Novos cursos alargam oferta de cultura e ensino popular na Corunha

O Centro Social Gomes Gaioso, na rua Marconi 9 do bairro corunhês de Monte Alto, alargou no inicio deste 2015 a sua oferta formativa, até apresentar um catálogo já respeitável que reivindica "cultura e ensino popular".
Aos cursos de Dança tradicional, Clarinete, Fotografia e photoshop, Francês (básico), Pandeireta (iniciaçom e avançado) e Gaita somam-se no início de ano duas novidades: o de Técnicas de gravado e estampagem e o de Desenho artístico. E ainda pode haver mais, dado que a maior parte dos cursos de idiomas, como o de inglês, galego (AGAL e padrom português), catalám e éuscaro estám ainda a aceitar inscriçons e à espera de atingir o mínimo de alunado para começarem.
Os horários som todos nas tardes de entre segunda e sexta-feira, exceto no caso do Desenho artístico, que decorrerá às manhás dos sábados.
As pessoas interessadas podem solicitar mais informaçom escrevendo para o Centro Social Gomes Gaioso, ou via Facebook, Twitter, ou no local da organizaçom corunhesa, em horário de abertura de 20h a 23h de terças a sextas, e a partir das 21h sábados.

O Goberno aproba as carreiras de tres anos e os másteres de dous

• O ministro Wert ignora as críticas e dá a volta ao sistema universitario
• As bolsas rexistran a súa maior caída dende 1996

O Consello de Ministros aproba previsiblemente este venres o decreto de flexibilización do sistema universitario español, con máis dun millón e medio de alumnos. Actualmente, as carreiras ou graos duran catro anos, e os másteres posteriores un. O novo proxecto, contra o que hai queixas de case toda a comunidade universitaria, supón abrir a posibilidade de que os campus establezan de forma voluntaria carreiras de tres anos e másteres de dous.

Reitores, oposición, sindicatos e estudantes critican a oportunidade do momento porque España cambiou o modelo de forma xeneralizada en 2010 para adaptarse ao Espazo Europeo de Educación Superior (coñecido como Plan Bolonia), que aínda non foi avaliado. Os colectivos de estudantes poñen o acento no posible encarecemento dos estudos, os sindicatos temen a perda de postos docentes e todos resaltan o "caos" que provocará na cidadanía unha reforma na que cada centro podería optar teoricamente por distintas duracións para unha mesma titulación.
O Consello de Estado, no seu informe preceptivo pero non vinculante, sinalou que a posta en marcha da reforma ten "un prazo moi breve" -a previsión é que se aplique dende setembro de 2015 ou aprobar o decreto sen data, o que supoñería que sería viable dende o día seguinte da súa publicación no BOE- e pediu marxe para "unha adaptación máis coordinada polas universidades". O PSOE baseouse neste ditame e presentou onte no Congreso dos Deputados unha proposición non de lei. Os socialistas reclaman que o decreto non se aprobe sen un informe previo sobre os resultados do sistema actual e ata que unha comisión mixta con presenza de comunidades autónomas, reitores e estudantes avalíe "os efectos no financiamento público e privada das universidades, a igualdade de oportunidades e o acceso ao emprego dos titulados universitario".
O Ministerio de Educación defende o seu gran cambio universitario porque permitirá equipararnos cos países veciños. "O problema agora está en que obrigamos os estudantes a estudar un ano máis, cando en Europa se fan as mesmas titulacións en tres anos," sinalou onte a secretaria de Estado de Educación, Montserrat Gomendio, nunha entrevista na Cope. Os sistemas con graos mixtos (de tres e catro anos) e con títulos de tres anos son os dous modelos máis usuais nos países do ámbito, segundo o informe que presentou a Coordinadora de Representantes de Estudantes das Universidades Públicas (Creup), que rexeita tamén o decreto de flexibilización dos graos.
Gomendio asegura que as familias aforrarán diñeiro coas carreiras máis curtas. Os colectivos de estudantes (Creup, Sindicato de Estudantes, Ceune ou Faest) replican que a xeneralización dos másteres de dous anos supoñerá pagar máis para ter un título "con máis prestixio", igual que sinala IU. Os prezos públicos das carreiras varían dunha comunidade a outra dende que o Goberno aprobou un decreto que permitía fixar taxas entre un 15% e un 25% do prezo final. Na Complutense, o campus presencial máis grande de España, un ano de grao custa 1.980 euros -a 33 euros polos 60 créditos que se adoitan cursar-, e o máster 3.900 euros (a 65 euros por 60 créditos).
Distintas comunidades autónomas mostraron dúbidas o pasado xullo. O conselleiro de Castela e León, Juan José Mateos (PP), rexeitou entón que a duración das titulacións "se elixa de xeito individual" e anunciou que os campus da súa comunidade farán unha proposta conxunta. A conferencia de reitores españois (CRUE) convocou unha asemblea extraordinaria o luns para "coordinarse na aplicación do decreto".

Cataluña si o quere

Camilo S. Baquero

Cataluña foi a única comunidade que defendeu o modelo de tres anos de grao e dous de máster cando se implantou Bolonia. Agora hai distintas posicións. A Universidade Pompeu Fabra (UPF) e a secretaría catalá de Universidades defenden o cambio. "Se queremos explorar o mercado internacional hai que facelo. A liña vermella é non aumentar as matrículas e a transparencia", di Jaume Casals, reitor da UPF. "Hai un xuíz implacable que é o desempeño dos profesionais no mundo laboral. Ás universidades convenlles ter ofertas diferentes", engade. A secretaría pide máis debate, pero recorda que en Europa existen países onde cohabitan ambos os dous sistemas. Ninguén pode estar en contra dunha cousa que se debeu facer no seu momento. Pero aínda non acreditamos Bolonia", di Gaspar Roselló, vicereitor de Política Académica da Universidade de Barcelona. Na Autónoma de Barcelona tamén piden máis debate. " A sociedade entenderá que haxa uns graos de tres anos e outros de catro? ", pregúntase Juan Jesús Donaire, vicereitor de Profesorado.
A Conferencia de Consellos Sociais das Universidades cre que un sistema dual "non soamente é viable, senón bo", e considérao unha "pequena modificación" que xa recollía o informe de expertos de Wert. Sinala que hai que ir máis alá e pide unha reforma "estrutural profunda" do mapa universitario.

30 de xaneiro: Día Escolar pola Paz

A CIG-Ensino chama o profesorado galego a aproveitar o Día Escolar pola Paz para intensificar nas aulas as actividades de promoción de valores e de distintos aspectos da cultura da paz.

Un ano máis, e diante da conmemoración do Día Escolar pola Paz, o 30 de xaneiro, a CIG-Ensino chama o profesorado a intensificar co alumnado o traballo de concienciación sobre a necesidade de adoptar patróns de conduta non violentos e de crítica coas guerras e con todo tipo de inxustizas e agresións.

O Día Escolar pola Paz, que se celebra desde 1964 en conmemoración da data na que foi asasinado Mahatma Gandhi, líder da independencia da India, supón pór en valor no ensino a cultura da paz, tendo como obxectivo promover entre o alumnado valores e actitudes que axuden á resolución pacífica dos conflitos.



Vivimos nun mundo no que son múltiples as inxustizas: guerras, explotación de mulleres e nenos e nenas, escravitude, eliminación de dereitos laborais e sociais, etc…. Inxustizas que non acontecen por acaso, senón que son propias dun sistema capitalista no que moitos gobernos actúan só como monicreques daqueles poderes económicos que buscan aumentar os seus beneficios, sen importarlles a custa de quen, ou dalgúns estados que actúan en función dos seus intereses xeoestratéxicos e non do interese do conxunto da humanidade.



Xunto con esas mostras de violencia máis visíbeis, atopamos outras expresións de violencia estrutural como a violencia no deporte e no ocio que, moitas veces, son tratadas nos medios de comunicación de masas como simples anécdotas ou como noticias estrela para atraer audiencia, sen profundar nas causas da mesma, facendo así que a violencia pase a formar parte dos patróns sociais de conduta.



Desgraciadamente, neste momento, hai múltiples exemplos de guerras, agresións e inxustizas, que poden ilustrar o noso traballo diario co alumnado para traballar a igualdade, a solidariedade e a xustiza social e para loitar por un futuro en paz.   



Aproveitando esta data, sabemos que hai moito profesorado que xa desde hai semanas está preparando actividades relacionadas coa cultura da paz e organizando actividades nos centros escolares, para promover entre o seu alumnado valores e actitudes que permitan acometer a solución dos conflitos do día e día, por medio do diálogo, do intercambio de pareceres e da negociación; profesorado ao que hai que parabenizar pola súa profesionalidade e sensibilidade  coa cultura da paz.





Para a CIG-ENSINO, a educación debe inspirar, divulgar e propiciar:

• Iniciativas pola paz e o desarme, unha mellor comprensión e cooperación internacionais e a utilización con fins sociais dos recursos destinados ás guerras. 
• A urxencia de rematar co imperialismo, o belicismo, o militarismo e a nuclearización.
• A necesidade de evitar a difusión social e na escola das ideas e dos heroes insolidarios e violentos, do racismo e do fascismo.
• Os valores de igualdade e de solidariedade como camiño para rematar con todo tipo de discriminación, acadando maiores niveis de xustiza social.
• A solución pacífica dos conflitos, o respecto aos dereitos das persoas e dos pobos e o dereito dos pobos á súa libre autodeterminación.
  
  Debemos intentar que estes principios formen parte permanentemente dos contidos que a escola transmite e non restrinxilos soamente á celebración do "Día da Paz". Para isto, é preciso incorporar no currículo escolar contidos, obxectivos, métodos e técnicas da educación para a paz e, ao mesmo tempo, inculcar no alumnado o desexo de ser protagonista do seu mundo e de participar na construción dunha sociedade mais xusta.
  

Non máis reformas sen consenso coa comunidade universitaria

O goberno do PP pretende aprobar outra reforma do sistema universitaria sen debate.

O goberno do PP pretende aprobar outra reforma do sistema universitario, sen debate coa comunidade universitaria, sen debate político nin social, sen unha avaliación da implantación da última modificación lexislativa e sen unha xustificación críbel das súas propostas.

Os cambios lexislativos que nos impuxo comezaron en 2012 cunha modificación da Lei orgánica de universidades, vía Real Decreto-Lei que aumentou os prezos das matrículas para achegalas ao custo real dos estudos, subíndoos significativamente en moitas comunidades; estabeleceu unha nova regulación da dedicación docente do profesorado e incorporou varias regras para que as comunidades autónomas limiten e controlen o gasto das universidades.

