Galicia Bilíngüe denuncia que a TVG veta o español nas enquisas de rúa

O colectivo contrario a normalización do galego carga contra a TVG por supostamente censurar o español nas entrevistas que fan os xornalistas nas rúas para pulsar a opinión pública. Galicia Bilingüe explica, nunha nota só en castelán, que a "TVG prohíbe aos seus entrevistadores recoller a opinión de persoas que falen en español".

 

O colectivo que dirixe Gloria Lago relata un suposto incidente, na que unha xornalista da pública espetoulle un "enérgico en galego" a unha señora. A denunciante asegura que comezara a responder en español, por sentirse máis cómoda, cando a informadora a abordou na Rúa Real da Coruña para unha entrevista sobre os menús de Nadal.

 

Galicia Bilingüe di que non é a primeira queixa sobre a suposta imposición do idioma aos entrevistados no ente público.  Como é habitual, este grupo de presión salienta que a suposta imposición lingüística exércese sobre todo entre os cativos e pide a Secretaría Xeral de Política Lingüística que tome cartas no asunto.

 

A TVG non reaccionou polo de agora a acusación do colectivo contrario á promoción do galego. Tampouco a Xunta fixo ningunha valoración ao respecto. Como calquera que siga a Radio Galega ou a TVG sabe, é común que os presentandores salten ao español cando teñen que entrevistar a xente de fóra de Galicia.

Galicia perdeu 40.000 universitarios en 8 anos por falta de oportunidades

A comunidade queda sen man de obra cualificada na considerada terceira emigración.

A ineficacia dos servizos públicos de emprego en Galicia, as condicións laborais máis precarias, e as deficiencias do sistema produtivo galego, que non é capaz de absorber ao capital humano, provocan que en oito anos, do período 2003 ao 2010, case 40.000 universitarios inscritos nas oficinas de emprego da comunidade se fosen a traballar a outras autonomías. Esta é a principal conclusión da investigación levada a cabo por Fernando González Laxe, Federico Martín Bermúdez e Federico Martín Palmero, os tres da Universidade dá Coruña, que se acaba de publicar na Revista Galega de Economía.

A mobilidade interrexional é unha característica do mercado de traballo que non tería tinguiduras negativas se non fose polo desequilibrio que presenta en Galicia. Neses oito anos, lograron un contrato noutra autonomía 315.155 galegos, pero só viñeron doutras comunidades 186.469 traballadores, o que deixa un saldo en números vermellos de 128.686 persoas. Ademais, os autores advirten das características que presentan os novos emigrantes galegos, fundamentalmente novos e cualificados, ao contrario do que aconteceu na primeira emigración transoceánica, na primeira metade do século XX, e na segunda a outros países europeos a partir dos anos 50.

A xuventude da emigración a outras comunidades na década pasada é incuestionable. O 47% dos que foron contratados no resto de España non chegaban aos 30 anos, e o 39% tiñan entre 30 e 44. En canto ao seu nivel académico, os resultados son máis variados. En torno ao 13%, é dicir case 40.000, son universitarios -máis de 20.000 con menos de 30 anos-, aínda que a porcentaxe maioritaria se sitúa no intervalo de ensino secundario obrigatorio, un 36,7%. A análise dos autores vai máis alá, xa que o número de titulados universitarios ao ano é duns 9.000 graduados, polo que se se multiplica polos anos estudados, 8, pode concluírse que a metade dos titulados se foron a traballar fóra de Galicia.

Cataluña e Madrid absorben a maioría dos galegos que se foron a traballar entre o 2003 e o 2010. E as dúas comunidades teñen uns custos salariais máis elevados que a media, e moito máis se se compara cos de Galicia. Soa Canarias, a terceira comunidade con máis emigración, presenta un custo laboral baixo, máis que o galego, algo que os autores explican polos sectores aos que se dirixe neste caso a emigración, basicamente restauración e hostalaría, e construción.

As comunidades de destino non só acollen con salarios máis altos os galegos que logran un contrato de traballo, senón con mellores condicións. A porcentaxe de contratos indefinidos en relación ao total, entre os anos 2004 e 2009, é moi superior en Madrid, Cataluña e mesmo en Canarias que en Galicia. Outro dato analizado son as horas de xornada laboral, máis elevadas na comunidade galega.

Ineficacia do sistema

E finalmente, outra das hipóteses dos investigadores sobre a ineficiencia dos servizos públicos de emprego en Galicia tamén se confirma. Case un terzo logran traballo por familiares ou outros contactos, e só un 2,5% nunha oficina de emprego público. Ademais, o 42% dos titulados universitarios aseguraban que o seu primeiro traballo en Galicia non tiña relación cos seus estudos, unha cifra que sobe ao 88% no caso das persoas sen educación superior.

En resumo, aínda que a mobilidade no traballo ten factores positivos nunha época de globalización, o volume de exportación de traballadores -e fundamentalmente altamente cualificados e formado aquí- en relación aos que veñen, reflicte ineficiencias no sistema produtivo interior.

 

As verbas dun 'bilingüismo cordial'

Dúas curtametraxes dirixidas por estudantes, sitúan a realidade sociolingüística da Galiza no punto de mira do audiovisual. Conversamos con Andrea Maseda e Daniel Villaverde autora e autor de dúas pezas audiovisuais que xa fixeron ferver as redes sociais. 

Bilingüismo cordial de Daniel Villaverde e Verbas de Andrea Maseda son dúas pezas promovidas por estudantes de Comunicación Audiovisual. Con elas, a autora e o autor quixeron aproximarse á realidade sociolingüistica do país e situar no punto de mira dos seus obxectivos o conflito lingüístico que atinxe Galiza.
Desde dúas ópticas ben diferentes --mais cun eixo temático común-- Villaverde e Maseda explican para Sermos Galiza as razóns que @s levaron a dirixir estas curtametraxes que xa fixeron ferver as redes sociais.
Andrea Maseda é alumna do Grao de Comunicación Audiovisual na Universidade da Coruña. Esta moza, directora de Verbas, recoñece que "levaba tempo querendo facer algo que versara sobre a nosa lingua" e aproveitou un "concurso sobre curtas sociolóxicas" para porse mans á obra.
"Escollín a lingua galega como tema porque creo que actualmente o galego está a pasar por un momento no que a lei non lle pon o camiño fácil para a supervivencia", explica a autora. Neste senso, sentiu "que era a miña obriga facer o que estivera nas miñas mans para axudar á defensa, a divulgación e á dignificación" da lingua propia do país. Así, xurde a idea de Verbas, unha peza de 4:00 minutos na que unha "morea de xente" pon "cara e voz" a ducias de palabras galegas.

Verbas con orgullo face o autoodio
Miñoca, xermolo, cogumelo, queixo, cóxegas, xoaniña... A través do diálogo d@s protagonistas, Andrea Maseda quixo "achegar a lingua no seu día a día", explica, "quero que o espectador se sinta recoñecido como se fora un máis das persoas que falan nela". Así, válese de verbas do común e frases feitas para "reflectir que moitos galegos falantes estamos orgullosos de empregar a nosa lingua a cotío, que nos gusta dicir cóxegas, bico...", afirma. Para a autora, esta foi unha boa maneira de "evitar ese autoodio que as veces os propios galegos teñen sobre a súa lingua" e contribuír "aínda que só for unha miguiña" a combater "todos eses prexuízos que existen sobre o noso idioma".
Prexuízos dos que fala Daniel Villaverde en Bilingüismo cordial. A súa curtametraxe é máis explícita e crúa do que a de Maseda. "Decidín facela porque me sinto ofendido pola perversión da realidade lingüística que se está querendo impoñer en Galiza" e así, afirma, "sinalar aos que agochan o lixo da discriminación lingüística baixo a alfombra do bilingüismo cordial".
A harmonía lingüística dun conflito
A de Villaverde é unha curtametraxe "cargada de simbolismo" desde o comezo mais tamén moi clara na mensaxe que quere transmitir o seu autor. "Dende hai uns anos un sector da sociedade galega (e tamén da española) empeñouse en frear calquera progreso da lingua galega denunciando unha surrealista imposición e argumentando que iso supoñía eliminar a paz lingüística", sinala.
Ese "bilingüismo cordial" que dá título a unha curtametraxe de perto de 5:00 minutos visa reflectir como "a hipocrisía desa tiranía lingüística que, non satisfeita con asoballar o galego, pretende pasar aos castelanfalantes por vítimas dunha imposición ficticia", salienta Villaverde.
Neste senso, afirma que elixiu "o contexto da entrevista laboral porque é un ámbito moi correcto, amable e pulcro, e precisamente unha vez que retiramos a carauta do politicamente correcto observamos unha realidade desagradable e violenta". Unha realidade, asegura, cargada de "prexuízos" que embora poder semellar "ridículos ou propios doutra época" continúan "interiorizados por moita xente". 

E face ao "negacionismo" daquelas persoas que para o autor "din que existe igualdade de dereitos" entre galego e español --como acontece no filme-- o autor é claro: "que proben a vivir en galego" a "ir ao cine a ver un filme dobrado ao galego", ou a "acender a televisión ou a radio e comparen o número de canles nun ou noutro idioma", que "observen en que lingua reciben as facturas" ou oullen para "os escaparates das tendas ou os menús dos restaurantes a ver cantos están en galego...".
"Un idioma só ten sentido se grazas a el nos comunicamos"
Andrea Maseda e Daniel Villaverde partillan formación, país e lingua. Mais tamén, partillan unha mesma interpretación da realidade que lles tocou vivir. "Tanto no país como no audiovisual considero que a situación lingüística é deprimente", sinala Villaverde. "A lei non protexe a lingua senón ao contrario, todas as melloras lingüísticas están a padecer un retroceso toda vez que moitos galegos abandoan o idioma, sobre todo nas cidades", acrecenta Andrea Maseda.

Así, amb@s coidan que é a normalización de usos e a recuperación de espazos a que permitirá á lingua galega recuperar a súa presenza social. "Un idioma só ten sentido se grazas a el nos comunicamos", sentencia Daniel, "non se debe “conservar” como se fose unha peza de museo que se saca á luz con motivos folclóricos, debe estar na rúa, nas bocas da xente", sinala.
Mais ese é un traballo colectivo, apunta Andrea, "todas as persoas deberíamos contribuír a un maior recoñecemento e potenciación da nosa lingua", non chega, di, "con ter unha actitude conformista" pois "o galego non ten que limitarse a seguir vivo, senón a ter unha vida activa".

Exención da lingua galega

Claudia García González (2º Bach) o ano pasado cursou estudos en Wyoming (EE.UUU) grazas a unha beca da fundación Barrié. Por iso enviounos esta imaxe con fotos do primeiro rodeo ao que asistiu e outra foto sacada no último piso do Empire Sate Building na súa visita a Nova York.
Ademais enviounos este 'porque me peta' cargado de razón e que subscribimos ata a última coma:

Alguén cre aínda ese conto da igualdade lingüística? Un ensino plurilingüe, dicíase. Un ensino plurilingüe no cal, a nosa lingua, o galego é a única lingua da que, de acordo co noso goberno, podemos prescindir. O artigo 18 do Decreto para o plurilingüismo no ensino non universitario fala sobre a exención da calificación nas probas de lingua galega, así como dos requisitos a cumprir para optar a esa exención; porén, non fun quen de atopar ningún artigo que recóllese o noso dereito á exención de ningunha das outras linguas que, polo menos teoricamente, comparten o carácter obrigatorio coa lingua galega.
O que máis me desagrada desta situación non é o feito de que alguén poida escoller non ser avaliado nos seus coñecementos de galego, para min o peor é que esas exencións non son outorgadas en base a posuir coñecementos suficientes dunha lingua como para non precisar estudala no instituto, senón máis ben de acordo coa decisión dun alumno de non aprender esa lingua. No meu caso particular, pasar un ano estudando nos Estados Unidos facíame candidata á exención do estudo da lingua galega, pero non da española, lingua que non cursei tampouco o curso pasado, nin da inglesa, lingua na que as miñas competencias deberían ser suficientes para superar este ano académico sen dificultade. Coñezo a varias persoas na miña situación que optaron por estar exentos da asignatura de galego co fin de ter un tempo extra para adicarlle a outras asignaturas este curso, o cal non parece un motivo o suficientemente válido, xa que ese tempo tamén podería ser aproveitado por outros alumnos que non cursaron ningún ano no estranxeiro.

