Carmen Perona presenta en Galicia un libro para axudar os docentes a defenderen os seus dereitos laborais

• A obra preséntase hoxe xoves, 27 de novembro, na Facultade de Relacións Laborais de Santiago de Compostela

O 27 de novembro, terá lugar ás 18 h, en Santiago de Compostela, a presentación do libro "«Práctica docente. El derecho en defensa de tus derechos», de Carmen Perona. O acto desenvolverase no salón de graos da Facultade de Relacións Laborais (Campus Vida).

O libro, que se pode descargar de balde na web de CCOO-Ensino de Galicia, é unha obra eminentemente práctica que forma e asemade informa; que dá resposta aos problemas cotiáns que se lle poden presentar a calquera docente na súa carreira profesional. Temas en ocasións tan conflitivos como poden ser o acceso e mobilidade, permisos e licenzas, retribucións, maternidade e paternidade, réxime disciplinario, delitos específicos dos funcionarios, incompatibilidades, responsabilidade xurídica, protección de datos, autoridade do profesorado, MUFACE ou pensións de clases pasivas, entre outros asuntos.

Defenderse dos ataques

A autora de Práctica docente, Carmen Perona, é a responsable do Gabinete Xurídico da Federación estatal do Ensino de CCOO. A decisión de escribir este libro débese ao empeoramento das condicións salariais, laborais e profesionais dos docentes tras a chegada do PP ao poder. En opinión de Perona, o coñecemento dos dereitos e deberes que asisten o profesorado converteuse en peza clave para defenderse dos continuos ataques que está a sufrir por parte da Administración.

A biblioteca acapara a axenda cultural

O centro abre o prazo para o taller de creación literaria » Sorteará dúas cestas entre os seus usuarios de decembro » Dous contacontos e talleres infantís completan o seu programa.

 

A Biblioteca Municipal Varela Jácome acapara a programación cultural de Lalín para decembro, con actividades para os nenos, pero tamén para todos os públicos. A reedición do taller de creación literaria, o sorteo de cestas entre os usuarios do sistema de préstamo, sesións de contacontos e creatividade infantil compoñen a axenda inmediata do centro de lectura que dirixe Maribel Calviño, que presentou onte a programación no consistorio, xunto á concelleira de Cultura, María Álvarez.
A biblioteca abrirá o vindeiro luns, día 1 de decembro, o prazo para inscribirse no taller de creación literaria nas modalidades de narrativa e poesía, que volverá impartir o escritor Luís González Tosar. As clases comezarán o día 7 de xaneiro e desenvolveranse todos os venres ata o mes de marzo, en horario de 20.30 a 22.15.
Ademais, todos os usuarios do centro que leven un libro de préstamo a partir do 1 de decembro entrarán no sorteo de dúas cestas de Reyes, unha para nenos e outra para adultos. Cada un deles cubrirá unha casa -numeradas de 01 a 100- e os gañadores serán os que coincidan cos dous últimos números do gordo da Lotería.
A biblioteca programa varias actividades específicas con motivo das vacacións escolares do Nadal. Así, o luns 22 de decembro, ás 10.30 horas, celebrarase un taller de creación do biblio-árbore de Nadal, no que poderán participar nenos de entre 8 e 10 anos. Ao día seguinte, martes 23, á mesma hora, o contacontos Anxo Moure estreará en Lalín a súa obra Nubinete e ou Paraugas Dameaugas; este espectáculo está aberto a todo o público, sen límite de idade.
Outra contacontos, Giovanni Álvarez, actuará na biblioteca Varela Jácome o luns 29 a partir das 11.30 horas. Contará tres historias e o espectáculo está destinado a nenos de 4 a 10 anos. O martes 30 de decembro e o venres 3 de xaneiro celebrarase a actividade Bibliotecario por un día, dirixida a nenos de entre 6 e 11 anos de idade. Neste caso, é necesario anotarse previamente, aínda que Maribel Calviño recomenda facelo tamén para reservar sitio nas demais actividades programadas.
Por último, a través da páxina web da biblioteca poderá accederse á rede europea Naple Sister Libraries, da que forma parte, e ver actividades doutros centros. Así mesmo, durante todo decembro continuará a exposición sobre a ruta xacobea Camiño de Inverno.
Museo, bandas e cemiterio
María Álvarez, pola súa banda, convidou á cidadanía a participar no tres últimas actividades programadas en novembro: O 25º aniversario do museo municipal, que inclúe hoxe (20.30) unha charla do profesor José Ángel Docobo e unha exposición sobre Ramón Aller; a conferencia de mañá (12.00, sala de prensa do concello) sobre os cen anos do cemiterio vello, a cargo do historiador Antonio Vidal Neira; e, tamén mañá (20.30, auditorio), a exposición sobre as bandas e o posterior concerto de Santa Cecilia.