Continuou fixando novos requisitos para a concesión de bolsas e axudas ao estudo e implantando unha fórmula de cálculo que implica a diminución das súas contías. Ademais, as sucesivas leis de orzamentos xerais do estado e das comunidades autónomas estabeleceron novos recortes nos fondos destinados a bolsas e a transferencias correntes para as universidades, e impuxeron novas limitacións para a contratación de persoal coa imposición dunha ridícula taxa de reposición, producindo un envellecemento do cadro de persoal universitario.

Tamén mudou o sistema de acceso do alumnado á universidade en aplicación da LOMCE, e, nos últimos meses do seu mandato, o goberno propón aprobar tres reais decretos que modificarán a ordenación das ensinanzas universitarias, os requisitos para a creación de centros e universidades e o sistema de acreditación do profesorado universitario funcionario, fundamental para o acceso á profesión docente e investigadora.

As organizacións asinantes deste manifesto rexeitan estas iniciativas que pretenden converter as universidades en empresas de servizos educativos.

No podemos aceptar una reforma que se pretende aprobar sen avaliar os novos graos que comezaron a implantarse en 2007 no marco do  Plan Boloña e que, lonxe de facilitar a internacionalización dos estudantes homoxeneizando a duración cos estudos dos

países da nosa contorna, xerará novas disfuncións porque, como sinala o Consello de Estado no seu ditame do 15 de xaneiro:  “Parece difícil alcanzar tal homoxeneización cando dentro do noso propio país podería darse o caso, coa redacción do proxecto, que un mesmo título tivese unha duración diferente nunha universidade e outra”. Isto podería incrementar aínda máis as desigualdades entre comunidades e entre universidades da mesma comunidade.

Ademais, se temos en conta os elevados prezos dos estudos de posgrao e as maiores dificultades para o acceso a bolsas e axudas, estas transformacións dificultarán o acceso á educación superior ao alumnado con menos poder adquisitivo e, ao final, ocasionará unha diminución significativa do número de estudantes universitarios. A  nova estrutura de grao e máster reducirá nun 25% os títulos de grao, empeorando a calidade docente e abrindo as portas a novos recortes en profesorado.

Por outro lado, a redución do número de créditos necesarios para finalizar os estudos de grado e a previsíbel perda de alumnado terá un impacto negativo no financiamento das universidades públicas, dando lugar a una reconversión do sector que beneficiará as universidades privadas, que apostan polos posgrados como o seu principal ámbito de actividade.

As organizacións asinantes deste comunicado rexeitan as reformas que presenta o goberno e piden á comunidade universitaria que se sume a este rexeitamento.



NON AO 3+2 QUE ENCARECE OS ESTUDOS UNIVERSITARIOS E EXPULSARÁ O ALUMNADO CON MENOS PODER ADQUISITIVO

NON Á DESREGULACIÓN E FLEXIBILIZACIÓN NA CREACIÓN DE CENTROS E UNIVERSIDADES

NON A UN SISTEMA QUE PERMITE UNHA ACREDITACIÓN MENOS OBXECTIVA E SEN DEMOSTRAR EXPERIENCIA DOCENTE

Comunicado conxunto da CIG-Ensino, CCOO, UGT-FETE, CSI-F

As familias da 'imposición' do galego eran catro

A mediados da pasada década, mentres a burbulla inmobilaria estouraba, en Galicia inchábase unha ben distinta: a lingüística. Tras máis de vinte anos coa Lei de Normalización Lingüística en vigor e co galego en retroceso o Goberno da Xunta, daquela sustentado por PSdeG e BNG, sacaba adiante un decreto para fixar un "mínimo" do 50% das materias escolares en lingua galega. A norma, inicialmente apoiada polo PP, serviulle ao partido que aspiraba a regresar a San Caetano para falar, a través de Alberto Núñez Feijóo, dun "conflito lingüistico sen precedentes". Os populares apoiaron esta teoría sobre grupúsculos tan descoñecidos como reducidos que comezaron a lanzar inéditas e rechamantes proclamas, coa inefable denuncia dunha suposta "imposición" do galego en Galicia na súa cerna. Cando xa transcorreron case oito anos estas teorías e a súa amplificación están notablemente diluídas en Galicia pero teñen soporte legal no Estado, toda vez que a nova lei educativa abre a porta ao pagamento con fondos públicos de ensino privado en castelán. Na estrea do novo sistema a súa acollida é practicamente nula en territorio galego.
No inicio do presente curso escolar 2014-2015, o primeiro da Lei Wert, UPyD preguntoulle por escrito ao Goberno central cantas "reclamacións" recibira "por parte de familias de escolarización en centros privados para poder recibir ensino en castelán". Na resposta, datada en outubro e que vén sendo difundida en Galicia nos últimos días por mor dunha información do Faro de Vigo, o Ministerio de Educación comeza explicando que o "procedemento que se preveu é moi garantista" e "require da comprobación de todas as circunstancias" que "dan dereito" á "compensación", así como a apertura "dun prazo para solicitar información á comunidade autónoma aceptada". Así e todo, o departamento ministerial xa estaba en condicións de ofrecer os primeiros datos.
O Ministerio comeza explicando que "no primeiro mes de funcionamento deste sistema" a súa Sede Electrónica tivo 293 "apuntamentos de solicitudes", dos cales "256 teñen o estado de borrador", isto é, as persoas solicitantes completaron algún dato no formulario pero non chegaron a confirmalo. Neste escenario, as solicitudes correctamente confirmadas, é dicir, as que contan con todos os datos e nas que "previsiblemente" a persoa solicitante "imprimiu a solicitude e quedou pendente de presentala nun Rexistro físico", eran unicamente 35 en todo o Estado, das que 4 correspondían a Galicia.

As escasas familias solicitantes optan a unha subvención contemplada pola Lei Wert de ata 7.000 euros para sufragar ensino privado

Así, Galicia é a orixe de apenas o 11% dunhas solicitudes que chegaron maioritariamente da Comunitat Valenciana, 25 do total. As seis restantes chegaron en igual cantidade de Balears e de Catalunya, comunidade na que o ministro Wert pensou especialmente á hora de deseñar a normativa. En Euskadi e Navarra non se rexistrou ningunha solicitude para evitar o ensino en euskera.
No caso de que o Ministerio de Educación considere que os alumnos para os que se cursan estas solicitudes non reciben unha "proporción" de materias "en lingua castelá e en lingua cooficial" que sexa "razoable", activa o financiamento dunha praza escolar nun centro privado que, en última instancia, será financiado con cargo aos orzamentos autonómicos. Para cuantificar a cantidade máxima a pagar o Estado fixa como referencia "o gasto público por alumno púbico en ensino non universitario" en cada autonomía. Os datos máis recentes incluídos na propia resposta parlamentaria, datados no ano 2011, implican que as devanditas catro familias galegas poderían optar a unha subvención duns 7.000 euros anuais.

Ademais de coñecer que a preocupación por fuxir do minguante galego no ensino só chega ás casas de 4 dos máis de 200.000 alumnos e alumnas do ensino público galego a resposta do Ministeiro permite observar, ademais, a evolución dese indicador de gasto público por alumno dende o remate dos que se deron en alcumar como anos de bonanza económica. No ano 2004, di o Goberno de España, en Galicia este indicador estaba en 5.430 euros por estudante. Tres anos despois o investimento xa superaba os 7.200 e en 2009 tocaba teito, con 8.041 euros. En 2011, último dato ofrecido neste rexistro, o recorte aplicado era xa de case un 12%.

Solicitudes confirmadas para ensino en castelán

Ir ao permalink

O BNG mostra o seu apoio á ILP do ensino público, que xa suma 23.000 sinaturas

A Iniciativa Lexislativa Popular de medidas para restituír os dereitos laborais, profesionais e retributivos do profesorado e mellorar a calidade do ensino en Galiza, promovida pola CIG-Ensino, conta xa co apoio de 23.000 sinaturas.

O portavoz parlamentar do BNG, Francisco Jorquera e o deputado, Cosme Pombo mantiveron esta quinta na Cámara do Hórreo unha xuntanza cunha delegación da CIG-Ensino encabezada polo seu secretario nacional, Anxo Louzao. Os parlamentarios trasladaron o apoio da fronte nacionalista á Iniciativa Lexislativa Popular promovida por este sindicato e que conta xa co aval de 22.918 sinaturas. A ILP demanda a restitución dos dereitos laborais, profesionais e retributivos do profesorado e mellora da calidade do ensino en Galiza. .
Para o deputado Cosme Pombo, a ILP coincide coas propostas defendidas no Parlamento galego polo BNG entre as que destacou a necesidade de acadar un ensino público Galego “de calidade” que asegure o dereito Universal de todas as galegas e todos os galegos, en igualdade de condicións á educación pública. Neste sentido lembrou que o BNG denunciou, en reiteradas ocasións, na Cámara galega os recortes da Consellería de Educación, “máis de 400 millóns de euros durante os últimos cinco anos”.
A CIG-Ensino agarda ter reunións co resto de grupos parlamentares sobre estas ILP.

A RAG emitirá unha declaración institucional sobre a situación do galego

A unha semana da manifestación convocada por Queremos Galego en Compostela, a Real Academia Galega anuncia que fará público esta sexta feira unha declaración institucional sobre a situación do idioma galego. 

A RAG anuncia a través dun comunicado que esta sexta feira fará pública unha declaración institucional sobre a situación do idioma galego. Segundo sinalan na convocatoria, a decisión da Academia de dar a coñecer a súa posición ao respecto do proceso de normalización está provocada polos “datos publicados recentemente polo Instituto Galego de Estatística”.
A Academia convoca para as 14: 00 horas no salón de actos da súa sede na coruñesa Rúa Tabernas unha rolda de prensa na que dará conta da declaración institucional.
Segunda declaración
Será a segunda declaración institucional que a RAG emita con respecto a situación da lingua galega desde que está presidida por Xesús Alonso Montero. No mes de xuño do pasado ano, a  Academia facía público un comunicado no que requiría ao goberno galego que avaliara a situación da lingua no ensino. “Ante os diversos sinais que apuntan a un progresivo deterioro da situación do idioma propio do país no sistema educativo”, a Comisión Executiva da Real Academia Galega acordou entón dirixirse á opinión pública e a goberno “en relación con este importantísimo problema, en que se xoga en boa medida o futuro do galego”. Urxía entón á Xunta para que, “cumprindo as previsións legais, en primeiro lugar, proceda a avaliar a evolución da situación do galego no ensino e os efectos desta nas competencias do estudantado nos niveis non universitarios (dun xeito especial, na educación infantil e primaria); e en segundo lugar, tome as medidas oportunas para asegurar que se cumpren os obxectivos marcados na Lei de Normalización Lingüística no referente ao sistema educativo como axencia de normalización da lingua galega, non de desgaleguización”.
Agora, a declaración apuntará á enquisa do IGE fixo sonar as alarmas da ruptura da transmisión xeracional e reparar na perda de falantes na mocidade e está tamén no cerne da manifestación convocada por Queremos Galego que repara co seu lema “Polas fillas dos nosos fillos”, na continuidade da lingua a través das xeracións que virán. Lembremos que a enquisa do IGE deixaba á vista que un 75 por cento das persoas menores de 15 anos recoñecen que falan sempre ou principalmente o castelán e que o 22,7% de crianzas e adolescentes saben falar “pouco ou nada” en galego. En canto ao ensino, os datos afondan na perda de presenza do galego cun 2,15 por cento de estudantes que reciben aulas en galego, cando en 2008 era dun 15%.