Gabilondo insiste no pacto pola Educación e Wert lamenta falta de acordo

Presentación do retrato do exministro.

O exministro de Educación Ángel Gabilondo insistiu na necesidade dun pacto social e político pola Educación e na estabilidade normativa neste ámbito, diante do actual titular desta carteira, José Ignacio Wert, que lamentou que a tramitación da Lei Orgánica para a Mellora da Calidade Educativa (LOMCE) "non" gozase dun grande acordo".

"Se repaso as miñas conviccións, encóntroas aínda máis consolidadas. Díxeno na miña toma de posesión e reitéroo: sempre crin que o mellor para a Educación era a estabilidade normativa. España necesita un pacto social e político pola Educación, é unha cuestión de Estado", aseverou Gabilondo durante o acto de presentación do seu retrato que, dende este xoves, pasa a formar parte da galería de exministros de Educación.
O tamén catedrático de Metafísica da Universidade Autónoma de Madrid (UAM) afirmou, ademais, que segue crendo nun grande acordo, malia non o lograr nos dous anos en que estivo á fronte deste ministerio --2009-2011--. Crino e créoo, defendino e deféndoo, espereino e espéroo, traballei e loitei por iso e traballarei e loitarei para logralo. Confío en que terá lugar porque o país o demanda", apostilou
Á incorporación á galería de retratos deste cadro, pintado por María Bisbal, unha nova artista discípula do retratista Hernán Cortés, asistiron membros do gabinete do exministro, senadores e deputados socialistas, e compoñentes do actual equipo ministerial, encabezado por Wert, e a autora desta pintura. Gustoume que María (Bisbal) pintase nun local de Lavapiés, que traballase ao lado do seu mestre e mirase con eses ollos de pintora extraordinaria, subliñou.
Gabilondo aproveitou este acto para agradecer tamén o traballo desenvolvido polo seu equipo durante a súa etapa como ministro, así como ao seu gardacostas, asesores e persoal do ministerio. Estouvos profundamente agradecido e sobre todo a que nos sentísemos xuntos e involucrados na tarefa de traballar pola educación e facelo polo noso país", apostilou.
Así mesmo, chanceou co feito de que os exministros se "incorporen" á galería de retratos e non sexan "colgados" ou "subidos polas paredes", algo que, segundo recordou, tivo en conta cando lle tocou presentar os cadros dalgúns dos seus predecesores, "entre outras razóns, porque hai un agradecemento que está por enriba de todo".

WERT DI QUE O SEU PAPEL NO RETRATO É DE ALCAYATA

Pola súa banda, Wert dixo que nun acto como este hai dous protagonistas, a artista e o modelo, e que o terceiro, "por razóns institucionais" é o ministro actual, cuxo papel, chanceou, "pódese comparar co da alcaiata". Tamén asegurou que el mesmo o tería colocado na galería coas súas propias mans "con moito gusto", se non fose pola súa "comprobada inutilidade" neste ámbito.
O "extraordinario" traballo de Bisbal, Wert definiuno como "un retrato da alma de Anxo Gabilondo" e destacou a "informalidade" da actitude que presenta o exministro coas mans nos petos e a "mirada cara ao futuro" deste catedrático en Metafísica.
O titular de Educación subliñou do seu predecesor o "valor de atreverse a comprometer a súa xestión en favor dun acordo, que non se logrou,", e indicou que el intentou "o mesmo" durante a tramitación da LOMCE, aínda que de forma "menos visible ou menos recoñecida".
"Non" é "necesario estar xa de acordo antes de acordar", indicou Wert, parafraseando a Gabilondo, e lamentou que aínda que a súa reforma educativa "non" gozase dun grande acordo". Non obstante, comprometeuse a non desfalecer" na busca deste consenso mentres siga no cargo.

O 20 de febreiro, folga no ensino

As tres organizacións estudantís da esquerda nacionalista --Comités, Liga e Agir-- convocaron unha xornada de paro nas aulas para rexeitar "os ataques" do PP.

 As razóns que as levan a convocar unha xornada de folga son moitas, mais están todas recollidas ora na LOMCE ora nos orzamentos da consellaría de Educación para 2014. Comités, Liga Estudantil e Agir, as tres organizacións estudantís da esquerda nacionalista, compareceron esta quinta feira en rolda de imprensa para anunciar para o 20 de Febreiro máis un día de greve no ensino público galego para exixir que sexa xustamente iso: público e galego.

España, ''cárcere dos pobos''

No manifesto que fixeron público, as tres organizacións sinalan a supresión de bolsas, a suba das taxas universitarias, a redución de vagas ou o repagamento dos comedores públicos como catro exemplos do "desmantelamento" que a Lei orgánica de mellora da calidade educativa, a LOMCE, pretende impor "pola vía da legalidade". Rexeitan a "campaña españolizadora e uniformizadora" que alenta esta norma impulsada polo Goberno español e acatada polo galego co obxectivo de "perpetuar ese cárcere dos pobos que é España".

A este respeito, cómpre lembrar como a LOMCE recorta nun 10% as competencias da Xunta de Galiza á hora de deseñar o currículo educativo por ser un territorio con lingua propia, unha lingua que, ao tempo, fica relegada "a un plano moi secundario" e a realidade nacional do País "queda fóra" dos temarios que se explicarán nas aulas. Pola contra, Historia de España é materia obrigatoria.

Os privilexios da Igrexa católica, tamén nas aulas

Mais non só isto. Denuncian Comités, Liga e Agir que a norma española "reforza un programa ideolóxico sustentado na sumisión das mulleres aos homes" ao facer da relixión católica unha das materias con máis privilexios en canto a profesorado e horario lectivo, ademais de blindar os concertos con centros privados que segregan o alumnado en función do seu sexo e que na Galiza supoñen un desembolso de 3 millóns ao ano en diñeiro público.

Todas estas reclamacións transladáronas a unha concentración convocada na compostelá praza de Mazarelos ao remate da rolda de imprensa. Son as primeiras accións dunha campaña "intensa" que percorrerá o País dunha punta á outra para "erguer a voz" e "defender sen tregua" un ensino público, galego e en galego.

O conselleiro de Educación visita un colexio público onde o PP recortou até o patio do recreo

Un nutrido número de persoas, estudantes na súa maioría, recibiron Jesús Vázquez ás portas do CEIP Raquel Camacho, na Coruña, para lle deixar claro o seu rexeitamento aos orzamentos de 2014 que avanzan no desmantelamento do ensino público.

Até o patio onde as crianzas xogan no recreo sufriu, literalmente, os recortes que o PP practica no ensino público. Porén, o conselleiro de Educación tiña prevista para esta quinta feira unha visita ás instalacións deste centro, o CEIP Raquel Camacho, na Coruña, para "comprobar o funcionamento da aula dixital", di a nota de imprensa enviada pola Xunta, que a define como "un laboratorio de idiomas".

O que non aparece na información facilitada desde o departamento que dirixe Jesús Vázquez son os apupos con que un nutrido grupo de persoas, estudantes na súa maioría, o recibiron ás portas da escola. "A Xunta de Galiza recorta e privatiza", berraron namentres eran suxeitad@s pola policía española e namentres o carro oficial do concelleiro entraba pola cancela.

"A que vén?", pregunta Alba Castanedo, dos Comités, de maneira retórica. "Parécenos unha mofa tanto ao estudantado como ao profesorado que se pasee polos centros de ensino para facer propaganda barata e que encima haxa que lle pór boa cara cando as súas políticas están a acabar con eses mesmos centros", denuncia a estudante. Canda os Comités tamén integrantes de Galiza Nova e da CIG fixeron parte dunha acción de protesta á cal se uniron por volta de 20 alumn@s do instituto Agra do Orzán, situado en fronte do CEIP e que se atopaban no recreo cando Vázquez chegou.

Os recortes do PP da Coruña

"É moi importante" que es@s 20 estudantes cruzaran a rúa para se revolveren contra as medidas do PP "porque é a xente nova a que ten que tomar conciencia do que está a acontecer co ensino público". A este centro "quitáronlle o comedor escolar" e non hai ningún comedor nos institutos da cidade, polo que o incremento nas bolsas que para este servizo fixo o Concello (PP) só beneficiou os centros privados e concertados de bacharelato e FP.

Non foi o único que lle quitaron ao centro, pois o alcalde, Carlos Negreira, decidiu 'encoller' o patio para erguer nel a escola infantil que o goberno municipal anterior deixara proxectada no edificio multiusos do parque de Agra, edificio que Negreira non quixo construír.

Os nosos exames en galego

Un ano máis, coincidindo co comezo dos exames de grao na UVigo e cos exames de decembro das licenciaturas na USC e na UdC desde os Comités levamos adiante de novo unha campaña informativa sobre o dereito a dispor de copias dos exames na nosa lingua.

No caso de non dispores do teu exame en galego, podes solicitar unha copia del na nosa lingua á tua ou ao teu profesor, xa que este é un dereito recoñecido en grande parte da lexislación universitaria.

Como parte da normativa que cómpre lembrar, este dereito está recollido na literalidade da Lei de Normalización Lingüística de 1984 e no Plan Xeral de Normalización Ligüística do ano 2004. Alén do anterior, no ámbito universitario tamén atopamos unha ampla normativa que protexe o dereito das e dos estudantes a realizarmos os nosos exames en galego e, xa que logo, a dispormos dunha copia deles na nosa lingua. Así, tanto nos Estatutos das tres Universidades da Galiza, como nos diversos regulamentos que os desenvolven, tamén vén recoñecido este dereito.

Malia esta ampla normativa, é sinxelo comprobar até que punto estamos ante unha materia pendente na universidade galega.

Solicita o teu exame en galego, que non che corten a lingua!

A CIG-Ensino alerta, na valoración dos orzamentos da Xunta para 2014, de que “sen recursos non é posíbel garantir nin a equidade, nin o dereito universal á educación”

Anxo Louzao considera que a Oferta de Emprego anunciada pola Xunta, de tan só 100 prazas para Secundaria, é “raquítica” e asegura que nin pasou pola Mesa Sectorial.

A CIG-Ensino valorou este mércores día 11 de decembro, en rolda de prensa, os orzamento da Consellaría de Educación para o ano 2014. Uns orzamentos que se reducen un 0.93% en relación aos do ano 2013 e que teñen diminuído desde 2009, segundo denunciou o secretario nacional da CIG-Ensino, en máis dun 33,5%. Deste xeito, o PP dedicará ao ensino 20 millóns menos que no exercicio 2013, 170 menos que no do 2012 e 183 menos que no do ano 2011. En total, 680 millóns de € menos que en 2009.

