Albert Rivera, inimigo do galego

O domingo tiven un breve e interesante intercambio, vía 140 caracteres, co alcalde de Lalín. Eu difundín unha mensaxe súa que dicía:

E mentres, en España, a alternativa é Cidadáns, un partido declarado inimigo dá lingua galega.

El me replicó de inmediato con outro que incluía unha ligazón a unha noticia e unha recomendación:

E para outra vez que queira criticarme, deixe ao meu pai en paz.

O alcalde de Lalín é Rafael Cuiña, e fai seis anos, cando el aínda era membro do Partido Popular de Galicia, publiquei este artigo sobre unhas declaracións súas que tachaban de obscenas "" as ideas de Galicia Bilingüe e de antigallegos "" a cuantos opoñíanse á imposición lingüística. Facía eu aí referencia ao seu pai, José Cuiña, falecido en 2007, que foi destacado membro do PPdG e dos gobernos de Manuel Fraga, e non vexo razón pola que non debese facela.
Rafael Cuiña é do partido Compromiso por Galicia, e o modo en que eu tiven coñecemento da mensaxe no que dicía que Cidadáns é inimigo da lingua galega foi o mesmo que o levou a coñecemento de miles de galegos. A TVG destacouno no seu informativo do mediodía, que adoita ser o de maior audiencia na comunidade autónoma.
A noticia era a falta de acordo para unha candidatura conxunta ás xerais entre Iniciativa pola Unión, plataforma impulsada polo BNG, e Encontro pola Marea Galega, apoiada por Podemos, EU e Compromiso, entre outros. Un dos máis críticos co fracaso das negociacións era Cuiña, e puxéronse tres tuits seus nese sentido. O cuarto e último que apareceu foi o que lle dedicou a C's, que se mantivo en pantalla o tempo suficiente para aprendelo de memoria.
¿Inimigo da lingua galega Cidadáns? ¿Que me di? A resposta, ou a resposta á que me remitiu Cuiña, estaba nas páxinas do País de dous días antes. En realidade, estaba no titular, que pregoaba: "Cidadáns non logra que o galego deixe de ser idioma oficial en Ferrol". Naturalmente que o propósito de C's non era ese. O titular era enganoso. O que pretendía C's, que en Ferrol ten unha concelleira, era que o galego non fose a única lingua oficial do concello. Que esa administración, en fin, fóra bilingüe e non monolingüe. A moción de C's foi rexeitada polo resto de grupos, incluído o PPdG.
Ben. Non fai falta a bóla de cristal para facer algunhas predicións. Só é preciso mirar atrás, e en concreto ao recibimento que dispensou a C's o resto de partidos cataláns cando xurdiu en 2006, cando obtivo tres deputados no parlamento autonómico e nos anos seguintes. A benvida consistiu, basicamente, en declaralo alleo a Cataluña e inimigo de Cataluña –os votantes de C's non son cataláns, dixo Carme Forcadell na última campaña electoral- e en sometelo, polo demais, a un silencio mediático absoluto.
En Galicia vai pasar, ou xa está a pasar, o mesmo. Vai pasar agora na campaña ás xerais e pasará despois, na campaña das autonómicas galegas, que serán nalgún momento do ano próximo. O de inimigos "da lingua galega" é o aperitivo que conduce ao prato principal: inimigos de Galicia. Estraños, alleos. E o fondo do asunto non será tanto a loita polos votos. É que C's represente unha ameaza para ese consenso identitario, ese consenso para subliñar as diferenzas, polo feito diferencial, que aúna a todos os demais partidos galegos.
Con intensidade variable en cada partido, si, pero ese é o consenso tácito que vertebrou o espazo político galego e ao que se incorporaron as novidades, como Podemos, cuxos dirixentes proceden dunha ou outra variante do nacionalismo. C's é alleo a ese consenso e por iso castigaráselle. Non vaia a ser que resulte unha alternativa para os votantes que só podían elixir ata agora entre distintas versións dunha mesma partitura. A cuestión é se a estratexia de silenciamiento e demonización será eficaz. Eu dubídoo. En Cataluña, o apartheid que lle aplicou o establishment político funcionou de tal maneira que C's converteuse no primeiro partido da oposición.