PlayStation Music levará Spotify a PS3, PS4 e dispositivos Xperia

O servizo de streaming musical promovido por Sony dende hai anos, Music Unlimited, non conseguiu callar, de aí que a compañía xaponesa teña programado o seu peche para finais de marzo, e hoxe deron a coñecer o servizo que collerá o seu relevo, PlayStation Music, que estrearase en primavera en 41 mercados internacionais (entre os que figura España) cun detalle bastante rechamante: o servizo contará con Spotify como partner. Deste xeito os usuarios da PlayStation Network poderán asociar as súas contas a Spotify e terán aínda máis doado subscribirse ao servizo Premium de Spotify cos seus identificadores existentes.
Este novo servizo facilitará empregar Spotify mentres se xoga coa PlayStation 4, de xeito que a música escoitarase con normalidade en segundo plano, de xeito que durante as partidas os usuarios poderán gozar do completo catálogo con máis de 30 millóns de cancións e 1.500 millóns de listaxes de reproducións, de xeito que practicamente todos os gustos musicais estarían cubertos.
Sony dará detalles nas vindeiras semanas sobre este novo servizo, pero polo momento xa adiantan que será compatible con PS4, PS3 e smartphones e tabletas Xperia. Os usuarios que estean subscritos a Music Unlimited, servizo que pechará o 29 de marzo, poderán gozar de balde do servizo dende o 28 de febreiro.

O novo decreto de Wert impoñerá dous anos de masters a prezo desorbitado para expulsar da Universidade os fillos dos traballadores.

Aproveitando as datas, en plenos exames na universidade, o Ministro Wert quere aprobar a hurtadillas un novo ataque á Universidade pública. Un ataque que expulsará centos de miles de estudantes, que desvalorizará os nosos títulos e que devolverá a Universidade aos tempos nos que só unha minoría privilexiada podía acceder a ela, pechándonos o paso á inmensa maioría, aos que provimos de familias traballadoras.

O Ministro Wert planea aprobar o famoso decreto 3 +2 no Consello de Ministros da próxima semana e que entraría en vigor, segundo os seus plans, o próximo mes de setembro. Formula reducir a tres anos os estudos para obter os títulos de grao, que agora son catro anos ou 240 créditos lectivos. A redución dos graos a 180 créditos ou tres cursos, complementarase coa ampliación a dous anos dos masters de pagamento (actualmente un ano) para finalizar os estudos universitarios. Isto provocará unha depreciación dos títulos de grao, que se converterán en papel mollado no mercado laboral.

Despois duns recortes presupostarios e un incremento das taxas de matrículas que expulsaron das universidades públicas 45.000 estudantes nos dous últimos anos, segundo datos oficiais, os novos axustes presentaranse como unha barreira económica insalvable para os fillos dos traballadores. O custo dos masters dun ano na Universidade Complutense de Madrid, a primeira en número de alumnos, oscila entre 4.000 e 7.000 euros anuais. A partir da entrada en vigor do novo decreto, no curso 2015-2016, teremos que afrontar o pagamento de dous anos de máster para poder obter un título universitario que sexa recoñecido no mercado laboral. Así está claro que será tan só unha minoría privilexiada quen poida custearse os estudos universitarios que poderán ascender tranquilamente a máis de 20.000 euros. E a outra cara desta reforma vén tamén en forma de despedimentos masivos de profesores ao reducir os anos de grao.

O Partido Popular non quere que a educación sexa un dereito e todas as contrarreformas e decretos que están a aprobar van na liña de convertela nun negocio para que uns poucos se fagan multimillonarios. As universidades privadas xa están a fregar as mans con esta nova proposta. Se a día de hoxe o 38% dos postgraos se imparten en universidades privadas, con este novo ataque os petos destes de sempre encheranse aínda máis.

Para o PP sobran universitarios. Queren expulsarnos o mercado laboral o antes posible, sen cualificación, sen gastar un céntimo de euro na nosa educación, para someternos á explotación máis salvaxe nas empresas, botarnos ás listas do paro crónico ou empurrarnos ao exilio económico.

Hai que responder ao goberno coa mesma forza e contundencia coa que nos atacan! Por iso dende o Sindicato de Estudantes imos poñernos en contacto co resto de organizacións estudantís para organizar a resposta da xuventude ante este novo ataque que pretende acabar coa Universidade Pública.

Non podemos consentir que este goberno de corruptos que só defende ricos e banqueiros remate coa Universidade pública e co dereito dos que somos fillos de traballadores á educación superior!

As bolsas rexistran a súa maior caída dende 1996

As axudas máis baixas danse en La Rioja, Madrid e Baleares.

Os últimos datos do Congreso dos Deputados avalan o que se converteron nun segredo a voces: os bolseiros universitarios españois perderon moito poder adquisitivo. A contía das axudas caeu máis do 21% nos dous últimos cursos. Os estudantes cobraron en 2011/12 unha media de 3.170 euros fronte aos 2.496 do curso pasado. As rexións coas contías máis baixas son La Rioja (1.637,6); Baleares e Madrid, con 2.030,72 euros en ambos os dous casos. As medias máis altas rexistráronse en Extremadura (3.149); Castela-A Mancha (2.835,4) e Andalucía (2794,9). Estas tres últimas están entre as rexións con menos renda per cápita.

A resposta a unha pregunta parlamentaria do PSOE evidencia que se trata da maior caída porcentual nas bolsas xerais e de mobilidade dende 1996. As contías subiron progresivamente curso a curso -só houbo unha rebaixa de 13 euros entre 1996/97 e 1997/98- ata alcanzar un tope de 3.170 euros na convocatoria de 2011/12. O Goberno de Mariano Rajoy cambiou en 2012 o sistema de repartición, engadiu criterios académicos e introduciu un baremo que inclúe unha parte de axuda fixa e outra variable, en función do número de demandantes e do presuposto.
O Ministerio de Educación defende que o número de bolseiros aumentou exponencialmente -un 20% en catro cursos ata 317.000 persoas- pero non adoita facer referencia á rebaixa das cantidades. O deputado Miguel Ángel Heredia (PSOE) considerou onte que estes últimos datos evidencian que "o PP fixo un estrago no principio de igualdade de oportunidades" e que se pasou "da bolsa como dereito á bolsa como premio".

Protestas nos reitorados pola reforma universitaria

Catro sindicatos de ensino (CC OO, UGT, CSIF e Confederación Intersindical Galega) convocaron para mañá as 12.00 protestas nos reitorados contra o decreto que flexibiliza a duración dos graos universitarios, que previsiblemente aprobará ese día o Consello de Ministros.
O decreto do Ministerio de Educación permitirá que as universidades, de forma voluntaria, implanten carreiras de tres anos e dous de másteres fronte aos actuais graos de catro máis un. Os sindicatos súmanse á crítica da conferencia de reitores e do Consello de Estado, e piden que non se aprobe "sen debate coa comunidade universitaria". O Consello alertou no seu informe preceptivo de que a reforma ten "un prazo moi breve" -o borrador prevé a súa implantación dende setembro de 2015- e pide que se amplíe para "unha adaptación máis coordinadas polas universidades".

A Consellaría segue sen pagarlle os cinco primeiros meses de curso ao persoal colaborador dos comedores

A CIG-Ensino esíxelle a Educación que lle pague a este persoal que xa cobra unha cantidades insignificantes.

A Consellaría de Educación segue sen pagarlle ao persoal que traballa como colaborador nos comedores escolares de xestión directa o pago dos cinco primeiros meses de curso (setembro, outubro, novembro, decembro e xaneiro). A CIG-Ensino xa denunciou no mes de decembro que a Consellaría de Educación continuaba sen facer efectivo aos centros educativos o pago do gasto dos comedores de xestión directa correspondente aos meses de setembro, outubro, novembro, decembro e xaneiro.

A día de hoxe a Consellaría unicamente ingresou o pago para gastos de funcionamento para os comedores pero segue sen pagarlle os seu traballo ao persoal colaborador



A CIG-Ensino esíxelle á Consellaría de Educación que faga inmediatamente o pago ao persoal colaborador que traballa nos comedores centros. Hai que ter en conta que as cantidades que cobran xa son de por si insignificantes. A CIG-Ensino  demanda que se tomen as medidas necesarias para que a este persoal se lle abone a cantidade correspondente todos os meses.



Esta é unha mostra máis da política da Consellaría de Educación de recortes permanentes, de redución e empeoramento dos servizos complementarios e de desconsideración cos seu persoal.

 

Queremos Galego chama a encher as rúas de Compostela o 8 de febreiro

Todas as persoas que queiran que existan condicións “para falar con absoluta normalidade” na nosa lingua están convocadas o vindeiro 8 de febreiro a Compostela. A plataforma Queremos Galego prevé que a manifestación sexa masiva. 