“O gasto en educación supón un 20,86% dos orzamentos totais da Xunta de Galiza, cando chegou a supor o 27% nos anos 2007 e 2088, situándose agora nas porcentaxes máis baixas dos últimos anos”, explicou Anxo Louzao, secretario nacional, da CIG-Ensino. Ante isto, afirmou que con estes orzamentos “afóndase no desmantelamento do ensino público, aténtase contra o dereito de acceso universal á educación, atráncase a igualdade de oportunidades e ponse en cuestión a cohesión social”. Isto xunto co feito de que “mesmo acrecentan as múltiples carencias que ten neste momento o sistema educativo galego no seu conxunto”. Con este enorme recorte, Louzao advertiu que “o dereito á escolarización que nos asiste a todos e a todas está en perigo” porque non se garante a “total gratuidade do acceso á educación”. Un perigo que é aínda maior, explicou, cando unha maioría da poboación ten que facer fronte ao pagamento dos libros de texto, dos comedores ou das actividades extraescolares, nun contexto socioeconómico especialmente difícil, cun 23% de desemprego, con salarios cada vez máis baixos e con moitas familias nas que non hai ingresos de ningún dos seus membros.

Oferta de emprego

Alén de debullar os orzamentos e de analizar os recortes que se introducen nas distintas partidas, o secretario nacional de CIG-Ensino puxo tamén en cuestión a “raquítica” oferta de emprego –de tan só 100 prazas- para o Ensino Secundario. Oferta anunciada hoxe mesmo pola Xunta de Galiza que considerou mesmo “insultante” e que “non pasou sequera pola Mesa Sectorial” como sería preceptivo.
 Para Louzao con sito preténdese un “lavado de cara” ante a necesidade de profesorado que hai, porque desde 2010 non hai oferta de emprego, hai uns 3.000 profesores/as interinos e substitutos, se reduciron en máis de 3.000 os postos de traballo e se produciron arredor de 4.000 xubilacións.
 O secretario nacional de CIG-Ensino cuestionou tamén esta OPE tendo en conta as graves carencias de profesorado que hai nos centros e denunciou que nos propios orzamentos se recolle, unha vez máis, a limitación do 10% na taxa de reposición de efectivos. “É unha oferta absolutamente insuficiente”, concluíu.

Partidas orzamentarias

Entre outros datos, a CIG-Ensino denuncia que os orzamentos deseñados polo PP para o ano 2014 traduciranse nos seguintes recortes:
 O Capítulo I, que fai referencia a gastos en persoal, mingua nun 1.33%,  e faino en maior proporción que o de Administración xeral, que queda nun 1%. Porén, non hai decrecemento no referido ao persoal eventual do gabinete, que ademais tivo un incremento do 27% no exercicio do ano 2013.
 Redúcese nun 30%, a partida destinada á formación (1.4 millóns) dun cadro de persoal de 30.000 docentes. Dedicarase 4,1 euros anuais á formación permanente de cada profesor/a.
 A Consellaría prevé dedicar soamente 7.617 euros para a prevención dos riscos laborais, a mesma cantidade dos últimos exercicios, a pesar de que o TSXG, despois dun recurso da CIG-Ensino, obriga a Consellaría a garantir o recoñecemento médico anual ao profesorado.
 A taxa de reposición de profesorado segue a limitarse a un máximo de 10% dos efectivos, de tal maneira que, no mellor dos casos, a oferta de emprego público só abranguerá 10 de cada 100 vacantes que se produzan. Mentres, destínanse 27,7 millóns de euros para contratar preto de mil profesores e profesoras de relixión.
 A Consellaría vai transferir directamente 244.7 millóns de euros á patronal dos centros concertados, maioritariamente pertencentes á Igrexa Católica, entre os que están os  centros que segregan alumnado por razón de sexo.
 As cantidades destinadas aos concertos supera o 12% dos orzamentos da Consellaría de Educación. Ademais estes centros ven ampliadas as súas subvencións, mediante distintos mecanismos que actúan para bonificar e desviar diñeiro público ao ensino privado. Por exemplo, a partida destinada a favorecer a participación dos centros privados concertados nos plans de mellora das competencias lingüísticas nun 50%.
 En infantil e primaria redúcense nun 15% os investimentos reais e un 35,3% a partida destinada a reparación, ampliación e mellora dos centros (esta partida no 2013 xa se reduciu nun 22% )
 No bacharelato e na formación profesional redúcense os investimentos reais nun 30% (no 2013 xa se reduciron nun 41,8%).e a partida destinada á reparación, ampliación e mellora dos centros destes niveis educativos tamén se reduce  nun 40%.
 O proxecto de orzamentos só contempla a construción de dous centros en toda Galiza e reformas menores en nove. Destínase a esta partida soamente 5,3 millóns para todos os niveis educativos, decrecendo un  18% respecto aos orzamentos de 2013.
 De novo, rebáixase a partida dedicada ao funcionamento dos centros de educación infantil, primaria e ESO nun 2,44%, mentres a partida dos centros de secundaria e formación profesional só se incrementa 0,5%, cando o ano pasado decreceu un 9,47%.
 Decrece a partida destinada ao transporte escolar nun 1.34%.
 A partida destinada ao fomento da lectura redúcese nun 93%, pasando de 165 mil euros a 11.059. Os fondos para bibliotecas (600 mil euros) mingua nun 8,4 e a atención ás bibliotecas escolares queda só en 25.000 euros.
 Os orzamentos para libros de textos caen até os  9,5millóns, reducindo a partida en máis do 25% en relación  ao orzado para o ano 2013.
 O crecemento dos orzamentos da Universidade non supera o 1% fronte ao recorte do  6,6% que sufriu nos orzamentos do ano 2013.
 Mantense a redución sistemática da partida dedicada ao fomento da lingua galega, que se ve minguada nun 5.05% para o ano 2014, cando xa tivo unha diminución do 25.31% no ano 2013 e do 10.05% no ano 2012.  O orzamento destinado á nosa lingua pasa de 19,8 millos de euros do ano 2009 aos 7,09 millóns previstos  para o ano 2014. Mentres a partida referida ás transferencias ás empresas privadas incrementase nun 240%, pasando de 250.000 euros do ano 2013 aos 850 mil asignados para o ano 2014, o que supón máis do 12% do total que a Xunta de Galiza dedica á promoción e potenciación do noso idioma.

A partida destinada á prevención do fracaso escolar (17,4 millóns de euros), mingua nun 0.83% respecto do ano 2013, que xa decrecera nun 5.32%.

Unha exposición no colexio para amosar o seu "estado lamentable"

Que un colexio organice unha exposición non adoita ser noticia. Estas mostras serven, polo xeral, para amosarlle ao entorno máis próximo do centro escolar os traballos do alumnado. Isto tamén adoita ser así no colexio compostelán Monte dos Postes, un centro educativo que se vén de ver obrigado a mudar a dinámica para organizar unha exposición sobre algo ben diferente: o "estado lamentable das instalacións" nas que nenas, nenos e persoal docente teñen que desenvolver a súa actividade a diario.
Quen acuda ao patio do colexio deste colexio pode contemplar imaxes da ferruxe invadindo os servizos, das fochancas nas inmediacións ou dos efectos das inundacións que sofre o edificio por mor dun fenómeno atmosférico tan habitual en Compostela como é a chuvia. Esta mostra é unha das últimas iniciativas desenvolvidas pola asociación de nais e pais do Monte dos Postes para tentar chamar a atención sobre unha problemática que levan moito tempo denunciando e que, no caso do mantemento, é competencia exclusiva do Concello de Santiago.

A ANPA denuncia as pozas nos accesos, a ausencia de iluminación ou as inundacións, entre outras deficiencias

"A finais do curso pasado reunímonos coa Consellería de Educación e a principios deste, coa concelleira [de Educación] para explicarlle as necesidades", explica Ignacio Louzao, vicepresidente da ANPA. Á administración local explicáronlle, por exemplo, o problema que supoñen "as fochancas" que ateigan "os accesos no interior do centro", un espazo "cheo de pozas no que os nenos meten os pés" sistematicamente, máis aínda "se chegan ás sete e media da mañá", ao programa de madrugadores, e teñen que acceder por un camiño "no que non hai iluminación" a causa da ausencia de farois, "co perigo que isto supón" pola presenza de coches.
Unha vez dentro do colexio a situación non mellora. "Os baños non se limpan durante todo o período lectivo" e, cando chove, o risco de inundación é continuo "porque os canalóns e as baixantes están sen limpar". "Temos case un prado no tellado", ironiza, xa que "de non limpalo nunca, alí están florecendo as prantas". Con todo isto sobre a mesa "polo que sabemos, a concelleira visitou as instalacións, pero non nos avisou". "E aí quedou toda a actuación".

"A concelleira visitou as instalacións sen avisarnos e aí quedou toda a actuación"

No caso da Xunta a demanda fundamental é "a construción de catro aulas de infantil", un proxecto "xa redactado" que implica dotar o centro "de accesibilidade para persoas con discapacidade", xa que "non ten ramplas, ningún baño homologado nin acceso aos andares superiores". Esta obra "tamén implicaría que puidésemos aumentar a capacidade do comedor", un servizo que empregan uns 160 nenos e nenas de entre 3 e 12 anos que teñen que xantar "ata en tres quendas".

"Non lle podo explicar a un neno de 3 anos que ten que mollar os pés porque non hai orzamentos"

Diante deste panorama, a única resposta económica que recibiu a ANPA ata o momento foi un orzamento duns 360.000 euros por parte da Consellería, "unha partida bastante pequena para un centro de 450 alumnos" que o BNG emendou durante o trámite dos Orzamentos Xerais da Xunta para 2014 e que, polo momento, o PP non prevé ampliar. No caso do Concello de Santiago, a carencia de cartos é a única resposta. Pero "eu non podo explicarlle a un neno de 3 anos que ten que mollar os pés porque non hai orzamentos", aínda máis "cando sabemos que para o ensino concertado e privado si que os hai".

O 12% do orzamento de Educación para 2014 vai para o ensino privado

Son, en total, 244,7 millóns os que o departamento de Jesús Vázquez entrega a colexios concertados, tamén a aqueles que segregan o alumnado en función do sexo e vinculados ao Opus Dei. Os recortes a respeito das contas do exercicio anterior afectan todas as partidas, tamén á prevención do fracaso escolar. Os dados valorounos en conferencia de imprensa Anxo Louzao, secretario xeral da CIG-Ensino.

2.080 millóns de euros, 20 menos que en 2013, 170 menos que en 2012, 183 menos que en 2011 e 680 menos que en 2009. Dese montante total, 244,7 millóns financiarán colexios privados. Son as contas que a consellaría de Educación aprobou para o ano 2014 e que seguen a folla de ruta privatizadora e abren máis aínda a fenda entre quen ten acceso ao ensino e quen ficará fóra.

Desde que o PP chegou á Xunta os orzamentos da educación pública reducíronse un 33,5%, situándose o gasto total nesta materia por volta do 20,86% fronte ao 28% dos anos 2007 ou 2008. O departamento de Jesús Vázquez recorta... en todo. Até na partida destinada á prevención do fracaso escolar, que cae 0,8% a respeito de 2013 e que o ano pasado caera xa un 5,3% a respeito de 2012. Aliás, fomenta os chamados 'contratos-programa', centrados na produtividade dos centros de ensino e non na calidade nin na atención á diversidade.

Que partidas orzamentarias minguan e canto?