O STEG estará presente no Obradoiro o 29N

O Sindicato de Traballadoras e Traballadores do Ensino de Galiza, STEG, participará o vindeiro sábado 29 de Novembro na mobilización convocada polas Marchas da Dignidade para encher a praza do Obradoiro compostelán en demanda de “Pan, Traballo e Teito” para todas e todos.

Nutriremos concretamente a Columna Norte das Marchas, que partirá desde a explanada do antigo mercado gandeiro de Salgueiriños ás 11 da mañá. Alí estaremos coas nosas bandeiras.

Animamos a participar nesta mobilización a todo o profesorado comprometido co ensino público e a todos os demais segmentos da sociedade preocupados pola deriva do noso sistema educativo, que está a ser vítima dunha lei segregadora, elitista e privatizadora (a LOMCE), de constantes recortes e dun continuo deterioro por parte dos Gobernos central e autonómico. Mobilicémonos para esixir unha educación pública e de calidade para todas e todos.

Os políticos volven á escola

Podería parecer ciencia ficción, pero non o é: o candidato manexa no seu comprimido unha aplicación que lle permite saber cun geolocalizador onde están os seus votantes fieis ou, moito mellor, onde está domiciliado o voto disputable e indeciso, aquel ao que lle interesa dirixirse con algunha mensaxe. Esa aplicación existe, ten por nome, Quilt, foi desenvolvido pola empresa Mosaiq, e entrará en acción nas eleccións municipais. Moitas cousas van cambiar na campaña de maio.
Os grandes mitins, a tradicional pegada de carteis e os políticos que eluden o corpo a corpo teñen data de caducidade, segundo as empresas de consultoría política. Os escenarios deixarán de ser analóxicos para ser dixitais: cambia a mensaxe, a estratexia, o discurso do candidato e a súa posta en escena.
Consecuencia diso, os políticos han de formarse e as empresas especializadas comezan a ofertar cursos e seminarios para ensinar a militantes e futuros candidatos as novas ferramentas. "Ponse en valor unha formación que os políticos antes desprezaban porque gañaban facendo as mesmas cousas de sempre", apunta Juan Quesada, de Mosaiq, empresa dedicada á reputación tanto institucional coma empresarial e que fundou o Centro de Alto Rendemento do Éxito Político (CAREP), onde se imparten módulos de 10 horas en ata cinco disciplinas que afectan aos políticos. "Aparecen novas plataformas, o espectro é máis amplo. Hai que profesionalizarse".