“Hoxe en Galiza, onde se di que o galego é lingua oficial, atopámonos con notarías, servizos públicos, entidades bancarias que non dispoñen dun só papel en galego, ou portais web de atención ao público que se mostran en todas as linguas agás en galego, algo que se estende a todas e cada unha das áreas da vida cotiá onde non hai, sequera, unha mínima igualdade”, sinalaron desde Queremos Galego, a plataforma que confía nunha resposta multitudinaria a súa convocatoria de manifestación para o vindeiro 8 de febreiro en Compostela.
Para a mobilización en defensa da lingua están convocadas, segundo insistiu Marcos Maceira, “todas as persoas que queren que existan condicións para falar con absoluta normalidade, sen restricións, de todas as ideoloxías, de todos os partidos, incluíndo as do PP, que non están de acordo coa desfeita promovida desde a Xunta”.
"Polas fillas dos nosos fillos"
Co lema “Polas fillas do nosos fillos”, escollido entre centos e propostas recibidas, fan fincapé na urxencia de garantir a transmisión xeracional do idioma. “Se queremos futuro para o idioma, para Galiza, para as fillas dos nosos fillos, este é o momento de parar e darlle a volta a política de odio ao galego. Polas fillas dos nosos fillos queremos un goberno que queira ao galego, que queira ao seu pobo”, indicou o presidente da Mesa pola Normalización, Marcos Maceira para quen os datos do estudo do IGE só veñen confirmar o grande retroceso que se está a producir no uso da nosa lingua co goberno de Feijóo. “Se até agora se aprobaban leis a favor do galego baixo a condición de non se aplicaren, agora o goberno da Xunta lexisla directamente en contra”,denunciou dun Consello da Xunta e un presidente que está, ao seu ver, a cometer perxurio xa que, ao tomaren posesión dos cargos xuraron ou prometeron defender a lingua galega.
Pobo dinámico e activo 
Contra a desfeita promovida polo goberno do PP, desde Queremos Galego mostraron a súa confianza nun pobo “dinámico e activo” que “mantén a súa lingua consciente de que é a súa mellor garantía de pervivencia no futuro” e nesa enerxía confían para que o vindeiro 8 de febreiro ás 12 horas saia da Alameda de Santiago unha mobilización multitudinaria á que, de maneira especial chaman  “ás nais e pais vilipendiadas por un Presidente que apedrea o idioma e logo agacha a man, ao profesorado que quere usar o galego nas aulas, e ao alumnado ao que desde a educación infantil até a primaria lle negan o dereito a formarse na súa lingua propia”. Segundo Queremos Galego o PP ataca a oficialidade de hai máis de trinta anos excluíndo “o noso idioma de todas as etapas educativas através do decretazo contra o galego que por primeira vez prohibe o seu uso en determinadas materias”. Fronte esta situación, en Queremos Galego recoñeceron o labor de milleiros de pais e nais que se esforzan para “poderen transmitir a nosa lingua, mesmo cun sobrecuste económico”.

Telefónica lanza un servizo para acadar un uso seguro das TIC nos menores de idade

elefónica vén de lanzar no mercado español un servizo de control para nais, pais ou titores que lles vai facilitar a xestión da vida dixital das nenas e os nenos con dispositivos móbiles. A nova achega, chamada Movistar Protexe, permite en palabras da operadora “protexer en tempo real e dende calquera lugar até 10 aparellos diferentes, achegando todas as garantías de seguridade para os menores”. Deste xeito, a través da web do servizo, as nais e os pais poderán facer cousas como establecer límites de uso responsábel, bloquear contidos inapropiados ou perigosos, localizar o dispositivo do menor ou restrinxir certas aplicacións. O servizo lánzase cunha subscrición mensual desde 1,5 euros.
Xa nun plano máis detalle, Movistar Protexe abrangue medidas de salvagarda para todo tipo de trebellos (PC, Mac, tableta, smartphone, iPad, iPod, iPhone e Kindle) e posibilita a configuración de cantos perfís desexemos para cada dispositivo, o establecemento de horarios de uso (tanto para navegación como para o uso de aplicacións), a achega de informes cotiáns e detallados e a recepción de alertas se o menor visita páxinas non axeitadas ou excede o tempo de uso fixado.
O servizo xa está dispoñíbel para todos os clientes de Movistar baixo un modelo de subscrición mensual “autorrenovábel” con tres modalidades que se adaptan ás necesidades de cada familia: Movistar Protexe 3 (que permite xestionar até 3 dispositivos diferentes por 1,5 euros/mes), Movistar Protexe 5 (para protexer até 5 dispositivos por 2 euros ao mes) e Movistar Protexe 10 (até 10 dispositivos protexidos por unha cota de 3,5 euros).
Lembrar por último que Movistar Protexe é un servizo multiplataforma que nace froito do acordo global acadado en decembro de 2014 por Telefónica e Qustodio, compañía barcelonesa de solucións de seguridade, polo que ambas as entidades se comprometeron a ofrecer servizos aos clientes de Telefónica empregando as ferramentas de seguridade e control de Qustodio. España é o primeiro país no que se materializa esta alianza.

ADEGA convídanos a participar cos nosos trebellos en desuso no Día da Reciclaxe de Móbiles

Agora que a maior parte da poboación galega ten dispositivo móbil e agora que todos estamos mergullados en maior ou menor medida neste proceso comercial e tecnolóxico que practicamente nos obriga a mudar de móbil cada pouco, é inevitábel que todos nós teñamos no caixón da casa, como mínimo, un trebello en desuso que agarda por quen sabe que. Pois ben, para Asociación para a Defensa Ecolóxica de Galicia (ADEGA) está ben claro que o mellor que se pode facer coa electrónica que non se usa é reciclala. E se ademais con esa reciclaxe contribuímos a protexer aos grandes simios, mellor que mellor. O caso é que ADEGA apúntase ao Día Internacional da Reciclaxe de Móbiles (Non máis minerais de sangue!) que se celebra hoxe e convídanos a reciclar os nosos aparellos e contribuír, asemade, “a reducir a demanda das valiosas materias primas que acubillan aqueles” e frear un algo a sobreexplotación.
Como lembraremos, o Instituto Jane Goodall promove o devandito día internacional para concienciar da necesidade de aproveitar o noso lixo tecnolóxico e de paso evitar a deterioración de valiosos ecosistemas (principalmente africanos) nos que se emprazan as reservas dos chamados minerais estratéxicos: coltán, casiterita, etc.
Así nos explica ADEGA de que vai o conto, un conto que por desgraza tamén ten é aplicábel á nosa terra: “Na Galiza temos tamén experiencia do que significa a minaría salvaxe, mesmo dos chamados minerais tecnolóxicos, dos que hai xa proxectos de exploración e explotación en marcha, ou sexa litio, estaño, volframio e mesmo coltán que ameazan con trasladar a Galiza o modelo de explotación salvaxe dos minerais de sangue que está a acabar coas selvas tropicais e os grandes primates en África”.
ADEGA quere colaborar e difundir esta iniciativa do Instituto Jane Goodall que aposta por reutilizar e alongar a vida dos móbiles que non empregamos xa; “reciclar os seus elementos úteis e evitar a contaminación que poden producir e de paso, apoiar as iniciativas de conservación dos grandes primates nas áreas nas que a minaría salvaxe ameaza a súa supervivencia”, engade a asociación ecolóxica galega, que tamén lembra que para colaborar na iniciativa (e sabermos a onde temos que levar os nosos dispositivos vellos) hai unha páxina web con cumprida información sobre participantes e colaboradores na campala, www.mobilizateporlaselva.org.

Máis de 25 sentenzas que rexeitan o despedimento do profesorado Celga

Un total de 26 sentenzas favorables ao profesorado Celga no conflito que este colectivo mantén coa Xnta, dun total de 52 denuncias interpostas das que aínda quedan por ser ditaminadas. A CIG-Ensino fixo repaso este luns da situación na que se atopan este docentes e dunha situación enquistada desde o 2013, logo de que acudisen aos tribunais para advertir das súas condicións.
"De xeito irregular, sen contrato nin Seguridade Social". Así se atoban os docentes, tal e como lembraron tamén o secretario nacional da CIG-Ensino, Anxo Louzao, e Ana Rodiño, responsable de Formación da central. Advertiron así dun conflito entre os profesores do Celga e a Secretaría Xeral de Política Lingüística que, segundo denuncian os afectados, mantíñaos sen relación laboral oficial, sen dereito a baixa por enfermidade ou accidente ou sen dereito a vacacións nin a prestación por desemprego. "Non tiñan ningún dereito laboral recoñecido polo Estatuto dos Traballadores".

CIG-Ensino segue a demandar a dimisión do conselleiro e do secretario xeral de Política Lingüística

Ante a morea de demandas gañadas, a CIG-Ensino continúa a demandar unha resposta axeitada da Xunta, pero tamén a dimisión do secretario xeral de Política Lingüística, Valentín García, e máis do conselleiro de Cultura e Educación, Jesús Vázquez por unha "actuación indecente, prepotente e irregular".
Foi no curso 2006-07 cando se puxo en marcha a Certificación de Lingua Galega (Celga) a través de cursos ofertados a todo aquel que quixese acreditar o seu coñecemento do idioma cun título que é requisito ou valoración indispensable en numerosos ámbitos. Para levalos a cabo, a Administración contou con docentes desempregados, que impartían as aulas durante dous ou tres meses ao ano.
A CIG alertou durante tempo que este colectivo -que incluía máis de 400 titulados- impartía as clases sen contrato de traballo ningún e sen estar dado de alta na Seguridade Social. A denuncia que a central nacionalista interpuxo ante a Inspección de Traballo resolveuse recoñecendo a relación laboral entre a Consellería e este profesorado e dando de alta de oficio con efectos retroactivos nos períodos nos que se impartiran aulas nos catro anos anteriores, ademais de impor unha multa de máis de 200.000 euros á Administración por actuación fraudulenta.

A denuncia ante Inspección xa se resolvera recoñecendo a relación laboral coa Xunta e impoñendo unha multa á Consellería

Pero ante esta situación e tras a resolución, a Consellería optou por non ofrecer os cursos do Celga ao profesorado en paro, senón que apostou por que sexan docentes en activo de secundaria os que impartan estas aulas como horas extraordinarias, algo que a CIG rexeitou frontalmente. De feito, a propia central pediu a solidariedade co colectivo dos cursos preparatorios do certificado de lingua galega e o rexeitamento desas horas lectivas como extraordinarias.
Hai menos dun ano, confirmábase que a Xunta tiña que recorrer a asesores, auxiliares ou docentes de Primaria ante as dificultades para atopar docentes de Secundaria que dese os cursos. E que mesmo Educación tivera que anular algún ante a negativa maioritaria dos profesores en protesta polo despedimento masivo de compañeiros.

Tras as sentenzas, o custo do conflito para a Administración "pode superar o millón de euros", segundo a CIG

Mentres, o conflito segue nos xulgados. “Temos presentadas 52 demandas e, neste momento, xa conseguimos 20 sentenzas que declaran os despedimentos nulos e 6 que declaran os despedimentos improcedentes. A primeira sentenza é de xuño de 2014 e a última de xaneiro de 2015. Estas sentenzas obrigan a readmitir os e as docentes no posto de traballo e a pagarlles os salarios de trámite polos cursos que lles correspondía impartir no 2014. O custo deste conflito para a Administración, se sumamos as cotizacións e as multas, pode superar o millón de euros”, advertiu Louzao.
“Nin o secretario xeral nin o conselleiro asumen a súa responsabilidade e continúan cunha actuación impropia, prepotente e contraria aos dereitos laborais máis elementais –denunciou Louzao. Estamos ante un feito que é paradigma de como actúa a Consellaría de Educación. Desenténdese deste profesorado formado e desenténdese de promover o uso e a normalización do noso idioma, destrúe emprego e, no canto de negociar, procede de maneira vingativa e represiva con este persoal por reclamar os seus lexítimos dereitos laborais”.