Redúcense os gastos de persoal case no 1,5% mais non se recortan aqueloutros referidos ao persoal eventual da consellaría --empregad@s colocad@s polo Goberno--, que xa viran medrar o seu orzamento un 27% en 2013. Tamén se recorta na formación do profesorado, destinando unicamente 4€ anuais a cada docente. Malia a sentenza que obriga á consellaría a garantir o recoñecemento médico ao persoal docente, só se contempla unha partida de 7.617 euros a prevención de riscos, a mesma cantidade de exercicios pasados, cando non se prestaba o recoñecemento médico.

Máis dados. De cada 100 prazas sen cubrir só sairán a concurso público 10. Porén, gastaranse 27,7 millóns en contratar docentes de relixión católica. Construiránse dous centros novos e faranse obras de mellora en nove durante todo o 2014. A partida destinada ao fomento da leitura cae un 93%. Máis do 50% do alumnado non terá dereito a libros de texto gratuitos ao minguar o orzamento máis do 25% a respeito de 2013. E o orzamento destinado ao fomento da nosa lingua baixa outro 5%: pasou dos 19,8 millóns de 2009 aos 7,09 previstos para 2014.

Medra algunha partida orzamentaria?

Si, aquela destinada aos colexios privados, vinculados na súa maioría ao Opus Dei e segregando algúns deles o alumnado por razón do seu sexo. No concreto, o centro concertado Las Acacias, en Vigo, verase beneficiado cun novo ciclo superior de FP, o de Integración Social, o mesmo que a consellaría denegou a varios centros públicos de Pontevedra.

Hai outra partida que beneficiará o ensino privado: a pensada para "favorecer a participación activa dos centros privados na mellora das competencias lingüísticas", segundo o texto dos orzamentos. É dicir, que namentres o fomento da nosa lingua se reduce outravolta e perde o 5% dos cartos, os concertados ven medrar nun 50% o desembolso que a Xunta fai para que o seu alumnado mellore as destrezas lingüísticas.

Primeira oferta de emprego en Secundaria desde 2010

A consellaría de Educación anunciou esta cuarta feira unha oferta pública de 100 prazas para ensino secundario. Anxo Louzao, secretario xeral de CIG-Ensino, aproveitou a conferencia de imprensa en que valorou os dados dos orzamentos antes debulaldos para cualificar tal oferta de "ridícula e case insultante" tomando en consideración que desde 2009 Jesús Vázquez destruíu máis de 3.000 empregos de docentes, houbo máis de 4.000 xubilacións e non convocou oposicións desde 2010.

"O que pretende é lavar a cara perante as necesidades que teñen os centros xustificando que hai oferta de emprego após catro anos sen ela", sinalou o sindicalista. Louzao valorou os orzamentos de 2014 sinalando que "afondan no desmantelamento do ensino público, atentan contra o acceso universal á educación, atrancan a igualdade de oportunidades e poñen en perigo até a escolarización obrigatoria, que será deficitaria".

12 de decembro, concentración en Compostela

As organizacións estudantis da esquerda nacionalista,  AGIR, Comités Abertos e Liga Estudantil Galega convocamos  unha concentración unitaria este xoves, 12 de decembro ás 12h na Praza de Mazarelos (Santiago de Compostela) pola defensa dun ensino público galego como punto de inicio dunhas dinámicas mobilizadoras.

Clica na imagem para ler o manifesto

Participa e difunde a convocatoria!

UGT pide á Valedora do pobo que recorra ao TC a LOMCE: Vulnera dereitos fundamentais

A Federación de Ensino de UGT (FETE-UGT) rexistrou unha petición na Oficina do Valedor do pobo para que esta institución presente ante o Tribunal Constitucional un recurso contra a Lei Orgánica para a Mellora da Calidade Educativa (LOMCE), coincidindo coa publicación desta este martes no Boletín Oficial do Estado (BOE).

A xuízo desta organización, a nova lei, que entrará en vigor a primeira semana de xaneiro, "vulnera" os artigos 14 da Constitución Española --dereito á igualdade e non discriminación--, 27 --dereito á educación--, 23 --dereito de participación--, entre outros.
Así mesmo, FETE-UGT indica que a queixa pon en cuestión a regulación que a lei proxecta sobre diferentes aspectos do modelo educativo que comprenden dende o deseño dos itinerarios educativos ata os criterios de escolarización, pasando polos contidos curriculares, os procesos de avaliación e promoción do alumno, as fórmulas de participación, autonomía e goberno dos centros docentes ou o réxime do profesorado, así como o "esixente" calendario de implantación.

O PP brinda a Wert a oportunidade de defender a LOMCE no Congreso na sesión de control ao Goberno

O Partido Popular brindará este mércores unha oportunidade ao ministro de Educación, Cultura e Deporte, José Ignacio Wert, de defender a Lei Orgánica para a Mellora da Calidade Educativa (LOMCE) fronte aos resultados do último informe PISA, que sitúa a España por debaixo da media dos países da OCDE en Lectura, Matemáticas e Ciencia.

Así, o deputado 'popular' Francisco Cabrera preguntará ao responsable de Educación durante a sesión de control ao Goberno dos mércores no Congreso sobre "se considera que, á vista dos resultados do informe PISA, a recén aprobada LOMCE será un instrumento eficaz para mellorar os coñecementos e competencias dos alumnos españois".
A semana pasada pronunciouse nunha viaxe oficial o vicepresidente do Goberno, Soraya Sáenz de Santamaría, quen argumentaba que os datos do informe PISA demostraban a necesidade de abrir paso a un "novo modelo" que busca fortalecer materias comúns que son avaliadas por este informe, recollido na citada reforma educativa.
"O que perseguimos dende a escola pública e dende calquera sistema é garantir que todos os españois poidan ter un nivel educativo que lles permita gozar das mesmas oportunidades", argumentou Sáenz de Santamaría, para quen o informe PISA bota tamén datos que un país como España non se pode permitir".

NON HAI RELACIÓN CO INVESTIMENTO

Mentres, o ministro de Educación, nun almorzo informativo celebrado a semana pasada, afirmou que o "estancamento" de España en Matemáticas, Lectura e Ciencias non garda relación co investimento educativo e recordou que nos dez últimos anos esta aumentou un 35 por cento.
"España esta por debaixo (en rendemento) de Polonia, Estonia ou Republica Checa, Nova Zelandia e Corea do Sur, que gastan moito menos," puxo como exemplo, ao tempo que recordou a necesidade de "distribuír mellor os recursos".
"Non hai que negar a enfermidade", aseverou o titular de Educación, quen recordou as recomendacións dos responsables do informe PISA a España, que pasan por dar maior autonomía aos centros cunha "rigorosa" rendición de contas, implantar un sistema de avaliacións externas, aumentar a colaboración do profesorado, máis carreira profesional para este colectivo con "incentivos asociados ao bo desempeño do seu labor", máis tempo ás materias instrumentais e maior flexibilidade ao sistema.
"Estas recomendacións encaixan na Lei Orgánica para a Mellora da Calidade Educativa (LOMCE) ", celebrou o ministro, quen manifestou o seu desexo de que os efectos da súa reforma xeren en 2016 --data do próximo informe-- "máis sorrisos" que nesta ocasión.

O ensino é a institución máis valorada entre os inmigrantes

• Os estranxeiros residentes en España cren que na súa adaptación ten que involucrarse toda a sociedade.

• Un estudo analiza as claves da integración a través da mirada dos estranxeiros sobre a súa vida no país e as súas aspiracións de futuro.

Viven dende hai anos no noso país, comparten as mesmas dificultades xeradas pola crise, utilizan sen abusar os servizos sociais e confían nas institucións pero non se senten ben tratados polos políticos. E sobre todo cren que a clave para a súa integración é a implicación de toda a sociedade. É un retrato moi profundo o que debuxa un estudo sobre os inmigrantes afincados en España presentado hoxe pola Fundación SM. Unha investigación que levou case dous anos para realizar unha fotografía detallada das circunstancias, crenzas e expectativas dos estranxeiros con respecto á súa vida en España e definir, a través da súa mirada, cales son as claves da súa integración. "Queriamos dar voz aos inmigrantes. Unha voz que non tiña suficiente detalle. Adoita haber moitos tópicos e a maioría sae desmontado. Queriamos ter unha opinión pormenorizada dos inmigrantes", explica o sociólogo Antonio Gutiérrez Resa, un dos autores do estudo. A súa institución máis valorada? O ensino.
A maioría dos inmigrantes, o 42% dos enquisados, leva máis de seis anos en España e o 34% entre un e cinco anos. E a intención, no 57% dos casos, é quedarse definitivamente a traballar e vivir aquí, mentres que só un 31% pensa en aforrar para logo volver ao seu país de orixe, sobre todo entre o colectivo dos romaneses. Unha vontade de arraigarse que permanece a pesar da crise e do desemprego que afecta á poboación inmigrante nunha porcentaxe aínda máis alta (máis do 36%) respecto á media nacional. De feito o paro é para o 60% deles o principal obstáculo para integrarse, antes que o idioma autonómico (45%) e o idioma español (43%). Unha integración na que -e é este un dos datos máis destacados do informe- para o 78,3% ten que participar toda a sociedade (só un 12% cre que é responsabilidade das persoas e das institucións españolas). Das opinións expresadas polos inmigrantes sobresae a idea dunha responsabilidade compartida, na que tamén se teña en conta a achega cultural, económica e demográfica dos estranxeiros ao país, que a gran maioría considera positiva.
O informe da Fundación SM destaca tamén o elevado grao de confianza que os inmigrantes mostran cara ás institucións e entidades do país de acollida, e que os investigadores consideran como un indicador de satisfacción/integración. A institución que mellor valoración ten é o sistema do ensino, seguido polo sistema de seguridade social, as organizacións de voluntariado e o concello. A pouca distancia están a policía e a administración da xustiza. Un dato que vai emparellado co que revela que a maioría está bastante satisfeita co funcionamento dos servizos públicos, sobre todo a sanidade, a educación e os servizos sociais. Os máis utilizados son os sanitarios, co 52% que declara ter acudido a eles nos últimos tres meses. Utilízanos sobre todo cando chegan nos primeiros meses e descende a medida que se estabilizan. É unha poboación máis nova [a maioría ten entre 25 e 49 anos] e non utiliza servizos como dependencia ou atención domiciliaria", subliña Gutiérrez Resa.

Os estranxeiros en datos

- O 19% dos inmigrantes son romaneses, o 18,8 marroquís, o 9,4 ecuatorianos. Seguen subsaharianos (6,3), colombianos (6,1) e bolivianos (9,4). Teñen entre 25 e 49 anos e residen sobre todo en Madrid (33,7%) e Barcelona (21,4);
- O 44% concluíu estudos secundarios, o 11,2 rematou estudos universitarios medios e un 8,4 estudos universitarios superiores;
- A case totalidade (99,1%) fala español e o 93,4 escríbeo;
- A maioría leva máis de seis anos no país e o 57% teñen intención de quedar;
- O 77,6% vive en réxime de aluguer e a maioría dos gastos son destinados á casa e á familia;
- O 42,3% declárase católico e o 45% crentes doutras relixións (25% musulmáns e 16,7 ortodoxos).