Gobernatia é unha nova empresa radicada en Valencia para formar militantes e xestores públicos. Ten a súa sede no centro da cidade, con aulas amplas e moito material audiovisual. Os seus tres socios, Ofelia Santiago, Héctor González e José Luis Sahuquillo fan valer uns principios éticos. "Non aceptamos subvencións e ningún dos nosos 50 profesores é político en activo". Din que hai partidos que están a obrigar os seus candidatos locais a formarse durante seis meses. Ao mesmo tempo, "hai políticos do PP que queren ser elixidos en primarias aínda que o prohiba o partido e organizan unha especie de subterfuxios ou sondaxes".
Os tres poñen a énfase en conceptos que se van manifestar nesta campaña por primeira vez. Un, a rendición de contas: "Un líder debe ser avaliado, porque o contrato social está roto en España e algúns seguen na súa burbulla", sinalan. "Debe ter en conta a proximidade, a proximidade, debe prepararse para moverse nun ambiente hostil e saber pedir perdón. Debe render contas mesmo no seu ámbito privado e debe ser austero, mesmo na súa campaña, da que terá tamén que dar contas: poñerase de moda o microacto, o microescenario. Pasamos da política macro á micro. Debe escoitar antes de falar. Debe estudar a arquitectura emocional dos seus votantes".
A marca aparece como un lastre e as agrupacións locais foxen da propaganda do partido. Ese é outro síntoma que aprecian as empresas que tratan con futuros candidatos (entre os que hai os que queren impoñer o seu propio logo) ou con militantes con aspiracións. "O valor da marca [as siglas] é mínimo ou contraproducente", sostén Fran Carrillo, de La Fábrica de Discursos.
De políticos locais sabe moito José Ramón Lorente, director de Celeste-tel, empresa de enquisas que traballa a nivel local. Lorente prevé traballar para uns 40 candidatos para as municipais. "En 2010 sabíase que chegaría un tsunami azul en 2011, pero nas europeas veu Podemos e as previsións fóronse ao traste". Segundo Lorente, o electorado de Podemos é socialdemócrata. "É outro PSOE", afirma. "Hai un desexo de cambio moi parecido ao do 82", conclúe Juan Quesada.

"As europeas foron unha bomba dende o punto de vista sociolóxico", opina Daniel Ureña, director de MAIS Consultoría, unha das grandes consultoras, que ofertará en febreiro un posgrao sobre Dirección de Campañas Electorais e un seminario o 12 de decembro: Comunicación Política: Obxectivo 2015. "A incerteza é alta", advirte. "Hai unha esixencia de transparencia e, como consecuencia, a linguaxe técnica ou abstracta non vale. O bo político ten que ser bo comunicador. Hai un cambio de ciclo coa entrada de mozos políticos e os valores dixitais. Vai ser máis importante que nunca facer unha boa campaña".
Imos dunha política de partidos a unha política de candidatos, e xa vimos un exemplo diso coa de ZP no seu tempo", sostén Ismael Crespo, director de Comunicación Política e Institucional do Instituto Ortega e Gasset, onde se imparte un máster dun ano que está entre os máis reputados do sector. "Pero tamén cambiou a mensaxe: a linguaxe argumentativa está moribunda e cambiou polo sentimental. Os partidos teñen que afrontar novos tipos de electores. É un eixe moi emocional e partidos como o PP adáptanse mal a ese medio. Digamos que estamos nun momento de formatos posmodernos con discursos antigos. Cambiou o formato televisivo. Imponse o espectáculo; o político que dá a cara, a batalla en curto, sen argumentos. Alguén se imaxina a Rajoy na Sexta? É o formato programa do corazón".
Imponse o candidato fronte ao partido. "A xente quere novos mecanismos e caras", sinala Carrillo. Non quere políticos do século XX, quere caras do XXI. Novas caras, novas mensaxes, novas vías. Rosa Díaz é do XX, Albert Rivera é do XXI. Quere políticos sen hipotecas, sen hemeroteca. Quere volver confiar".
E a mensaxe? O novo politólogo Miguel Cárdenas utiliza un proverbio mesopotámico: "Quen pon nome ás cousas apodérase delas". "É o que pasou con Podemos, que se apoderou da linguaxe,". Azouridas colaborou uns meses con Podemos e hai unhas semanas presentou un libro suxestivo: Como berrar Viva España dende a esquerda. Durante a presentación, un asistente duns 70 anos increpou á socialista Beatriz Talegón e esta preguntoulle: " É vostede de dereitas ou de esquerdas? ". O home respondeu: "Son do partido dos honrados e os xustos. Iso de dereita e esquerda é moi antigo". "Pois ben", recorda Crespo, "gañou o aplauso dos asistentes. Os clixés romperon".