O CPEIG celebra o Día da Protección de Datos con actividades divulgativas e consellos de utilidade

Este mércores 28 celébrase a nivel internacional o Día Europeo da Protección de Datos e unha das entidades galegas máis activas á hora de salientar o valor do coñecemento e a comunicación nas mellores condicións posíbeis, o CPEIG, vai celebralo con actividades divulgativas unidas baixo o nexo común de “pór de relevo unha serie de recomendacións dirixidas á cidadanía en xeral”. Entre as accións previstas atópase un stand informativo que estará no Centro Comercial Compostela de 19 a 22.00 horas atendido por unha colexiada, quen lles explicará aos clientes de El Corte Inglés como salvagardar os seus datos persoais.
Ao fío da dita celebración e aproveitando as cuestións quen pon de relevo, o Colexio Profesional de Enxeñaría en Informática de Galicia considera de “moito interese” que a sociedade galega “tome conciencia da necesidade de incorporarse á cultura da protección de datos”. En base a isto, o CPEIG divulga unha listaxe de consellos para contribuír a “unha Sociedade da Información na que a cidadanía debe ser consciente tanto de todas as oportunidades coma dos riscos que ofrece a Internet”. A continuación, damos conta das devanditas recomendacións:
· Antivirus. Cómpre actualizar decote o software antivirus e de seguridade. Tamén é preciso configurar o software do navegador coas opcións de seguridade máis restritivas.
· Executábeis. O CPEIG recomenda non descargar programas executábeis ou ficheiros que sexan susceptíbeis de conter “software malicioso”. É axeitado que protexamos o noso equipo con programas “devasa” e de detección e eliminación de “software espía”.
· Identificadores. O intercambio e a entrega de datos de carácter persoal e bancarios debe efectuarse nos sitios web que dispoñan de protocolos seguros e de política de privacidade. Nunca debemos achegar información sobre os nosos identificadores de usuario e moito menos sobre as claves de acceso. O CPEIG aconsella: “Sexa especialmente rigoroso en avisos de sorteos, ofertas telefónicas ou promocións comerciais de calquera tipo”.
· Contrasinais. Debemos manter contrasinais distintos para cada web ou servizo que sexan de abondo longos e difíciles de adiviñar. Temos que procurar non usar o PIN dunha tarxeta de crédito, nin a data de nacemento, nin palabras do dicionario ou diminutivos. Conveñen palabras nas que se combinen maiúsculas, minúsculas, números e outros caracteres especiais permitidos, ("iogur.de#piña", "meu-can.ch4mase-Roque") que nos sexan doados de lembrar aínda que difíciles de adiviñar a un terceiro.
· Wi-Fi. O CPEIG aconsella emprestar particular atención ás redes sen fíos abertas. A información vai sen protección, logo é susceptíbel de ser interceptada e utilizada con fins non autorizados. É doado obter os datos de acceso da gran maioría das redes. Recoméndase usar os últimos protocolos dispoñibles cando sexa posíbel (WPA/WPA2).
· Buscadores. Debemos ter en conta que o uso dun buscador xera tratamentos de información, que serán empregados como mínimo para ofrecer anuncios personalizados. Convén coñecer as políticas de uso do buscador que máis empreguemos. Os buscadores poden permitir obter perfís completos sobre a nosa información pública en Internet.
· Cookies. Borrar con regularidade as cookies e os arquivos temporais de Internet, así como o historial de navegación, especialmente cando se acceda a Internet dende un computador ao que teñan acceso outras persoas.
· Spam. No caso de recibirmos correos non desexados (spam), non debemos enviar unha resposta, xa que estaremos confirmando a validez do noso enderezo electrónico. É conveniente desactivar a opción que envía un acuse de recibo ao remitente das mensaxes lidas do sistema de correo electrónico
· Correo electrónico. Cando enviemos mensaxes de correo electrónico a diferentes destinatarios, cómpre empregar o campo “Con Copia Oculta (CCO)”. No caso de envíos masivos utilizar ‘listaxes de distribución’.
· Redes sociais. Debemos garantir a seguridade da nosa información nas redes sociais mediante unha configuración axeitada do noso perfil e empregando contrasinais. Non temos que esquecer que os buscadores poden permitirlle a un terceiro obter a información pública dos perfís.
· Imaxe. A imaxe é un dato de carácter persoal cuxa difusión ou acceso non autorizado pode ser particularmente molesto ou daniño. Ao publicar unha foto ou escribir nun foro podemos estar incluíndo información sobre outras persoas. Debemos ser conscientes de que temos que respectar os dereitos desas persoas.
· Cámaras web. Antes de instalarmos unha cámara web que reproduza imaxes na Internet, é de obriga que nos aseguremos de que a captación sexa o menos intrusiva posíbel. Asemade, temos que garantir a seguridade impedindo o acceso non autorizado a imaxes captadas por este tipo de cámaras.
· Nenez. Cómpre educar a nenas e nenos no uso seguro das redes e acompañalos na súa navegación. Cómpre adoptar medidas de seguridade física e informáticas para os cativos, como a situación do ordenador na casa ou unhas horas determinadas de uso.

A nossa língua. Está em perigo?

Polas filhas dos nossos filhos. Sim é assim que vai ser a convocatória da manifestação do dia 8 de fevereiro em Compostela.

Neste dia vai sair um clamor que do nosso País irá encher o mundo.

Cá gerou-se a língua mais antiga da península nascida do Latim. Com aquele sotaque cantareiro que o seu substrato celta lhe imprimiu. E nos é tão querido. E, ainda, nos dá tanta vantagem para ouvidos sensíveis. Com certeza. A nossa fala ficou na Terra mãe e Berço da língua, aquecida nas lareiras e nos contos nascidos dos colos das mães.
O idioma é o nosso Patrimônio mais valioso, mas nem é o único que está em perigo neste momento histórico. O desprezo polo próprio vai acompanhado da ignorância que caminha a par da incultura. Incultura manifesta em toda aquela gente que nem sabe nem quer falar em galego, como não se importa se a nossa paisagem fica inçada de eucaliptos, os nossos rios morrem em inúmeras barragens ou os nossos montes são violados por pedreiras em aberto que mostram as feias tripas da terra ferida.
Não há pior cego que quem não quer ver nem pior surdo que não quer ouvir.
Galiza é uma terra rica.”Tem vales e montanhas e terras pra lavrar” mas é interesse dos que governam terem um povo desinformado. Por isso nos fazem ver que somos um Pais periférico quando somos o nariz da Europa. Tudo passa por diante das nossas costas (malgrado o Prestige). Temos uma situação geográfica privilegiada da que, se tivéssemos boa gente a nos governar saberiam tirar proveito. Infelizmente, a incultura de que falo mais acima faz-nos escolher desleixados para gerir os nossos interesses. Porque não acreditamos em nós como País.
Nunca virá de fora a solução dos nossos problemas. Como povo maduro teremos que aprender a arranjar por nós as questões relativas à nossa sobrevivência. Aprendermos a nos olhar no nosso próprio espelho. Nunca no espelho que prepararam para nós em Espanha, em Madrid, míope das diferenças dos povos que compõem o Estado espanhol.
Num programa de TV, feito na Galiza, e para galegas, a apresentadora Fernanda Tavares, perguntava ao Presidente da Academia da Língua Galega que lhe diria a uma moça de 13 anos para a convencer de que utiliza-se  o galego como língua normal. Eu creio que uma meninha desta idade é muito influenciável à aceitação por parte do grupo mas eu perguntar-lhe-ia aos seus pais porque não lhe falam em galego na casa. E diria mais, porque Senhores que se consideram a sim próprios como cultos não utilizam o seu idioma para falarem em público. Como acontece com esse programa da Voz de Galiza. Não vêm que é um signo de incultura?
Ainda eu faria, em geral uma pergunta que lhe escutei a uma psiquiatra muito amiga:
-Que che pode passar se...? Se falas em galego Se conheces o teu idioma? Se defendes o teu patrimônio? Se defendes o teu?.
Eu faço essa simples pergunta a todo o povo da Galiza. E falo pela minha experiência:
A mim foi-me bem.
Foi bem nas minhas aulas, no trato com as diferentes pessoas que levo conhecido na minha já longa vida. Foi-me bem em Madrid onde tive que ir fazer as oposições (não falava galego lá, mas o meu sotaque era muito cantareiro e visível o que sempre me valeu o alcunho respeitoso da galeguinha, que me favoreceu em múltiplas ocasiões). Poderia referir aqui muitas anedotas que guardo para quem mas queira escutar-(Gosto de contar estórias...).
Por principio nada mau vai acontecer a quem fale em galego e, ainda vai ajudar-lhe a aprender outras línguas, pois é bem sabido que o monolinguismo, como é o caso da Espanha, dificulta muito o aprendizado de idiomas. Em quanto às pessoas plurilíngues têm muita mais facilidade para introduzirem uma terceira ou quarta língua. Ainda a nossa língua é extensa e útil pois, da mão de Portugal viajou por todo o mundo onde se anovou e revitalizou.
Uma língua sobrevive dificilmente se não intercámbia, permea e faz simbiose. É como um ser vivo. Isolado volta-se muito frágil. Perde vida e acaba por ser de grande vulnerabilidade. Qualquer mudança ambiental acaba com ele. Isso está a acontecer também ao galego da Galiza.
Devemos ler mais literatura de países de fala portuguesa, vitais, criativas e jovens. Como Pepetela de Angola, Mia Couto de Moçambique, ou o mundo imenso do Brasil. Por não falar da diversa e rica literatura portuguesa. Que tão boas relações mantiveram com os nossos intelectuais. Eu ouvi dizer ao Professor Rodriguez Lapa que para ele a maior honra era ser considerado da Geração Nós como Castelão, Otero Pedraio ou Carvalho Calero, e tantos outros e alguma outra..E, ainda recomendo ler ao Padre Sarmiento que já dizia em seu tempo que era necessária uma gramática galega, mas que tendo a portuguesa do Padre Pereyra poderia valer para nós. Ou ao Padre Feijó (pronunciado à galega, por favor!!! Não á espanhola!!) que incidia na nossa pronuncia que os castelhanos tinham dificuldade em praticar, quer na da j, da x, ou na nasalização dos finais que em castelhano se representam por n em português por m, ou no artigo da unidade.
Temos um problema. É certo. Mas eu creio que está em nossas mãos a sua solução. Podemos arranjar o futuro da nossa língua e do nosso patrimônio, se os diferentes atores sociais se põem com seriedade e generosidade a isso. Os coletivos de professorado de galego que se ponham as pilhas e que trabalhem no bem comum, não apenas em cumprir o seu horário. Em ADEGA consideramos que a língua faça parte do nosso Patrimônio a defender junto com a diversidade ambiental. Juízes, funcionários/as, comerciantes, que comprovem que falar galego nada mão lhes faz, e, ainda lhes há de beneficiar. As moças de 13, 14 ou mais anos, vão ter mais amigas e ainda vão ligar melhor. As locutoras de TV melhorarão a sua aceitação e o País será mais rico, alegre e vivo. E os seus habitantes também.