O feito que o ensino sexa a institución máis apreciada reflíctese tamén na resposta que dá a maioría sobre necesidade de que os nenos de orixe estranxeiros estean en clases cos españois: para o 88% esta experiencia compartida é positiva. E o 68% ve con favor a introdución de linguas estranxeiras nos plans de estudo. "Un afán de que non haxa distincións e que haxa integración" que, segundo Gutiérrez Resa, explica que o 37% dos enquisados estea a favor de prohibir o veo nas aulas.
Pero no seu esforzo para adaptarse á sociedade de acollida, os inmigrantes queren salvagardar as súas orixes. O 50,1% mantén as tradicións civís cando pode e o 41,9 mantén sempre as tradicións relixiosas (o 42,3% son católicos, o 25% musulmáns e o 16,7% ortodoxos). Nunha lista de frases sobre o argumento, o 64,4% elixiu "poder manter os costumes que non entren en conflito coas leis españolas". "Conservan as súas tradicións pero non significa que non se integren. Intégranse pero conservando parte da súa identidade", subliña o coautor do estudo. "Hai matices que é importante que os españois entendan cando moitos din 'sentiranse máis marroquís ou romaneses que españois'. Temos que cambiar o chip e entender que a integración non implica un perda da identidade de orixe, algo que sería totalmente equivocado", engade.
Boa é a opinión dos inmigrantes respecto ao trato que reciben dos concidadáns españois: para o 66% é "amable ou de confianza" e o 40,4% mantén relacións con xente do seu país ao igual e españois por igual. A mesma satisfacción non se encontra á hora de falar dos políticos: o 56,4% cre que a clase política lles trata peor que aos nacionais e o 58,1% está pouco ou nada satisfeito co funcionamento da política en España. Tamén se senten discriminados en canto á situación laboral, xa que o 52% cre que as súas condicións son algo peores que a dos españois.
A pesar dos moitos matices que o estudo detalla, con respecto ás expectativas coa que chegaron ao país, a maioría (42,3%) declara que se cumpriron bastante, case completamente ou completamente e só un 13,1% que o fixeron pouco ou nada. E o 88% encóntrase satisfeito coas súas relacións cos demais. Datos positivos que, non obstante, segundo os autores dos estudos, poden cambiar no futuro sobre todo debido ás moitas transformacións que a crise está a causar no país. "Hai unha razoable satisfacción en canto ás condicións de vida pero as cousas están a cambiar e poden cambiar e os que teñen a responsabilidade política teñen" que "actuar", conclúe Gutiérrez Resa.

Nove federacións de Anpas xúntanse para que as familias teñan voz "nos despachos"

Anpas Galegas está formada polas federacións de Cangas, Bueu, Compostela, Costa da Morte, Ferrolterra, Ponteareas, Vigo, Lugo e o Val Miñor. Na súa presentación pública deixaron claro que "non somos a confederación de ningunha plataforma", rexeitando as críticas realizadas desde algúns medios de comunicación.

 Após unha experiencia de traballo conxunto que nalgúns casos como o das de Vigo e Ferrolterra se prolonga xa 15 anos, nove federacións de anpas da Galiza xúntanse agora para "pór os problemas das familias riba da mesa dos despachos" e preséntanse en sociedade deixando claro que "nós non somos a confederación de ningunha plataforma".

Así de taxativa se mostrou Bertila Fernández, voceira das nais e pais de Vigo e tesoureira da recentemente creada confederación Anpas Galegas para rexeitar a dependencia da Plataforma Galega en Defensa do Ensino Público, sinalada estes días por algúns medios de comunicación ao coñecer o nacemento desta nova confederación, fronte á Confapa.

Ao igual que os seus compañeiros de mesa, Fernández destacou que entre as nais e pais que fan parte de cada anpa hai diferentes afinidades tanto políticas como sindicais "e hai federacións que non están en ningunha plataforma". Javier Sánchez, voceiro das anpas de Ferrolterra e presidente deste novo colectivo, subliñou que "non somos unha escisión" da Confapa "e non existe ningún problema" con esoutra confederación embora "quen potencie a concertada respeito da pública non poida estar con nós".

"Defendemos o ensino público mais non calquera ensino público"

A LOMCE, o decreto que impón o repagamento dos comedores escolares, a normativa sobre transporte escolar e a abolición da gratuidade dos libros de texto son os catro puntos que identificaron como prioritarios á hora de comezar a traballar "a nível galego", pois os problemas puntuais de cada comarca seguirán a ser solventados pola correspondente federación. "Defendemos o ensino público mais non calquera ensino público", proclamou Javier Sánchez, destacando o carácter laico, universal, gratuito, "economicamente privilexiado" e inclusivo que reclaman.

Aliás, explicou que as Anpas Galegas rexeitan a LOMCE "e calquera outra lei educativa que non estea consensuada". Non aceptan tampouco o incremento do número de estudantes por aula, propoñen reducir "o tempo dos nenos no transporte escolar aproximándoo máis aos domicilios" e exixen que a gratuidade non se aplique unicamente aos libros de texto senón "a todo o material escolar necesario" e que os comedores escolares os xestione "integramente" a Xunta.

"Vimos sen présa e desde abaixo"

Fernando Lacaci, voceiro das anpas de Compostela e vicepresidente desta confederación, destacou os "pasos positivos" que se foron dando a nível comarcal coa incidencia das distintas federacións. Porén, "non avanzabamos a nível galego". Foi por iso polo que decidiron agruparse neste colectivo que "non vén da man de ningunha sigla porque entendemos que os coles non son nin do PP nin do BNG nin do PSOE, senón das familias".
"Vimos sen présa e desde abaixo", apuntou Froilán Pallín, voceiro das anpas de Lugo e secretario das Anpas Galegas. Explicou que foi cada anpa a que votou para decidir se a federación da cal fai parte se integraba ou non na nova confederación e concluíu sentenzando que "facemos política, si; política educativa".

Wert aproveita a ponte para deixar ao estudantado Erasmus sen bolsas

No BOE do 6 de decembro fica recollido que só serán beneficiari@s da bolsa Erasmus (233€/mes) o estudantado que contara cunha bolsa das denomidas de carácter xeral concedida polo Ministerio de Educación durante o curso 2012/13.

As mobilizacións levadas a cabo polo estudantado que está no presente curso de Erasmus e as chamadas de atención desde a Unión Europea parecían indicar que Wert ía rectificar, mais o BOE amósanos que non foi así e que só se trataba dunha estratexia para calar as protestas. O venres, aproveitando a ponte festiva, voltaron a rescatar a idea de deixar gran parte d@s estudantes de Erasmus sen a axuda, cos prexuízos que iso conleva para @s mesm@s.

Atopámonos ante unha medida do Ministerio de Educación que exlcúe ás/aos fill@s da clase traballadora do ensino público universitario. Eliminar do programa de bolsas Erasmus a tod@s aquel@s alumn@s que non sexan capaces de cumprir cos novos requisitos do decreto de bolsas e, manter unha contía irrisoria para o estudantado que si as manteña, deixará as prazas da Erasmus unicamente para aquelas persoas de rendas máis altas que poidan pagar a súa estadía nun país do estranxeiro.

Desde os Comités amosamos o noso rexeitamento a esta disposición para acceder ás bolsas erasmus e esiximos que ser bolseiro do MEC o curso anterior non sexa requisito para poder optar á axuda erasmus no curso no que se solicita e a contía se axuste segundo as necesidades económicas d@s solicitantes.

O PP defende un novo modelo de selección docente e impulsar a mobilidade nacional

O "próximo desafío" do Ministerio, segundo Wert

O PP defenderá no Congreso a posta en marcha dun novo modelo de selección e formación para o profesorado, que atraia aos mellores expedientes académicos e teña como criterios de selección o mérito e a capacidade, ademais da cal fomente a mobilidade destes no territorio nacional.

Trátase dunha proposición non de lei, recollida por Europa Press, que formula tamén mellorar a formación inicial do profesorado mediante un plan de seguimento que permita as administracións públicas indicar ás universidades se os novos programas de postgrao preparan convenientemente os alumnos para unha práctica docente de calidade.
É máis, quere que o Goberno promova o recoñecemento por lei do profesorado como autoridade pública no exercicio da súa actividade, ademais da cal se estableza unha carreira docente, constituída polo conxunto de graos e funcións que cada profesor poida alcanzar como consecuencia da avaliación do seu desempeño, do recoñecemento do seu exercicio profesional e das actividades de formación, innovación e investigación.
Segundo xustifica na súa iniciativa, a calidade do profesorado é un dos factores "primordiais" para a mellora da calidade da educación e sinala que existe un "consenso amplo" entre os expertos polo que se considera que a calidade dun sistema educativo non pode ser superior á calidade dos seus profesores.
A xuízo dos 'populares', o sistema educativo español require adoptar un conxunto de medidas integradas nun novo modelo, que permitan atraer aos mellores universitarios á profesión docente e retelos nela de forma satisfactoria.
De feito, apunta ao informe 'McKinsey', que conclúe que os distintos sistemas educativos que experimentaron importantes melloras o lograron fundamentalmente porque crearon un sistema que é máis eficiente en tres aspectos: conseguir persoas con máis talento que se interesen pola docencia, preparar os seus profesores de forma que sexan mellores instrutores e garantir que estes brinden a mellor instrución posible a todos os nenos do sistema.

OS DOCENTES, PRÓXIMOS PROTAGONISTAS

Así, tras a recente aprobación no Congreso da Lei Orgánica para a Mellora da Calidade Educativa (LOMCE), o PP cre que é o momento de reformularse o sistema de acceso á carreira docente e o progreso dentro dela, e substituílo por outro que si garanta a selección dos mellores e relacione o progreso dos seleccionados cos resultados que obteñan.
O PP considera que é necesario un marco básico que manteña o carácter estatal dos corpos docentes, que permita a súa mobilidade por todo o territorio nacional, que ofreza aos profesores a posibilidade de desenvolver unha carreira dende a súa entrada no corpo ata a súa xubilación, que lle recoñeza como autoridade pública, e que avalíe a formación inicial do profesorado para unha práctica docente de calidade así como a súa formación permanente.
Precisamente, o ministro do ramo, José Ignacio Wert, sinalou esta semana nun almorzo informativo que xunto ao desenvolvemento regulamentario da LOMCE, o "próximo desafío" do seu departamento é o Estatuto da Función Pública Docente. Entre os temas que está na "axenda" deste texto é o cambio no sistema de acceso, que dende a oposición se propuxo que sexa similar ao dos médicos.
"O cambio das regras de acceso ou a proposta do desenvolvemento dun MIR para os profesores ocupa un lugar moi importante", indicou o ministro, aínda que advertiu de que "unha cousa é o concepto xeral" deste sistema de acceso e logo a forma de instrumentación, que pode pesar máis".
Así mesmo, asegurou que a reforma da Universidade tamén está pendente, pois nela traballa dende hai meses unha comisión mixta entre a CRUE e o ministerio.

Suma perigosa

Os axustes non deben impedir que se aborden as carencias do sistema educativo.

Mentres algúns indicadores permiten constatar que o ciclo económico está a cambiar, os presupostos do Ministerio de Educación e as diferentes comunidades autónomas para 2014 certifican novos recortes. Contando con estas previsións -aínda que o axuste vai ser menor que no pasado recente- as Administracións con competencias en ensino terán reducido os seus presupostos en 7.298 millóns de euros entre 2010 e 2014. Cando se acaban de coñecer os resultados do último Informe PISA, que rexistran un estancamento nas probas de avaliación de competencias dos estudantes, un informe sindical eleva ata o 16,7% a mingua dos presupostos no que levamos de crise. Á cabeza están Castela-A Mancha (-31,1%), Cataluña (-24,1%) e Castela e León (-20,4).
A isto hai que engadir a redución aplicada por Educación nas súas partidas. O conxunto do sistema ten agora un 35% menos de recursos que hai 10 anos, mentres aumentaron as necesidades polo incremento do número de escolares. Nas aulas hai agora medio millón máis de alumnos que en 2009 e polo menos 20.000 docentes menos. Malia os anuncios ministeriais sobre aumentos en determinadas partidas e á previsión dun incremento do 10,5% en bolsas, a redución durante a crise redundará nunha perda de calidade. E as consecuencias perdurarán durante anos nun dos facores máis sensibles de competitividade dun país, o educativo.