3ª Edición do Concurso de Proxectos de Educación Vial

1.- Convocatoria.- A Dirección General de Tráfico convoca o presente Concurso co obxectivo de potenciar a Educación Vial nos "Proxectos Educativos dos Centros Escolares" en Educación Infantil,Primaria, Secundaria, Bacharelato, Formación Profesional e Educación Especial, así como unha modalidade de "Teatro para Persoas con Minusvalidez", dentro do ámbito estatal, para o Curso Escolar 2014-2015, establecendo para o seu desenvolvemento e participación os seguintes apartados e bases. 1.1. Obxectivos do Concurso. Conforme á normativa establecida na Lexislación Educativa actual, os obxectivos fíxanse en: 1.- Incorporar e potenciar, de forma real e eficaz, a Educación Vial dentro dos Proxectos Educativos dos Centros e das actividades do currículo escolar. 2.- Innovar e integrar recursos e materiais de Educación Vial, conforme ás TIC, na práctica educativa. 3.- Fomentar a innovación educativa e o tratamento da Educación Vial en ámbitos curriculares, metodolóxicos, didácticos e a elaboración e uso de recursos multimedia interactivos, nos diferentes niveis, etapas e ciclos do sistema educativo. En relación coa modalidade de Teatro para Persoas con Minusvalidez, os obxectivos son: 1.- Presentar, a través do guión, a descrición e a formulación de situacións vialesoriginales e representativas que afecten de xeito directo ás persoas con mobilidade reducida e/ou minusvalidez. 2.- Resaltar as capacidades e os valores das persoas afectadas, e que á súa vez, se poidan traducir nun modelo de sensibilización cara ao resto da usuarios, en relacióncon a Seguridade Vial. 3.- Integrar a Educación Vial como unha habilidade social no currículo e nos diferentesaprendizajes a desenvolver cos usuarios dos centros, asociacións ou entidades.
 Máis información

Mil .gal máis para o galego na rede

O dominio entra na fase aberta a vindeira terza feira (2 de decembro). Hai case mil .gal prontos para activarse.

A Asociación PuntoGal presentou na Escola de Enxeñaríade Telecomunicación (Universidade de Vigo) a Fase Aberta do dominio .gal. O 2 de decembro ábrese o dominio sen ningún tipo de restrición a toda a cidadanía. “Quen queira promover a súa marca ou destacar o valor engadido do seu produto, promover a cultura galega ou destacarse coa referencia ó noso na internet xa ten a súa oportunidade”. Ese mesmo día -terza feira da vindeira semana- estarán activos todos os dominios solicitados nas fases Abrente e Carreira que cumpran coas esixencias establecidas.
Fase Aberta
O acto de presentación da Fase Aberta, celebrado na Escola de Enxeñaría de Telecomunicación e presidido polo Reitor da Universidade de Vigo, Salustiano Mato contou coa intervención do Presidente da Asociación PuntoGal, Manuel González e a Directora Xeral da Asociación, Edita de Lorenzo.
Finalizan así as fases previas do dominio .gal. Foron mais de 90 os dominios chamados pioneiros que se activaron o 25 de xullo deste ano, día de Galicia. E, a partir do día 2 de decembro, estarán activos todos aqueles dominios que cumpran cos requisitos das fases Abrente e Carreira co que teremos case que 1000 dominios .GAL en internet, informou Edita de Lorenzo, Directora Xeral do dominio.
Entre os dominios solicitados na fase Abrente pódense atopar grandes coñecidos na internet coma facebook.gal, google.gal e wordpress.gal, grandes empresas como gasnaturalfenosa.gal, televes.gal e lacaixa.gal e nomes tan nosos como xabarin.gal ou illascies.gal ademais dun número importante de marcas locais. A Asociación PuntoGal porá en marcha unha campaña onde se publicitará o dominio .GAL como elemento de promoción da lingua e cultura galegas. Baixo o lema “Os galegos temos un Punto”, trátase de dar a coñecer o dominio .GAL como lugar común na Rede, un punto de encontro, con imaxes que transmiten cun sorriso o xeito especial de facer as cousas.