O PP insiste na educación en inglés

Os populares rexistran unha iniciativa na Cámara para implantar a educación plurilingüe en Bacharelato e FP porque "un dos principais déficits crónicos do sistema educativo español foi a debilidade da aprendizaxe en idiomas estranxeiros".

Menos do 13% dos nenos menores de 14 anos falan galego como primeira lingua, fronte ao máis de 50% que utiliza o español pero, a pesar diso, o PP insiste en potenciar o uso do inglés fronte a lingua propia do país. 

 

Desta volta, os populares rexistraron unha iniciativa no Parlamento galego na que insta á Xunta a implantar de modo progresivo a educación plurilingüe nos centros que imparten Bacharelato, FP e outros estudos posobligatorios, é dicir, a implantación do inglés na educación.

 

A través dun comunicado, o portavoz de Educación do PPdeG no Parlamento, Román Rodríguez, afirma que "os centros plurilingües son unha oportunidade de aprendizaxe que se implementaron nos últimos anos de modo progresivo na educación Primaria e en ESO". "Por este motivo, entendemos de gran interese estender esta metodoloxía de aprendizaxe ao Bacharelato e a outros", engade.

 

O deputado sinala que o manexo de idiomas entre os mozos é "vital no mundo actual" e "un dos principais déficits crónicos do sistema educativo español foi a debilidade da aprendizaxe en idiomas estranxeiros".

 

O reitor da UDC culpa ao Goberno de favorecer á privada

Armesto denuncia nesta entrevista con GC que a Xunta está a promover as universidades privadas (xa hai unha na Coruña e pode abrir outra en Sada) mentres que as públicas e as bolsas soportan recortes. A convivencia de tres universidades públicas no país e a I+D son outros puntos desta conversa.

O presidente da Xunta prometeu unha nova dedución, do 25%, para as doazóns á investigación universitaria. É esta a solución dabondo aos problemas de recortes que levan varios anos sufrindo os investigadores de todas as universidades?

En todo o mundo desenvolvido, incluído o sistema anglosaxón, o investimento en investigación é público e está complementado cunha política de mecenado. O primeiro seria incrementar a porcentaxe de PIB, que en Galicia anda por volta do 0,8% fronte ao 1,3 estatal e o 2,2 europeo, imprescindible para a mellora do país. Nun mundo globalizado o mellor investimento é en coñecemento e formación, de aí que os países que máis invisten son os que melloran socioeconomicamente. O mecenado debe ser algo complementario e que tamén se debe promover con incentivos fiscais.

 O Conselleiro de Educación dixo que está disposto a ir na lista das locais, incluso pode que se presente a alcalde de Ourense. Como valora Xosé Luís  Armesto o traballo de Jesús Vázquez até o de agora no referido ao mundo universitario?

A política do goberno galego no tema de universidades é moi intervencionista e con escaseza de recursos dedicados ao sistema universitario. No lado positivo, cabe sinalar o acordo coas Universidades para conxelar as taxas académicas e non dificultar máis o acceso á educación superior nesta época de crise financeira.

Unha opinión común en boa parte da sociedade galega é que o localismo frea o desenvolvemento do país. Por exemplo, ter tres aeroportos fai que ningún poida competir co de Porto. Por que esta argumentación non é válida para o ensino superior? Pode un país de pouco máis de 2,5 millóns de habitantes e cunha poboación moi maior permitirse tres universidades?

O modelo de sistema universitario discutiuse no Claustro da Universidade de Compostela en 1989 e eu defendín un sistema de universidade única, descentralizada territorialmente e desconcentrada funcionalmente porque me parecía un sistema máis axeitado para unha planificación máis racional a nivel galego. A decisión política foi outra e máis 25 anos despois, valoro positivamente o actual sistema porque facilitou algo fundamental como foi aproximar os estudos universitario ás grandes áreas urbanas dun xeito máis eficiente. Así como facer efectivo o principio de igualdade de oportunidades. Algo que teoricamente podería terse feito co outro modelo, pero para o cal seria preciso unha xenerosidade que non abonda. Os dous sistemas poden converxer cunha maior cooperación das tres universidades, camiño que estamos a percorrer de forma acelerada.

Cando foi elixido en 2011, vostede declarou que co goberno do PP perigaban todos os servizos públicos en xeral, incluído as universidades. Que valoración fai das políticas do Ministerio de Educación na presente lexislatura?

Moi negativa. Hoxe téñoo máis claro con base nas evidencias  de desprestixio, desregulación e privatización acelerada destes anos dos servizos públicos de educación, sanidade e servizos sociais. No tema de Universidade o decreto de taxas de 2012 supón na práctica o incremento do repagamento cara á privatización, a política de bolsas foi regresiva e elitista, e o proxecto de decreto de flexibilización dos estudos universitarios supón a evidencia da desregulación imprescindible para a iniciativa privada.

Xa hai varios cursos que entrou en vigor a reforma do sistema de bolsas na universidade. Que efectos concretos está a ter na Universidade da Coruña. Que medidas puxo en marcha a Universidade da Coruña para axudar aos seus alumnos ante o recortes das bolsas?

Tan pronto como se publicou o decreto, na Universidade da Coruña puxemos en marcha dous programas de axuda para os estudantes co fin de evitar que tiveran que abandonar os estudos. Un deles para eximir do pagamento da matrícula a aqueles estudantes que por causas sobrevidas non puideran facelo; o outro para aqueles estudantes que non accederon ás bolsas do Ministerio  pola maior esixencia académica aos bolseiros. Con ambos os  programas puidemos evitar o abandono de preto de 100 estudantes e servimos de estímulo para que a Xunta de Galicia tivera programas similares, paradoxalmente para paliar a política de taxas e bolsas do Ministerio.

Sorprende que, mentres as universidades públicas loitan contra os recortes, a Administración favoreza a expansión dos centros universitarios privados. Na Coruña xa está en marcha CESUGA que dá arquitectua e empresariais e hai outro proxecto dunha universidade de Oporto para montar enfermería e fisoterapía en Sada. Supoñen este tipo de centros unha ameaza para o sistema público ou un estímulo polo aumento da competencia? 

Nin unha ameaza nin un estímulo. O que se fixo foi mudar unha franquía por outra e o tema das franquías non está regulado, de modo que non teñen unhas mínimas esixencias de calidade. A CRUE (Conferencia de Rectores de las Universidades Españolas) leva tempo demandando do Ministerio unha regulación deste tema. O que se nos esixe ás Universidades galegas  non existe para os centros franquiciados. As regras de xogo son, por tanto, diferentes, e se queremos falar de competencia, esta sería unha competencia desleal. Lembremos que a Xunta de Galicia autorizou a implantación destes títulos co informe desfavorable do Consello Galego de Universidades.

A Universidade da Coruña presentou varias propostas de alegacións á Lei de Orzamentos da Comunidade Autónoma para 2015. Como valoran os Orzamentos para o ano próximo?

A UDC presentou unha serie de alegacións aos orzamentos de 2015 aos grupos parlamentares e á Consellaría de Facenda sobre o control previo da contratación laboral de profesorado contratado temporalmente, sobre a redución salarial e sobre a devolución da parte deivindicada da paga extra de 2012. Ningunha destas alegacións se tivo en conta, de modo que a valoración é negativa, non só por estas cuestións, senón pola cantidade en porcentaxe de PIB que é claramente insuficiente para o Sistema Universitario Galego, o cal, de seguir así, fai inviable un servizo público de calidade.

Unha das súas queixas fronte aos orzamentos é que a Xunta asume o control previo para aprobar a lista de postos temporais de Persoal Docente e Investigador. Non é normal que a Xunta, se financia as universidades, teña certo mando sobre a política de persoal destas institucións?

A Xunta xa ten establecido, por lei, un límite de gasto para o Capitulo I, PDI e PAS que por suposto cumprimos. Entra dentro da Autonomía Universitaria, neste caso autonomía de xestión, facer a política de profesorado adecuada para a institución. Xa existe unha taxa de reposición para o profesorado permanente que establece o Estado e as universidades informamos á Xunta de todos os gastos do Capítulo I. Outra cousa é a autorización previa para á contratación temporal, pois vulnera, como dixen, á autonomía de xestión, dificulta o normal funcionamento da institución, impide facer políticas de profesorado, e ademais Galicia é a única Comunidade Autónoma que o fai.

Prohibir por decreto na aula o uso ou o mal uso do teléfono móbil?

Quen teme ao móbil feroz? 

Con moita fachenda Alberto Núñez Feijóo anunciaba en rolda de prensa “o proxecto de Decreto que desenvolverá a ‘Lei de convivencia e participación da comunidade educativa en materia de convivencia escolar’ pola que Galicia se converte nunha comunidade pioneira neste eido”. E como exemplo das medidas de prevención para favorecer unha convivencia de calidade subliñaba que “o uso do teléfono móbil na aula estará prohibido”. Por Decreto.

Moitos centros educativos galegos xa prohiben –ao alumnado- o uso dos móbiles na aula e incluso no recinto escolar. En xeral as razóns aducidas son a detección dalgúns casos de acoso polas redes sociais ou a aparición en internet de imaxes e vídeos obtidos co móbil. E eu coido que fundamentalmente –e de aí o fincapé de prohibir o seu uso nas aulas- polo temor de parte do profesorado (“inmigrante dixital” en xeral) a que o alumnado (“nativo dixital”) llela xogue ou non ser quen de controlalos se os teñen dispoñíbeis na aula. Os exemplos e anécdotas son moitos: o uso as agachadas do WhatsApp, gravar ou fotografar ao  profesorado durante as aulas; ou algunha trasnada como utilizar unha App que convirte o móbil nun mando a distancia que controla o canón de vídeo da aula e así tolear ao profesor que descoñece esa aplicación. O de menos son as interrupcións por unha chamada que moi de cando en vez pode soar (e que en moitas ocasións é no móbil do propio profesor ou profesora).

Todo é prohibir. Prohibe por se acaso. Logo xa veremos como incumprir a norma. Para eso seica somos especialistas en picaresca. Profesorado e pais  sabemos que o alumnado sigue asistindo ás aulas co móbil en modo silenzo (É facil comprobalo activando o bluetooth do noso dispositivo para ver os misteriosos móbiles que aparecen).