A escaseza presupostaria impide incidir sobre as carencias xa identificadas como as principais causas dos mediocres resultados obtidos no Informe PISA. Con medidas, por exemplo, que melloren a calidade docente e incentiven a formación continuada do profesorado. Ou que sirvan para dotar axeitadamente os dispositivos de reforzo dos alumnos con necesidades especiais. Nos últimos anos, o sistema educativo español recibiu un importante continxente de nenos estranxeiros, moitos dos cales con carencias de escolarización. Nalgúns casos nin sequera coñecían a lingua en que se impartían as clases, o que fai baixar as medias. A mesma falta de recursos afecta aos alumnos con maiores capacidades. O Informe PISA indica que en España non se alcanzan as porcentaxes de excelencia que serían esperables, o cal significa que o sistema é incapaz de facer aflorar potencialidades que poderían desenvolverse.
Nestas circunstancias sería aínda máis doloroso que o Goberno aplicase ata o final o compromiso asumido en 2012 ante Bruxelas de recortar un punto do PIB o presuposto educativo (do 4,9% ao 3,9%), o que implicaría restar aínda outros 2.700 millóns de euros. É indubidable que os obxectivos de déficit deben ser respectados, pero tamén o é que a educación necesita ser preservada porque dela depende a futura capacidade produtiva do país.

Educación deixa sen profesorado substituto aos docentes que participan na valoración de méritos do Concurso de Traslados

Convoca ao profesorado en plenos exames a unha Comisión e deixa os centros sen substitutos e substitutas.

A Consellaría de Educación ven de convocar a comisión para valorar os méritos relacionados coas publicacións do profesorado que participou no concurso de traslados do profesorado non universitario. Esta comisión está constituída por profesorado de distintos niveis educativos de todas as ensinanzas con destino definitivo no seu centro e dela forman parte tamén os representantes das organización sindicais. Nos anos anteriores, para o profesorado que formaba parte desta comisión, nomeábase persoal substituto xa que a

baremación destes méritos pode durar máis de 15 días.

A Consellaría ven de constituír a Comisión sen nomear docentes substitutos/as para o profesorado que forma parte dela. A CIG-Ensino quere denunciar a irresponsabilidade da Consellaría de Educación que, en plenas datas da primeira avaliación do curso, obriga ao profesorado a ausentarse do centro sen importarlle o desenvolvemento da avaliación.Por outra parte a Consellaría tampouco convocou formalmente as organizacións sindicais que teñen dereito a formar parte da propia comisión. Toda este desatino lévanos a exixir  que se pospoña o funcionamento da comisión para despois das vacacións de Nadal e que se nomeen substitutos/as para o profesorado que forma parte dela.

 

As anpas galegas divídense en dúas confederacións

A Confapa-Galicia (Confederación Galega de Anpas de Centros Públicos) e a Confederación de Anpas Galegas. Estas son as dúas agrupacións de asociacións de pais e nais de alumnos do ensino público que desde esta semana convivirán no país.

Unha nova confederación de anpas preséntase este martes tras a unión de oito federacións municipais ou comarcais

A nova Confederación de Anpas presentase este martes en Compostela e xorde dunha “decisión de traballo conxunto” de varias federacións de anpas que levan anos artellando estratexias e respostas comúns ao ataque que sofre o ensino público en Galicia. Son as federacións de Cangas, Compostela, Costa da Morte, Ferrol, Ponteareas, Val Miñor, Vigo e a provincial de Lugo as que logo de tempo de colaboración decidiron unir as súas forzas á marxe da Confapa e “dar o salto inevitable para ter unha voz única”, segundo aclara o seu vicepresidente e presidente das anpas de Santiago, Fernando Lacaci.
O rexeitamento á aprobación da nova lei educativa estatal, a Lomce, e o traballo conxunto de hai anos foi o que levou estas oito federacións a confederarse, o que implica tamén que desde agora existan dúas voces diferentes das anpas galegas na defensa do ensino público. Unha situación que, en palabras de Lacaci, supón “unha duplicación” de esforzos, pero “non unha división, nin moito menos”. “Antes había unha confederación de anpas e agora hai dúas, nada máis”, insiste.

"Supón unha duplicación, pero para nada é unha división; non nacemos por oposición a ninguén", din desde a nova Confederación de Anpas

“Non nacemos por oposición a ninguén, senón porque nos parece que hai un espazo no que ningúen estaba actuando”, explica o vicepresidente da nova confederación, que ve no “esquema provincial” no que está organizada Confapa-Galicia unha das claves que explican a creación desta nova entidade. “Pensamos que en Galicia as agrupacións debémonos artellar en espazos onde nos sintamos cómodos; mentres a Confapa se basea  nunha organización provincial, nós organizámonos de forma comarcal, municipal ou incluso tamén provincial no caso de Lugo, pero sen rixidez e adaptándonos ás necesidades de cada ámbito”, explica Lacaci, que lembra que nesta nova organización xúntanse federacións amplas pero unidas que abranguen moitos concellos, como no caso da Costa da Morte, pero tamén de ámbitos máis reducidos como Vigo, Ferrol ou Ponteareas. Fontes desta nova confederación insisten en non sementar polémica e en aclarar que nacen para "unha mellor operatividade" tras comprobar durante anos as dificultades que unha estrutura "pechada e moi xerárquica" lles poñía. "Construímonos de abaixo cara a arriba", insisten as mesmas fontes.
“A nosa consideración é que a provincia é unha división errónea, que  non identifica a ninguén máis que a nivel de código postal; as decisións educativas débense tomar integramente en Galicia”, engade Fernando Lacaci, que advirte desta principal “diferenza operativa”, pero tamén doutra gran diferenza que provoca esta duplicidade na defensa do ensino público desde as asociacións de pais e nais do país.
Confapa-Galicia -que até o de agora agrupaba as federacións provinciais da Coruña, Lugo, Ourense e Pontevedra e unhas 730 anpas asociadas en representación de máis de 50.000 familias- forma parte da Ceapa estatal (Confederación Española de Asociacións de Pais e Nais de Alumnos), onde conta cun vogal en representación da comunidade autónoma na xunta directiva. A nova confederación defende unha organización pensada e organizada exclusivamente desde e para Galicia, o que non significa que a Confapa non defenda o ensino público galego. “Está claro que esa é a súa e a nosa preocupación”, aclara.

A creación dunha nova confederación reproduce a división nas dúas plataformas en defensa do ensino público

Helena Gómez, presidenta de Confapa-Galicia, considera que esta duplicidade de confederacións vén derivada da adscrición dunhas ou outras federacións ás dúas plataformas xurdidas contra os recortes na ensinanza pública. "Eles teñen como referente a Plataforma Galega en Defensa do Ensino Público e nós a outra plataforma, porque nos consideramos apartidarios; nunha non hai partidos, senón representantes dos traballadores, dos pais e movementos de renovación pedagóxica; e na outra un partido, e dáme igual cal sexa o partido", explica. "Eles cren que a Confapa depende de Madrid pero non é así; estamos moi orgullosos de formar parte de Ceapa e da marea verde, pero eles teñen máis acoutado o territorio", engade, aínda que desde a nova organización aseguran que a simplificación non é así de sinxela e mesmo aclaran que en federacións das que agora se integran hai dirixentes de variadas correntes políticas, incluído o sindicalismo estatal.
No entanto, desde a nova agrupación cren que “as decisións educativas se deben tomar integramente en Galicia”. “A educación que se dea en Galicia debe estar pensada, organizada, dirixida e institucionalizada aquí, para a xente que aspira a educarse e vivir aquí e, en definitiva, para aqueles aos  que lles interesa máis o que é un carballo que o que é unha encina”, asegura Lacaci.

A Confapa cre que "a educación é un tema demasiado importante como para restrinxilo a Galicia"

“O noso e máis importante sinal de identidade é sermos galegos porque entendemos que a educación en Galicia débese traballar para Galicia e desde Galicia, tanto dende o ámbito xeográfico como no cultural; entendemos que as competencias educativas deberían estar todas aquí e, aínda que xa temos moitas, estamos en desacordo coa postura da Xunta, que só nos considera como unha sucursal de Madrid”, remata Lacaci.
Helena Gómez asegura, no entanto, que "as leis veñen de onde veñen". "Temos que pedirlle responsabilidades á Xunta, pero tamén a Madrid. A nosa visión é internacionalista porque por iso estamos tamén na confederación europea", retruca. "A educación é un tema demasiado amplo e importante como para restrinxilo a Galicia", insiste.
Malia todo, tanto unha como outra confederación de anpas insisten en que "non hai problemas" entre as dúas organizacións e insisten en que ambas "traballan na defensa do ensino público en Galicia", aínda que baseados "en diferentes maneiras de entender a educación e o mundo".

O recorte educativo alcanzará en 2014 os 7.300 millóns de euros

Todas as Administracións sen excepción meteron a tesoira no gasto en escolas e universidades. E, a pesar de que o ritmo de descenso se retardou, o recorte dende 2010 alcanzará os 7.298 millóns de euros en 2014; o que supón unha caída do 16,7% no gasto educativo durante a crise. A tesoirada equivalería a ter eliminado dun plumazo todo o sistema educativo andaluz, onde estudan arredor do 20% dos alumnos de todo o país, segundo os datos dos proxectos de presuposto das autonomías para 2014 (pendentes aínda de aprobación) solicitados polo gabinete de estudos da Federación de Ensino de CC OO. Segundo estes, Castela-A Mancha (cun 31,1% de redución dende 2010), o Ministerio de Educación (-30,4%) e Cataluña (-24%) encabezan o ranking dos recortes.
Para o próximo ano espéranse 536,6 millóns de recorte adicional, un axuste menor que o de anos anteriores: en 2011 foi de 2.395 millóns; en 2012, 1.615, e en 2013, outros 2.750. A primeira gran dentada á educación deullo o anterior Executivo do PSOE en maio de 2010, coa baixada de soldo aos docentes do 5%. Despois, as autonomías, unhas máis que outras, foron eliminando plans de infraestruturas, reducindo bolsas de transporte, o diñeiro para a formación do profesorado, os gastos correntes dos centros...