“O profesorado sabe que a CIG-Ensino é a súa aliada contra a política dos recortes"

O vindeiro 4 de decembro, 30.336 ensinantes teñen dereito a participar nunhas eleccións das que sairán 140 delegad@s sindicais. Nas anteriores eleccións, CIG-Ensino situouse como primeira forza co 43% de representantes. O seu secretario nacional, Anxo Louzao, fai balance destes catro anos e fala dos obxectivos de cara aos vindeiros. 

-O 4 de decembro están chamados ás urnas 30.336 ensinantes, 2.044 menos que nas pasadas eleccións. Que supón ese descenso no censo electoral?
Vén certificar o resultado da política do PP. O denominador común da política educativa do goberno galego foi a destrución de emprego e os recortes no ensino público. A esta cifra haberíalle que engadir os mil que se suprimiron no curso anterior co que estaríamos nun descenso de arredor de tres mil ensinantes. Porén, nestes catro anos xubiláronse houbo preto de 4.000 xubilacións e a oferta de emprego foi de pouco máis de cincocentas prazas. Deixa á vista tamén a mentira permanente do Conselleiro de  Educación que  repetidamente  afirma que as reduccións do profesorado foron mínimas.
-Por que son importantes estas eleccións?
Porque non só miden a representación que vai ter cada organización senón tamén o grao de compracencia ou rexeitamento da política educativa da Xunta. Neste sentido, entendemos estas eleccións como unha maneira de amosar a oposición a todas as afrentas e o linchamento ao que foi sometido o profesorado  nestes anos. Tamén mostrará o rexeitamento da LOMCE e, en termos xerais, á unha política educativa que insistiu en recortar un servizo básico elemental como é o ensino. A CIG, nese sentido, é un inimigo a bater por parte da propia Consellería. O propio conselleiro ten manifestado que vería con preocupación o avance da CIG-Ensino. As eleccións medirán tamén a forza que teremos para continuar a loita por conseguir os nosos obxectivos. O profesorado co seu voto evidenciará o grao de rexeitamento aos ataques que recibiron os noso dereitos laborais e salariais, as conquistas sociais, os servizos públicos  e o noso idioma e evidenciarán  o repudio a unha consellería autoritaria, antigalega, submisa aos mandatos de Madrid. O profesorado pode, co seu voto, condenar os recortes da política educativa e afortalar a loita contra a LOMCE.

"Estas eleccións como unha maneira de amosar a oposición a todas as afrentas e o linchamento ao que foi sometido o profesorado  nestes anos. Tamén mostrará o rexeitamento da LOMCE"