Non sería máis razoábel sermos conscientes do potencial educativo dos dispositivos móbiles, nomeadamente os Smartphones? Non sería mellor formar ao profesorado e aos pais no seu correcto uso e educar no mesmo sentido ao alumnado? Estou certo que se llo propomos, eles farían as mellores normas para o seu uso axeitado no recinto educativo. Non lle podemos dar as costas á realidade tecnolóxica do alumnado. A escola non pode ficar á marxe. Non é o aparello o que se debe prohibir, o que ten a culpa. Do mesmo xeito que non se deben prohibir os compases ou as tesouras no material escolar por medo a pincharse ou cortarse, ou acender un chisqueiro bunsen no laboratorio por medo a queimarse. Haberá que empregalo de xeito correcto!

Obviamente non é este un problema que se cinga ao noso pais. En Madrid, Extremadura e outras comunidades as autoridades educativas prohiben o seu uso. Lisa Nielsen, experta en educación e autora do blog “The Innovate Educator” e do libro Teaching Generation Text expón unha problemática semellante nos Estados Unidos hai varios anos e desenvolve liñas para convertir os dispositivos móbiles en oportunidades educativas en vez de fontes de distración e desorde: “Os educadores teñen que ceibarse do século XX e usar a súa voz dixital para axudar a preparar estudantes para o seu mundo do século XXI. Non hai que prohibir os móbiles na aula, senón incorporalos á ensinanza”.

Un dos principais argumentos é que o alumnado está perfectamente localizado na escola, e que se teñen que chamar poden facelo desde o teléfono do centro. Non nos decatamos nin profesores nin pais que realmente o de menos actualmente é usar o móbil para chamar ou recibir chamadas. Esa só é unha das funcións que hoxe en día ten un Smartphone, pero xa non é a principal.

Podería ter un neno ou nena de 6 anos un Smartphone? A nosa mente do século XX responderá inmediatamente: non! que barbaridade! Pois dependerá para que o use e o control que haxa sobre o seu uso. A pregunta sería semellante a: pode usar unha tableta, ou un ordenador portatil, ou unha Nintendo DS, ou unha Playstation, ou unha cámara de vídeo, ou de fotos, ou un reprodutor de música, ou unha axenda, ou un GPS... Con ou sen tarxeta de teléfono, con ou sen conexión a internet. Un Smartphone é todo eso en maior ou menor aproximación e moito máis. As principais utilidades dun teléfono móbil hoxe non dependen do aparello, senón do usuario. É unha tecnoloxía que en pouco tempo tense convertido en imprescindíbel para as persoas. Teñamos maior ou menor poder adquisitivo, a inmensa maioría dos galegos e galegas entre 12 e 18 anos ten un número de teléfono móbil e un aparello Smartphone con conexión inarámica a internet. Gústenos máis ou menos aos maiores, esa é a realidade. Como tamén é real que existe unha fonda transformación nos hábitos sociais, de intereses e de aprendizaxe da xente nova debido á tecnoloxía móbil. E que nos custa traballo asumilo a pais e profesorado (como tamén tivemos que sufrir as xeracións anteriores a incomprensión por “mirar moita televisión” ou “xogar aos marcianiños”).

No ano 2013 publicouse o documento titulado “Directrices da UNESCO para as políticas de aprendizaxe móbil”, resultado do traballo de numerosas persoas, organizacións e gobernos a nivel mundial. Neste documento de 40 páxinas deféndese que as tecnoloxías móbiles poden ampliar e enriquecer as oportunidades educativas en distintos contextos, ao seren case omnipresentes e de fácil acceso, e permitir o acceso á información, simplificar a administración e facilitar  a aprendizaxe dun xeito novo e innovador.

O móbil permite a conexión entre persoas dentro e fóra da aula e é un dispositivo con moitísimas aplicacións, como unha calculadora científica, un dicionario con son, unha enciclopedia, unha axenda, un bloc de notas, unha cámara de fotos, unha gravadora de son, de vídeo, un xeolocalizador.

De feito xa se fala de “aprendizaxe móbil” (o termo estendido é m-learning, “mobile learning”). Este sistema de ensinanza-aprendizaxe sería a evolución das actuais TICs, combinando a educación presencial cunha conexión contínua a disposición en calquera lugar mediante os dispositivos móbiles, teléfonos ou tabletas. Xa actualmente os Blogs e as Aulas Virtuais que se utilizan en Galiza nas Universidades e en moitos centros de ensino secundario e tamén primario serían unha importante incursión neste terreo. Tamén as titorías e apoios non presenciais ou a transferencia inmediata de arquivos e documentos por email ou por WhatsApp. Ou a substitución da actual mochila pola “mochila electrónica”, chea de ebooks. Ou as posibilidades da realidade aumentada como a que nos proporcionan os códigos QR.

Antes ou despois o insostíbel e ineficaz Proxecto ABALAR de miniportátiles candados nos armarios blindados das aulas con conexións inarámicas pechadas desaparecerá e dará paso aos dispositivos móbiles persoais que o alumnado carrexará da casa á escola e da escola a onde sexa. Non queiramos pórlle cancelas ao monte. 

Un estudo buscará as causas da falta de vocacións tecnolóxicas en Galicia

Un convenio asinado esta mañá entre o conselleiro de Cultura, Educación e Ordenación Universitaria, Xesús Vázquez, a directora da Axencia para a Modernización Tecnolóxica de Galicia (AMTEGA), Mar Pereira, e o responsable de Everis en Galicia, Jesús Lage, pretende axudar a coñecer as causas da baixa porcentaxe de matriculados es estudos tecnolóxicos en Galicia e poder abordar medidas que axuden a difundir as saídas laborais destas carreiras. O Estudo dos Factores Influentes na Elección de Estudos Tecnolóxicos en Galicia desenvolverase mediante unha enquisa en liña anónima entre alumnos de 3º e 4 da ESO e 1º e 2º de Bacharelato sobre os criterios e factores que máis lles inflúen á hora de elixir o seu itinerario formativo.
Unha vez recompilada a información, será analizada por unha comisión de expertos do campo para realizar o estudo e achegar posibles vías para potenciar as vocacións científico-tecnolóxicas, agardándose que a difusión dos resultados poida realizarse na primeira metade do ano.
A plataforma tecnolóxica para a realización da enquisa en liña achegaraa a AMTEGA, mentres que a Consellería de Educación facilitará a coordinación dos centros educativos, así como a participación dos axentes do ecosistema educativo na comisión de expertos; e Everis subministrará os recursos humanos e materiais necesarios para a elaboración do estudo.
Mar Pereira destacou que o sector tecnolóxico galego demostrou a súa capacidade e potencialidade e que o capital humano é unha das súas chaves. Por iso é preciso coñecer só o 9% dos futuros universitarios apostan por encamiñar o futuro laboral cara esta área. Tamén lembrou que o sector tecnolóxico galego está integrado por 2.232 empresas, o que nos sitúa como a quinta do Estado con maior número de empresas deste ámbito, e que emprega a máis de 15.000 profesionais, unha cifra que se maten desde o ano 2010.
Esta actuación enmárcase nos compromisos de Everis como asinante do Pacto Tecnolóxico de Galicia, un acordo no que tanto o Goberno galego como as empresas implicadas asumen un decálogo de compromisos para atraer investimento a Galicia, favorecer a internacionalización das PEME galegas e lograr a colaboración activa entre as grandes e pequenas empresas para conseguir o crecemento do sector. Xunto a Everis subscribiron o acordo as empresas tecnolóxicas HP, Telefónica, Vodafone, Indra, Tecnocom, Iecisa, Satec, Televés, R, Altia, Coremain e o Clúster TIC Galicia.

A I+D galega perdeu o 19% do seu persoal investigador dende 2010

O tren galego da investigación, da ciencia, de todo aquilo que se deu en chamar I+D+i, que tantos anos levou poñer en marcha, freou nos últimos tempos a súa velocidade. Diminuíu o investimento, mesmo por riba de como o fixo no conxunto do Estado, e tamén se recurtou o número de persoas dedicadas á investigación en Galicia. O INE publicou o pasado xoves, con meses de atraso, os datos de Actividades en I+D correspondentes a 2013.
O gasto en I+D en España foi de 13.012 millóns de euros en 2013, cun descenso do 2,8% con respecto ao ano anterior. En Galicia o investimento ascendeu a 469 millóns de euros, un recorte do 3,9% con respecto ao ano anterior, pero moito máis importante se o comparamos cos datos de 2010 (532 millóns) ou co máximo acadado en 2008 (584 millóns). En cinco anos o investimento en I+D descendeu 115 millóns de euros en Galicia, case un 20%, pasando de representar o 4% do total estatal a ser o 3,6%. 

	2008	2009	2010	2011	2012	2013
Gasto en I+D	584.213	524.125	531.601	526.471	487.840	468.701
% sobre o total español	4	3.6	3.6	3.7	3.5	3.6

Gastos internos totais en I+D en Galicia (milleiros de euros). Fonte: INE
Unha das partidas que máis se viu afectada foi a de persoa. Ao remate de 2013 traballaban en actividades relacionadas coa investigación en Galicia 9.386 persoas (medidas en xornadas laborais completas), case 1.500 menos que en 2010. Entre elas o persoal investigador é o que sufriu máis directamente os efectos da austeridade. Dos 6.683 investigadores e investigadoras que en 2010 traballaban en Galicia pasouse a 5.397 tres anos máis tarde, un 19% menos.

	2008	2009	2010	2011	2012	2013
Persoal en I+D	9.681	9.972	10.809	10.146	9.509	9.386
Investigadores/as	5.765	6.079	6.683	6.225	5.443	5.397

Evolución do número de traballadores/as (medido en xornadas completas). Fonte: INE
Analizando os datos polo miúdo, observamoso como os recortes no campo da investigación afectan a todos os sectores, dende a I+D realizada dende as administracións públicas, ata as empresas ou a universidade. Porén, no sector privado as caídas en investimento ou persoal son mínimas, e por exemplo o número de investigadores e investigadoras pasou de 1.662 a 1.625 entre 2010 e 2013. Pola contra, na administración pública esta destrución de postos de traballo é moi superior (pásase de 937 a 701 en tres anos). E, sobre todo, a sangría prodúcese na universidade; os últimos datos oficiais que ofrece o INE corresponden a 2012, momento no que traballaban 3.100 investigadores e investigadoras, case mil menos que en 2010 (4.082).

Evolución do persoal investigador en Galicia (2008-13)

Ir ao permalink

Carlos Varela: “A Xustiza aínda non garante o dereito a recibir servizo en galego”

O Fiscal Xefe asegura a Sermos Galiza que a situación da lingua propia nos xulgados é aínda "precaria" e tamén amosa preocupación pola “vulnerabilidade” do Patrimonio cultural.