Pero aos responsables políticos non lles parecía suficiente, e tras a promesa a Bruxelas por parte do Goberno de facer un recorte adicional de 3.000 millóns de euros, o Ministerio de Educación aprobou un real decreto que empurraba as comunidades que aínda se estaban a resistir a facer o que xa fixeran moitas: reducir drasticamente o equipo de profesores, xa que entre o 70% e o 75% do gasto das 17 consellarías corresponde ao de persoal. Como? Aumentando as horas de clase que dan os docentes, reducindo a cobertura de baixas ou aumentando o número máximo de alumnos por clase. Así, o descenso en máis de 20.000 docentes na escola pública (ata o curso pasado), provocou, sobre todo, a eliminación de apoios e programas para os alumnos con dificultades.
"Os primeiros anos podían dicir que había graxa, pero xa calquera recorte que se faga afecta ao músculo da educación", apunta José Blanco, responsable de ensino en Andalucía de CC OO. Pouco a pouco, as comunidades foron eliminando axudas para libros de texto, servizos gratuítos de comedor, programas de implantación tecnolóxica... O marxe de recorte que queda xa é moi estreito. Sobre todo, porque o alumnado seguiu crecendo neste tempo de axustes: no curso 2013-2014 hai polo menos medio millón de estudantes máis que en 2009-2010 (sumando educación non universitaria e universitaria).
Moitas comunidades prevén, mesmo, unha leve suba das partidas educativas en 2014. Por exemplo, en Baleares está terá 15 millóns máis que en 2013 (un 2,17% máis). Non obstante, se se compara coas contas de 2010, apréciase un recorte global de 52 millóns (un 6,6%). A gran maioría das comunidades -salvo Andalucía, Castela-A Mancha, Cataluña, Galicia, Murcia e País Vasco- teñen previsto incrementar o gasto o próximo ano. Pero, segundo resalta CC OO, ese aumento de 142,6 millóns non consegue compensar a redución do resto e, sobre todo, o axuste anterior.
O maior incremento para 2014 é o do Ministerio de Educación. O departamento de José Ignacio Wert gastará 205 millóns máis, o que supón unha suba do 10,5% respecto a este exercicio, polo aumento do presuposto para bolsas. Non obstante, nas contas de 2014 non existe "ningunha previsión específica de financiamento vinculado" á recén aprobada Lei Orgánica para a Mellora da Calidade Educativa (LOMCE), insiste CC OO; tampouco aparece nas contas da maioría de autonomías. Algunhas delas e o Consello Escolar do Estado dubidaron de que esta norma conte con financiamento abondo para a súa implantación.
Pero a pesar do aumento, o departamento de Wert foi un dos máis aplicados á hora de meter a tesoira. Recortou máis de 942 millóns dende 2010, un 30%. Iso supuxo a eliminación de practicamente todos os programas de colaboración que tiña coas comunidades, como o dos libros de texto (un millón de alumnos perdéronas) ou o de novas tecnoloxías. Castela-A Mancha, pola súa banda, é a que encabeza o recorte de profesorado en dous cursos: perdéronse 4.500 docentes na pública (hai un 14% menos), segundo os datos do ministerio.

A promesa a Bruxelas esvaécese

A protesta educativa cobrou unha enorme forza co decreto de recortes do Goberno de mediados de 2012, con varias folgas unitarias de todo o sector. Aínda que a fronte contra a reforma educativa (LOMCE) que acaba de aprobar o Congreso tamén lle deu forza, unha das espitas importantes para a mobilización foi a promesa do Executivo de Mariano Rajoy a Bruxelas en abril de 2012 dunha baixada dun punto do PIB no investimento público en educación entre 2010 e 2015 (do 4,9% ao 3,9%). Isto é, un recorte duns 10.000 millóns en cinco anos.

 Non obstante, agora, á luz dos proxectos de Presupostos para 2014, que anuncian un recorte acumulado dende 2010 de 7.298 millóns, parece moi difícil que vaia cumprirse esa promesa, pois significaría aplicar nun só ano unha gran tesoirada nun sistema que, segundo a maioría de especialistas, xa está nos ósos. E, tendo en conta, ademais, que a aplicación da nova lei educativa supoñerá un gasto extra de polo menos 400 millóns de euros e que á volta da esquina están as eleccións en boa parte de comunidades e as xerais a finais de 2015. "Se non se cumpren [as previsións de recorte enviadas a Bruxelas] e isto é máis caro, será porque teremos conseguido unha redución do abandono escolar temperán", dixo o ministro José Ignacio Wert a este xornal nunha entrevista o pasado outubro.

O Goberno insiste en que todos os 'erasmus' recibirán bolsa e acusa o PSOE de xerar unha ''falsa alarma social''

A secretaria nacional de Educación e Igualdade do PP, Sandra Moneo, insistiu hoxe en que todos os mozos con bolsas Erasmus disporán de axudas públicas ao longo deste curso, tal e como se informou no seu día, e acusou o PSOE de crear unha "falsa alarma social" sobre este asunto.

Moneo contestou desta forma ao secretario de Formación do PSOE, Rafael Simancas, quen esta mañá volveu a pedir a dimisión ou o cesamento do ministro de Educación, José Ignacio Wert, por aproveitar, dixo, a ponte da Constitución "para perpetrar a súa ameaza deixando sen bolsas a miles e miles de estudantes españois".

Simancas referiuse á resolución que o Ministerio de Educación publicou onte no Boletín Oficial do Estado (BOE), que fixa en 233 euros ao mes a axuda que recibirán este curso os estudantes Erasmus que tivesen no 2012-2013 unha bolsa das denominadas de carácter xeral. Esta resolución, segundo Simancas, non cita aos alumnos que non gozaron o pasado curso dunha bolsa xeneralista.

Para Moneo, estas consideracións teñen como único obxectivo crear "alarma social" xa que o Goberno "non vai faltar á verdade". Por iso, segundo anunciou, o PP proporá a semana que vén aos grupos no Senado unha emenda transaccional, que se engadirá aos orzamentos xerais do Estado, e posteriormente publicarase a convocatoria complementaria que "incluirá a todos os actuais Erasmus".

A dirixente popular cualificou de impresentable "querer reabrir un debate baseado en mentiras, nunha absoluta falta de rigor e nun descoñecemento total do tema". E incidiu en que Simancas, coas súas declaracións, "demostra unha mestura de ignorancia e mala fe sen importarlle a incerteza que as súas palabras poden xerar nos centos de estudantes Erasmus que nestes momentos están a esperar a resolución definitiva do Ministerio".

Información relacionada

• Reclaman o cesamento de Wert por 'se agochar' nunha ponte para ''perpetrar a súa ameaza'' contra os 'erasmus'

A RAG acusa o Goberno español de discriminar a lingua galega

A Real Academia Galega fixo público un comunicado no que acusa o Goberno de España de discriminar a lingua galega e reclámalle que outorgue validez aos documentos expedidos na nosa lingua. 

“Esta institución vese na obriga de manifestar á opinión pública que considera totalmente inaceptable dita decisión, como un claro caso de discriminación contra o idioma galego, ou máis precisamente, contra as persoas que o empregan”, sinala o comunicado que a Academia dirixe ao Goberno de España, referíndose ao rexeitamento de solicitudes de bolsa por teren adxuntados certificados na nosa lingua. A Real Academia Galega esixe que os documentos expedidos na nosa lingua sexan recoñecidos como válidos.
Co documento,  RAG considera que “resulta abraiante que en declaracións públicas de fontes do propio Ministerio se xustifique o atropelo alegando que o inglés é o idioma da ciencia (como se a preferencia por este idioma na comunicación científica fose política do propio Goberno español), e parece intolerable que cualifique como “residual” o número de persoas que viron rexeitada a súa solicitude por presentaren documentación en linguas diferentes ao castelán e o inglés”.
Ao seu ver o cualificativo de “residual” é  “en si mesmo moi expresivo do desprezo con que o Ministerio actuou neste caso: desprezo cara aos dereitos das persoas e menosprezo cara ao propio idioma”.
Sitúa a Academia a resolución deste problema e outros similares en que sexan “automaticamente recoñecidos como legais a todos os efectos os certificados expedidos nas linguas cooficiais sempre que se ateñan a formularios normalizados, legalmente establecidos e aprobados”. Reclama por iso que sexan admitidas as solicitudes que que o Goberno de España, de acordo coa Xunta, “tome as medidas oportunas para garantir a validez oficial dos certificados expedidos en galego e impedir así novos casos de flagrante discriminación lingüística”.

Contra a Lei Wert

O documento que a RAG dirixe ao Goberno de España en protesta pola discriminación do galego pode ter continuidade proximamente se, como o presidente Xesús Alonso Montero anunciou, a institución con sede na Rúa Tabernas se posiciona definitivamente contra a Lei Wert. Nunha entrevista realizada recentemente na Radio Galega, Alonso Montero fixo público que a Academia estaba a estudar manifestarse contra a Lei Wert e o seu ataque á lingua, a proposta do escritor Manuel Rivas. Alonso Montero non aforrou críticas á figura de Wert, a quen definiu como “o caradura máis grande que deu Europa desde o século XIII”.

A RAG cualifica de "intolerable" que se rexeiten bolsas por ter documentos en galego

Pide que sexan "inmediatamente admitidas" as solicitudes e considera que o Ministerio de Economía "despreza" este idioma. Tamén a Mesa reclama ao Goberno central que dea marcha atrás nesta decisión.

A Real Academia Galega (RAG) acaba de emitir un duro comunicado contra o Goberno central e, nomeadamente, contra o Ministerio de Economía por ter rexeitado, nunha convocatoria recente, solicitudes de bolsas de estudo co argumento de que algún dos certificados que acompañan esas solicitudes están expedidos en lingua galega. 

 

"É un claro caso de discriminación contra o idioma galego, ou máis precisamente, contra as persoas que o empregan", apunta nun comunicado no que lembra que, con anterioridade, diversos organismos e institucións do Estado aceptaron o uso das linguas cooficiais en distintos tipos de documentos administrativos. Ademais, na convocatoria presente estipúlase que a documentación pode ser presentada en inglés, lingua que carece de estatuto de oficialidade en España.

E por que o inglés?

"Resulta abraiante que en declaracións públicas de fontes do propio Ministerio se xustifique o atropelo alegando que o inglés é o idioma da ciencia -como se a preferencia por este idioma na comunicación científica fose política do propio Goberno español-, e parece intolerable que cualifique como “residual” o número de persoas que viron rexeitada a súa solicitude por presentaren documentación en linguas diferentes ao castelán e o inglés", engade. 

 

Neste sentido, acusa ao Ministerio de Economía de "desprezar" aos galegos e "menospreciar" o seu idioma. "Cun mínimo de boa vontade, por parte do Goberno de España, a resolución deste problema e outros semellantes é sinxela e obvia: que sexan automaticamente recoñecidos como legais a todos os efectos os certificados expedidos nas linguas cooficiais sempre que se ateñan a formularios normalizados, legalmente establecidos e aprobados", apuntou.

 

Por iso, reclama que sexan "inmediatamente admitidas" as devanditas solicitudes e que coa maior dilixencia o Goberno de España, de acordo coa Xunta de Galicia, tome as medidas oportunas para garantir a validez oficial dos certificados expedidos en galego e "impedir así novos casos de flagrante discriminación lingüística".

Tamén a Mesa

Precisamente, a mesma petición foi feita este mércores pola Mesa pola Normalización Lingüística, que lle reclamou á Xunta e ao Goberno español unha “acción política decidida” para que se “readmitan as candidaturas rexeitadas por teren un documento en galego, catalán ou vasco”. 

 

O presidente desta asociación, Carlos Callón, observa que “é unha decisión que lle compete ao Ministerio de Economía, mais ante a cal o Goberno galego non pode limitarse a se ofrecer como axencia de tradución, pois todo o mundo sabe que non se trata dun problema de incomprensión, senón dun problema ideolóxico (de intolerancia cara á diversidade cultural do Estado) e dun problema legal (de recoñecemento da validez oficial doutros idiomas alén do castelán)”.