-No balance destes catro anos, vostedes destacan o teren convocado nove folgas, centenares de actos de protesta e promovido 12.000 asembleas nos centros. 
O modelo de organización sindical da CIG ten a súa trabe no contacto directo, a pé de obra, co profesorado. Estivemos á fronte dos conflitos e conseguimos que o profesorado vira que estabamos ao seu lado e que eramos unha ferramenta imprescindíbel. As 12.000 asembleas son a mostra que certifica o noso modelo sindical, que se opón ao modelo de representación pouco democrático que impón a Consellería que deseña unhas eleccións con carácter provincial e non por centro de traballo. Este traballo diario debuxa tamén unha fenda importante coas outras organizacións sindicais e mostra modelos diferentes. Para nós o profesorado é o protagonista e iso explica a nosa actividade nos centros. Propiciamos, promovemos  e esforzámonos en conxugar a máxima forza posíbel para combater os ataques aos que fomos sometidos, os recortes e a destrución do ensino público. A CIG-Ensino canalizou  a maior parte da conflitividade educativa con nove folgas, peches, concentracións, manifestacións  recollida de sinaturas e todo tipo de mobilizacións.  A mostra de que se valora o noso traballo é que o profesorado -moitas veces, e non de forma anecdótica, mesmamente a afiliado a outras organizacións- recorre á CIG para resolver os seus conflitos. No traballo destes catro anos temos que destacar o referendo que levamos a cabo contra os recortes, a ampliación de horarios e en oposición a que o profesorado custodiara ao alumnado que é transportado Participaron preto de 20.000 docentes de 863 centros nunha consulta que foi promovida pola CIG -co rexeitamento dalgunhas organizacións- e que supuxo unha lección e participación e democracia na media en que foi autoxestionado polo propio profesorado dos centros.
-Outra das liñas de actuación foi a presentación no Parlamento de Iniciativas Lexislativas Populares. Con que obxectivo recorren a esta vía?
Presentáronse tres iniciativas lexislativas e rematamos a recollida de sinaturas da cuarta. O obxectivo era mostrar o apoio social e levar ao parlamento a protesta contra a liquidación de Preescolar na casa, contra o plus dos altos cargos ou pola creación de emprego. Algunhas con carácter máis específico e outras de maneira máis global, todas repercuten no ensino como servizo público. De aprobarse  a que está pendente de defenderse no parlamento  que promove a restitución dos dereitos  laborais e retributivos  do profesorado e a mellora da calidade do ensino suporía unha revolución na educación de Galiza. O seu articulado recolle, amais  da mellor e recuperacións dos salarios e dereitos do profesorado todo unha batería de propostas que  fixan os alicerces dun  modelo educativo galego, inserido na  realidade nacional, público, laico , coeducativo, gratuito , democrático.
-Os conflitos polo ensino pasaron en repetidas situacións neste tempo polos xulgados. Que alcance ten esa medida e en que situación sitúa á Consellería de Educación?
Neste tempo gañamos dezasete sentenzas en distintas instancias dos tribunais que repercuten positivamente no conxunto do profesorado e do sistema educativo galego, ademais de numerosas reclamacións individuais. A carencia absoluta de vontade de negociación da Consellaría levounos a botar man como última medida dos tribunais, non porque nos defendamos que é onde se teñen que dilucidar os conflitos laborais e  educativos mais, en moitos casos, foi o único camiño que nos quedou cunha administración do PP que negou o mínimo diálogo en todo este tempo. O Tribunal Supremo estimou o recurso presentado pola CIG-Ensino, declarando ilegais os concertos  educativos desde o ano 2009 ao 2014 a  centros que segregan alumnado  por razón de xénero. Tamén temos recorridos  os outorgados no 2013 até 2017. Posteriormente aprobouse a  LOMCE que vén dar carta de legalidade a subvención a estes centros que se asentan en idearios de centros reaccionarios  . Reclamamos que os doce millóns de euros que saíron da administración do 2009 ao 2013 volvan ao erario público porque foron cartos concedidos  de forma ilegal a estes centros.  Por iso presentamos denuncia diante da fiscalía e o xulgado de garda para  que ese diñeiro volva as arcas públicas. A CIG gañou a sentenza para que o profesorado puidera ter recoñecemento médico anual, tamén a sentenza contra o decreto do plurilingüísimo  e diferentes sentenzas que declararon nulos os despedimentos do profesorado do CELGA, entre outras moitas.

"As instancias xudiciais coas súas sentencias falan tamén da pouca lexitimidade que ten este Conselleiro. É difícil atopar un mandatario que atesoure tantas actuacións ilegais e actitudes represivas".