Carlos Varela, Fiscal Xefe de Galiza, confesou nunha entrevista a Sermos Galiza -publicada na súa maior parte no semanario de papel- que a situación do galego no eido da Xustiza segue a estar moi lonxe de ser a desexada xa que a poboación non ten a seguridade de ser atendida en galego.

"O futuro do galego non depende unicamente dos avances culturais ou no ensino, senón tamén está directamente ligado aos mercados de bens e servizos"

“A situación do galego neste eido é aínda precaria e pode acreditarse que o dereito do cidadán a recibir servizo na súa lingua de elección non esta actualmente garantido”, afirma Varela, que tamén fixo referencia ao seu compromiso persoal: “A miña contribución desde o ámbito da Xustiza realízase a través da Irmandade Xurídica Galega, que ano tras ano incrementa o número de persoas dispostas á utilización do galego no seu ámbito profesional. É un traballo paciente e teimudo, fundamentalmente dirixido á avogacía por seren o colectivo profesional máis numeroso, pero no que nos implicamos tamén as outras profesións xurídicas”.
Sobre a situación do galego logo de que os datos apunten a unha perda constante de falantes, o Fiscal asegura que “o futuro do idioma galego non depende unicamente dos avances que se poidan conseguir no eido cultural, nin sequera dos avances que se puideran conseguir no sistema educativo. O seu futuro, está directamente ligado ao mundo da economía e á súa proxección nos mercados de bens e servizos, os mercados financeiros, as relacións laborais e o mundo da empresa coa súa organización, loxística, mercadotecnia e finanzas”.
Patrimonio
Especialista en defensa do Patrimonio, nos mesmos días no que, por exemplo, fálase moito da falta de seguridade que permitiu o roubo do Códice Calixtino, Varela afirma que “a vulnerabilidade do noso patrimonio cultural é de orden variada, aínda que as principais causas están suficientemente identificadas. A seguridade dos templos non pasa soamente polo simple resgardo ou control de obxectos. Hai todo un conxunto de prácticas que, esixindo un maior esforzo e empeño, poden contribuír á preservación inmediata do seu patrimonio”.
“O proxecto 'Igrexa Segura',realizado pola Fiscalía Superior, contempla un detallado Manual de Seguridade para a prevención delitiva. Actuando cun protocolo común todas as entidades con responsabilidade na custodia dos bens culturais, tanto civís como relixiosas, poderían optimizar esforzos, intereses e recursos que permitiran crear as condicións de seguridade e de conservación necesarias para a salvagarda deste patrimonio, permitindo a súa apertura á sociedade e o seu goce controlado calquera que sexa o lugar onde se atope. No noso pais semella que aínda queda moito para logralo”, engade o Fiscal Xefe de Galiza.

CIG-Ensino exixe a demisión do SX de Política Lingüística polo conflito co profesorado CELGA

Até 26 sentenzas declaran a nulidade ou improcedencia do despedimento d@s docentes após exixiren condicións laborais dignas. 

Esta segunda feira (26 de xaneiro) a CIG-Ensino repasou en comparecencia de imprensa a situación que atinxe o profesorado dos cursos CELGA. Neste senso, o seu secretario nacional, Anxo Louzao e Ana Rodiño deron conta das máis de dúas ducias de sentenzas favorábeis ao colectivo que recoñecen a nulidade ou improcedencia dos despedimentos, dun total de 52 demandas interpostas que aínda continúan a ser estudadas.
O conflito entre a Secretaría Xeral de Política Lingüística e o colectivo docente remóntase a 2013 cando o profesorado denunciou as condicións laborais nas que se atopaban, "sen contrato nen Seguridade Social", como explicaron en conversa con Sermos Galiza. 
Sen contrato nen dereitos
"Nin lles facía contrato, nin os daba de alta na Seguridade Social. Non tiñan dereito á baixa por enfermidade ou accidente laboral, non tiñan dereito a vacacións, nin á prestación por desemprego e tampouco tiñan este tempo cotizado para a xubilación.  É dicir, non tiñan ningún dereito laboral recoñecido no Estatuto dos Traballadores", lembrou Anxo Louzao.
Após reclamaren perante Inspección de Traballo unhas "condicións de traballo dignas", foron despedid@s pola Secretaría Xeral de Política Lingüística como "represalia" perante as súas reivindicacións, segundo recollen as sentenzas ditadas ao longo dos últimos meses.
"A Inspección da Coruña estimou e corroborou todos os termos da denuncia. Deunos de alta de oficio na Seguridade Social,  polo tempo traballado con 4 anos de retroactividade, do ano 2009 ao 2013, recomendoulles presentar denuncia nas outras inspeccións de traballo e impúxolle á Xunta recargas e multa pola infracción", acrecentou o secretario nacional da CIG-Ensino.
Actitude "indecente" e "irregular" da Xunta

A actitude que mantén a Secretaría Xeral de Política Lingüística e a Consellaría de Educación supón un "paradigma" ao non asumiren "a súa responsabilidade", denunciou Louzao. En troca, apuntou, "continúan cunha actuación impropia, prepotente e contraria aos dereitos laborais máis elementais".
Neste senso, desde a central sindical nacionalista exixen a demisión de Valentín García e máis de Jesús Vázquez. "Só cabe a dimisión inmediata do secretario xeral e do conselleiro pola súa actuación indecente, prepotente e irregular", sentenciou.

Artigos relacionados (1)

• Unha ducia de sentenzas evidencian "reaccións represivas" da Xunta co colectivo Celga

Galicia, por baixo da media estatal en investigación

O país reduciu o seu gasto en I+D un 3,9% en 2013, fronte á media do Estado, que foi do 2,8 %. O número de investigadores en 2013 foi de case 9.400 e o gasto de 468 millóns.

Investigación, I+D, desenvolvemento, innovación... Estas son algunhas das palabras que, habitualmente, utiliza o presidente da Xunta cando fala de economía, e, sobre todo, do impulso da economía. Sen embargo, e tal e como aconteceu o pasado ano cos niveis de negocio da industria, a investigación en Galicia tamén é unha asignatura pendente.

E é que Galicia reduciu en 2013 sobre 2012 o seu gasto en I+D nun 3,9%, fronte á baixada media española que foi máis dun punto menos,  do 2,8%. Con todo, e a pesares das diminucións, o número de empregos, aínda que baixaron, foron menor que no conxunto español.

Así, e segundo o Instituto Nacional de Estatística (INE), en Galicia reduciuse menos o persoal total en I+D en equivalencia de xornadas completas (EJC), un 1,3% fronte ao 2,6% conxunto do Estado. En 2013 destinouse a I+D un total de 468,7 millóns de euros, o 3,6% do investido no total español e empregou nelas 9.385,5 persoas, o 4,6% das empregos en España.

As maiores porcentaxes do gasto en I+D sobre o conxunto do Estado rexistráronse en Madrid (26,4%), Cataluña (22,8%), Andalucía (11,3%) e País Vasco (10,2 %), mentres que os máis baixos déronse na Rioxa (0,5%), Baleares (ou,7%) e Cantabria (0,8%). 

Docentes do Ciencias da Educación de Pontevedra lánzanse a formar aos alumnos en TIC

A Facultade de Ciencias da Educación e do Deporte da Universidade de Vigo (Campus de Pontevedra) vai promover o uso das redes sociais no eido do ensino a través dun proxecto de innovación educativa posto en marcha por un grupo de sete profesoras e profesores do dito centro. O obxectivo: cambiar a día de hoxe unha metodoloxía e unha estrutura de ensino que non abrangue un achegamento efectivo á Internet e ás redes sociais, “malia ser estes elementos case que omnipresentes na vida do alumnado”. O proxecto materializarase no desenvolvemento dunha contorna virtual de aprendizaxe na Rede, que dará acubillo a unha rede social. A iniciativa contará coa colaboración do Centro de Supercomputación de Galicia, o CESGA. 
O proxecto diríxese a favorecer que os estudantes “estean utilizando en todo intre as TIC para realizar as aprendizaxes propias da materia a través das actividades propostas, xa que isto é algo que eles poderán usar no futuro como docentes”, resalta da directora deste proxecto, María Álvarez Lires. Xunto a esta profesora, os docentes Antonia Blanco, Uxío Pérez, Azucena Arias, Xabier Álvarez Lires, Francisco Serrallé e María Mercedes Varela participan nunha iniciativa impulsada desde o grupo de investigación DE05 Ciencia, Filosofía, Xénero e Educación e que abrangue sete materias dos graos en Educación Infantil e Educación Primaria, cursadas por preto de 500 alumnos.
Respecto da metodoloxía a empregar, trátase, segundo apunta Álvarez Lires, de artellar nas materias implicadas no proxecto un “método de aprendizaxe semipresencial” no que o alumnado, organizado en grupos de catro persoas, sume aos coñecementos recibidos na aula a posibilidade de construír as súas propias aprendizaxes mediante o traballo en grupo a través de Internet. O docente salienta neste punto as vantaxes de contaren cunha rede social propia, aberta só ao alumnado e aos docentes que participen. Con ela búscase que os estudantes sexan quen de organizarse, colaborar e comunicarse. “A idea é crear unha rede social supramaterias, de tal xeito que os alumnos, mesmo de diferentes niveis académicos, compartan un know how”, engade Francisco Serrallé.

Manzaneda consegue recuperar o comedor escolar

O concello asumirá a xestión a partir do 1 de febreiro após meses de protestos e negociacións.

A mobilización tivo os seus froitos no Concello de Manzaneda. Finalmente, a administración local asumirá a xestión do comedor escolar e porá fin ao servizo de cátering contratado pola Consellaría de Educación, cerne das queixas das familias. O servizo será municipalizado e contará de novo con cociña propia e cun xantar que non percorra ducias de quilómetros até chegar ao prato. 

Con esta cesión por parte de Educación ponse fin a un conflito que se prolongou durante meses e através do que as familias e o propio concello demandaban o mantemento da praza de cociña após a xubilación da traballadora. Mais desde a Xunta aseguraron a finais do pasado curso que isto non sería así argüíndo que unha normativa interna exixe un mínimo de 25 estudantes para garantir a praza. 

Perante a negativa da administración a Anpa deixou de levar as crianzas á escola e despois --de volta nas aulas-- ían xantar á casa en troca de facer uso do catering. Merendas populares e concentracións á porta do centro completaron o abano de accións desenvolvidas para exixir a recuperación, non só do comedor escolar, senón do posto de traballo e dunha comida saudábel. 

Após o acordo alcanzado entre as partes, a partir do vindeiro mes de febreiro Manzaneda contará de novo con servizo de comedor, iso si, baixo xestión municipal.