España repite curso

• PISA reflicte un estancamento de máis dunha década en lectura e matemáticas
• O alto número de alumnos que van atrasados lastra os resultados
• Asia distánciase do resto do mundo
• Finlandia, o alumno avantaxado, cae do podio
• Os alumnos madrileños, por enriba da media de España e a OCDE en PISA
• DESCARGABLE Informe español PISA 2012

España está máis ou menos onde estaba hai unha década, segundo os resultados dos seus escolares de 15 anos en matemáticas e lectura no informe PISA da OCDE (algo mellor en ciencias). Pódese dicir, simplemente, que é moi difícil mellorar (aínda que hai países, como Polonia e Portugal, que o conseguiron), e que dende logo iso inhabilita as interpretacións catastrofistas sobre o empeoramento do sistema español. Pero tamén pode ser para moitos frustrante ese estancamento a pesar de todos os esforzos que se fixeron en educación, un tema que se considera crucial para o futuro do país.
Dende 2003 os resultados en matemáticas dos alumnos -25.000 nesta ocasión, un 6,7% dos rapaces de 15 anos- mantivéronse estables dentro da súa mediocridade (484 puntos nas últimas, oito menos que a media da OCDE e o posto 33 de 65 países). Unha recta matemática, que se arqueou cara a abaixo en lectura e que agora se mellora ata chegar ao nivel de 2000. En PISA 2012 conséguense nesta capacidade 488 puntos (481 en 2009), 15 puntos menos que a media. Mentres que nos últimos seis anos en ciencias subiron (496 puntos, oito máis que en 2009), aínda que seguen quedando por debaixo da media OCDE (501).
"En matemáticas -a capacidade na que se deteñen máis- non estamos tan mal. No grupo de Italia, Estados Unidos ou Noruega que" deberían "supostamente" estar "por enriba", conta Lorenzo Blanco, catedrático de Didáctica Matemática na Universidade de Extremadura. "E a media da OCDE baixou seis puntos".

A que se debe este estancamento? Educación incide na rémora que supoñen os repetidores. Un 34% dos rapaces a esa idade vai atrasado, case o triplo que a media. Sen eles alcanzaríanse os 519 puntos, superando os 506 da OCDE. Pablo Zoido, analista principal do proxecto, estima que o seu atraso en coñecementos respecto á media é de dous anos e medio.
Monserrat Gomendio, secretaria de Estado de Educación,achacó na presentación tamén estes malos datos ao aumento de inmigrantes (tres veces máis nunha década, un 9,9%). "Un sistema educativo tan ríxido non é capaz de lidar coa diversidade nas aulas", pensa Gomendio. Blanco sostén que se debe a unha "mala política" de integración dos estranxeiros: "En España os resultados en matemáticas dos inmigrantes mantéñense estables, mentres que se reduciu en 11 puntos na media da OCDE,".
 orge Calero, catedrático de Economía Aplicada na Universidade de Barcelona, recorda o lastre que supón o baixo nivel educativo as xeracións previas: "A recente avaliación de competencias da poboación adulta, tamén da OCDE, é esclarecedora neste punto: España, xunto con Italia, ocupa os postos máis baixos do ranking".
Acentúase o distanciamento entre os resultados por xénero. Os rapaces gañan en matemáticas (9 puntos máis) e ciencias (7 puntos) e as rapazas en lectura (29). A Blanco este dato sorpréndeo: "A tendencia sempre foi a reducirse a diferenza. Nalgúns países, como Islandia, as mulleres xa son mellores en matemáticas".
Gomendio asegura que os resultados obtidos non se asocian a un maior investimento, pois o presuposto creceu un 35% nunha década (aínda que será un 30% menor en 2014 que en 2010). "O que hai que cambiar son as normas de xogo". A partir dun gasto superior por alumno aos 36.600 euros -60.000 en España- Zoido subliña que o investimento non xoga peso nos resultados. Pero si a implicación e formación dos seus docentes e a autonomía dos centros sempre que se rendan contas. Tampouco condiciona o soldo dos docentes se este é maior a 16.000 euros. "España ten uns salarios por enriba", recorda Gomendio, que propón "incentivar a promoción".

A baixa formación das xeracións previas retarda a mellora do país

Ata agora en España non había grandes diferenzas entre os alumnos con escasos recursos económicos e os favorecidos. Pero na actualidade dentro dos centros sepáranlles 27 puntos -máis de medio curso de aprendizaxe- cando hai unha década eran 18, aínda que outros indicadores de igualdade se manteñen estables. Resáltao Francisco Imbernón, catedrático de Pedagoxía en Barcelona: "O noso sistema mellora o rendemento dos máis desfavorecidos, aínda que é certo que os dun maior benestar cultural teñen resultados máis baixos. Necesítase unha análise máis fina para entrever que é o que está a pasar e non facer lecturas nesgadas". Gomendio remachou moito os datos que considera argumentan a urxencia dunha reforma educativa, aínda que naza sen apoios. Como o alto numero de horas de clases, que non se corresponde cos logros. Por iso motivo considera fundamental o cambio da LOMCE que obriga a dedicar un 50% do horario lectivo as materias instrumentais. Andalucía, a través do seu conselleiro Luciano Alonso, acusou a Educación de "manipular e empeorar os resultados" para xustificar a lei.
Blanco considera que habería que facer como en Xapón, onde se estuda a metade de contidos matemáticos. "Os nosos alumnos saben as fórmulas, pero teñen que saber interpretar, entender un gráfico ou se é un engano a oferta do supermercado".

Wert: ''Só tiro a toalla cando saio da ducha''

O ministro de Educación, Cultura e Deporte, José Ignacio Wert, asegurou hoxe que só tira a toalla, "xeralmente con certa desorde", ao saír da ducha, e identificouse completamente co PP e o Goberno.

Respondeu así ao ser preguntado nun almorzo informativo do Foro España Innova por se sente o "elo débil" do Goberno e cantas veces pensou en tirar "a toalla", no sentido de abandonar as súas responsabilidades ministeriais.

Interrogado polas "queixas" de que vaia "por libre" no PP, respondeu:

"Unha cousa é que eu non sexa militante do PP e outra é que non teña unha identificación ao 110 por cento co partido, coa súa liña política, co seu presidente e todos os compañeiros de gabinete e, por suposto, cos dous grupos parlamentarios".

O ministro asegurou que os grupos parlamentarios populares, tanto do Congreso como do Senado, axudáronlle "moito" na tramitación da Lei Orgánica para a Mellora da Calidade Educativa (Lomce).

"Evidentemente, as emendas do PP aprobadas foron acordadas co Ministerio (...) porque toda achega positiva, incluso as do propio partido -chanceou-, permite mellorar a Lomce".

O galego, na vangarda da lingüística computacional

Unha tese estuda os recursos lingüísticos que se precisan para etiquetar estatística e automaticamente corpus en galego.

O galego atópase entre as linguas con recursos computacionais “robustos” que a sitúan “na vangarda da lingüística computacional”. Eva Mª Domínguez Noya sostén esta información na súa tese de doutoramento ‘Etiquetaxe e desambiguación automáticas en galego: o sistema XIADA’ baseándose nos datos: o galego posúe un etiquetador morfolóxico automático estatístico de alta precisión, cuxa taxa de acerto se sitúa no 96%, e un corpusetiquetado morfoloxicamente de case 600.000 unidades cun sistema de recuperación de información flexible e cómodo.
A construción de recursos lingüísticos, entre os cales están os corpus, é necesaria en toda lingua para profundar no seu coñecemento, mais tamén é fundamental para o procesamento da linguaxe natural. Nos últimos anos, ademais, as novas tecnoloxías da información xorden como un parámetro máis de clasificación das linguas en función da súa presenza ou ausencia nelas, e o galego non é alleo a esta corrente.
Proxecto multidisciplinar
No Centro Ramón Piñeiro para a Investigación en Humanidades o catedrático de Lingüística española da USC Guillermo Rojo dirixe un proxecto multidisciplinar cuxo obxectivo é facilitar a recuperación de información do Corpus de Referencia do Galego Actual (CORGA), ademais de por forma ortográfica, por etiqueta morfosintáctica e lema. Resultado dese proxecto é a ferramenta creada especificamente para o galego denominada Etiquetador/Lematizador do Galego Actual (XIADA).
‘A tese estivo codirixida polo profesor do Departamento de Lingua Española da USC Guillermo Rojo e a profesora do Departamento de Filoloxía Galega M.ª Sol López Martínez. O traballo, que acadou a cualificación de Sobresaliente cum laude.

A Xunta elimina o Día de Rosalía do Calendario do Libro

O Calendario das Letras 2014 que a Consellaría de Cultura está a distribuír por centros e entidades elimina o Día de Rosalía. Nos últimos anos, o 24 de febreiro, data da conmemoración do nacemento da poeta, referenciábase como un dos días sinalados oficialmente. 

Cando varios concellos declararon xa oficialmente como Día de Rosalía o 24 de febreiro, data na que naceu a poeta, a Consellaría de Cultura vén de eliminar a data do seu Calendario do LIbro e da Lectura. Na nova edición que está a distribuír por diversos centros, entidades e asociacións, no mes de febreiro só aparece sinalado o 21 como "Día Internacional da Lingua Materna".
No Calendario do Libro e da Lectura, ademais de Díaz Castro, a quen se lle dedica o Día das Letras Galegas, só catro autores aparecen sinalados, todos con aniversarios con décadas redondas, Vicente Risco, Leiras Pulpeiro, Martín Códax, e Antón Losada Diéguez. O Día de Rosalía comezou hai anos a conmemorarse por asociacións, centros de ensino e concellos, e algúns deles xa anunciaron a declaración oficial da xornada para o 2014

A Xunta defende o galego ante Madrid pero aposta por documentos "bilingües"

A Consellería de Educación pide que sexan válidos os certificados en galego de alumnos que pediron bolsa ao Goberno central. A Mesa pídelle as tres universidades galegas que "tomen cartas no caso" da estudante discriminada.

A Consellería de Educación da Xunta quere o galego sexa considerado "igual que o español" á hora da reclamación de títulos ou certificados de estudos. Por iso, dirixiuse por carta ao Ministerio de Economía para que considere válidos os certificados de estudos que varios alumnos enviaron en lingua galega para solicitar unha bolsa, aínda que tamén pediu ás universidades que fagan estes certificados nas dúas linguas.

 

O conselleiro de Educación, Jesús Vázquez, insistiu en que o seu obxectivo é que o Ministerio acepte os certificados en galego, de forma que esta lingua sexa considerada "igual que é considerado o castelán, porque estamos a falar de linguas cooficiais".

 

Hai uns días, o Ministerio de Economía rexeitou darlle bolsas predoutoral a estudantes porque os certificados que presentara estaban en galego. "O interese da propia Comunidade é o recoñecemento como lingua cooficial do galego", subliñou este martes Vázquez Abad.

 

"Hai que buscar unha alternativa e ofrecemos, no caso de que a dificultade é que non existan medios en Madrid para a tradución, que nós nos pomos á súa disposición en prol dos intereses dos galegos", dixo. "Pero sempre dunha maneira dialogada e por suposto de actuar coa maior rapidez", dixo.

"Carácter bilingüe"

En todo caso, apostou, finalmente, porque os certificados de estudos que saían de Galicia "estean xa emitidos polas propias universidades públicas cun carácter bilingüe"

 

Por outra banda, o portavoz da Mesa pola Normalización Lingüística, Carlos Callón, enviou unha misiva aos reitores das tres universidades galegas para que tomen cartas no caso do rexeitamento dos candidatos a contratos predoutorais que entregaron un documento en galego.

 

O representante da entidade solicítalle aos reitores que tomen “as medidas precisas para garantir a igualdade de oportunidades dos estudantes formados nas nosas universidades” e que reclamen ao Ministerio de Economía “que cumpra coa Lei e volva a admitir todas as persoas que entregaron documentación no noso idioma”. 

"Actitude fóbica contra o galego"

“Trátase dunha discriminación gravísima e inadmisíbel; dun desprezo consciente ás nosas universidades, ás nosas institucións e á nosa lingua”, afirmou Callón que criticou “a actitude fóbica do Goberno español contra o galego".