-En que situación deixan estas sentenzas ao Conselleiro?
Con esta bagaxe o normal sería que o Conselleiro estivera encausado por prevaricación. Se tivera dignidade razóns non lle faltarían para ter presentado a dimisión. As instancias xudiciais coas súas sentencias falan tamén da pouca lexitimidade que ten este Conselleiro. É difícil atopar un mandatario que atesoure tantas actuacións ilegais e actitudes represivas. A propia páxina oficial da Consellería, un portal institucional que ten como obxectivo formar e informar, foi usado como arma arroxadiza contra a CIG e fomos citados con calumnias obxectivábeis e falsas informacións. Estamos ante un conselleiro con submisión total de vasalaxe cos mandatos de Madrid que pon a Galiza como centro de experimentación como se comprobou na propia LOMCE. Nestes catro anos, o único polo que se pode recoñecer é pola destrución do ensino público en beneficio do privado.
-A LOMCE estivo no centro das mobilizacións. Cal será a súa posición ao respecto da lei de cara ao futuro?
 Levamos a cabo dúas folgas en contra desta lei e foron númerosas as mobilizacións, accións e actos  que desde a plataforma galega endefensa do ensino público levamos a cabo pala combatila. Non cexaremos até que a lei sexa derogada.  Foi e será sendo  unha loita permanente. Temos propostas para tentar que a súa aplicación sexa o menos nociva posíbel, mais o obxectivo é a súa derrogación porque o resultado da LOMCE é un ensino clasista, que desbota a igualdade de oportunidades e liquida o dereito á educación. Como denunciamos, españoliza máis o noso sistema educativa e potencia a confesionalidade do ensino, é privatizadora e elimina calquera vestixio de xestión democrática. Bebe e nace dos postulados do neoliberalismo como se pode comprobar con claridade nos principios modelo de xestión,  os currículos  e a creación de  determinadas materias. A lei pensa o ensino como unha mercadoría máis á que só uns cantos poden acceder. En lugar de actuar para minguar as diferencias sociais o que fai é acrecentalas. O combate á lei, coa galeguización do ensino , a defensa  do ensino público e dos dereitos laborais dos ensinantes serán eixos do noso traballo futuro.
-A campaña que están a desenvolver fita neses obxectivos como puntos de atención?
 Amais baseamos a campaña en facer un balance do noso traballo nestes catro anos, queremos dar conta del porque foi o que sementamos. A importancia e necesidade dun modelo sindical galego, combativo, participativo, sen hipotecas,  nin sometido a decisións alleas e para nós, tamén,un punto de atención  nesta campaña  . Procurar un sistema educativo galego mediante a aprobación dunha lei  galega de educación que dedique o 7% do PIB ao ensino, combater a política educativa españolizadora, derrogar o decreto de plurilingüismo e aplicar o plan xeral, reducir o número de alumnado por aula , dotar os centros de profesorado suficiente en todas as especialidade e facer fronte a atención a diversidade, supresión da taxas de reposición, a gratuidade  dos libros de texto , etc   de  son algúns dos nosos obxectivos. A loita  contra os concertos educativos, contra a LOMCE, por outro modelo de representación e a restitución e mellora dos dereitos laborais conxuntamente coa estabilidade dos postos de traballo, a recuperación dos nosos salarios, pagas extras e horarios, o dereito a xubilarse anticipadamente e o dereito a formación continúa  son outras das reclamacións que seguirán conducindo a nosa actividade sindical.  En definitiva, a consecución dun Estatuto Galego do Profesorado que recolla as  ás reivindicacións laborais e profesionais do profesorado e unha Lei Galega da Educación  que, partindo da ILP que proximamente imos defender no parlamento, garanta a galeguización do ensino,  a gratuidade da educación  e  a igualdade de oportunidades.
-A CIG ten na actualidade a representación do 43%, que obxectivo se marca de cara as vindeiras eleccións?
O noso obxectivo é consolidalos e, a ser posíbel, acrecentalos aínda que os de hai catro anos foron uns bos resultados que demostraron que o profesorado recoñece o noso traballo. O resultado destes catro anos a nivel laboral para o profesorado é de menos salario e máis traballo, cada vez con máis dureza. Na medida en que nestes catro anos plantámoslle cara aos conflitos e saben que estamos a súa beira, o apoio tería que consolidar o obtido hai catro anos. O traballo feito é o noso aval.

A Mesa exíxelle á Xunta que defenda oficialidade do galego fronte ao desprezo de Fomento de Construcciones y Contratas (FCC) no conflito aberto coa Mancomunidade do Barbanza

A Mesa: A Xunta debe aclararlle a FCC que como empresa adxudicataría dun servizo público non só debe respectar a oficialidade do galego senón que ten a obriga de “promover o uso normal do galego oralmente e por escrito na prestación dos seus servizos”

Marcos Maceira: “Non estaría de máis que aínda que só fose unha vez en toda a lexislatura Feixó defendese o galego”

A Mesa animou a cidadanía a se dirixir ao twitter desta empresa, @FCC_Group, para lles pedir explicacións sobre o seu desprezo á lingua dos seus clientes en Galiza co hashtag  #paremososataquescontraogalego

Santiago de Compostela, 24 de novembro de 2014.-  A Mesa pola Normalización Lingüística enviou un escrito esta mañá ao Secretario Xeral de Política Lingüística, Valentín García,  para lle exixir que cumpra coas funcións que lle encomenda da Lei de normalización lingüística e defenda a oficialidade do galego fronte aos ataques da empresa FCC no conflito que mantén aberto coa Mancomunidade de concellos Serra do Barbanza.

FCC é a empresa que xestiona a planta de xestión dos RSU dos nove concellos que integran a Mancomunidade Serra do Barbanza. Tras unha auditoria na que  segundo a mancomunidade se detectaron numerosas irregularidades e incumprimentos das condicións da adxudicación, iniciouse o proceso para cancelar a concesión. Neste contencioso, a empresa non admite que a mancomunidade use o galego na documentación e solicitou a tradución ao español dos máis de 2 000 folios que forman o expediente.

O presidente da Mesa pola Normalización, Marcos Maceira, e a Mancomunidade de concellos Serra do Barbanza representada polo seu presideste e alcalde de Carnota, Ramón Noceda, mantiveron o pasado xoves unha reunión para valorar o ataque á oficialidade do galego da multinacional Fomento de Construcciones y Contratas no contencioso aberto coa Mancomunidade.

Nesa reunión, na que ademais do presidente da Mesa e o alcalde de Carnota participaron o xerente da Mancomunidade e a técnica de normalización lingüística do Concello, a entidade en defensa do idioma amosou o seu apoio á Mancomunidade no uso normal do galego e denunciou a gravidade da actitude hostil cara á lingua da coñecida multinacional, que pretende eliminar pola vía dos feitos o carácter de lingua oficial do galego.

A Mesa pola Normalización Lingüística mostrouse contundente ao negar o dereito e a lexitimidade de FCC a solicitar a tradución deste expediente ao español, lembrando que non tivo ningún problema para entender o galego cando lle interesou asinar o contrato de adxudicación nin en todos os anos que leva vixente a concesión. Marcos Maceira valorou o exemplo da Mancomunidade ao defender a dignidade do galego como lingua oficial preguntándose “se FCC mantén a mesma actitude cando concorre a procesos de adxudicación de obras ou servizos públicos en Cataluña ou en Francia.”

Neste sentido, desde a entidade en defensa do idioma criticaron a pasividade da Xunta ante este tipo de agresións á oficialidade do galego, algo que ningunha outra administración consinte nos seus respectivos países.

A Mesa exixiulle á Secretaría Xeral de Política Lingüística que cumpra co seu deber e defenda a oficiliadade do galego tal como lle encomenda a Lei de normalización lingüística, apoiando publicamente a Mancomunidade e dirixíndose a FCC para lle lembrar a súa obriga, como empresa adxudicataria dunha concesión pública, de respectar o réxime de oficialidade lingüística de forma que non pode obviar que o galego é a lingua propia e oficial de Galiza e da súa administración.

Marcos Maceira: “A lexislación obriga as empresas concesionarias de servizos públicos non só a respectar a oficialidade do galego, senón a “promover o uso normal do galego oralmente e por escrito na prestación dos seus servizos” e garantir que os cidadáns se poidan relacionar con elas e acceder aos seus servizos en galego. Xa que logo non é admisíbel que a empresa argumente descoñecemento do galego porque ten o deber de o coñecer e utilizar.”

Así, o presidente da Mesa sinalou que “tras este episodio está claro que FCC non debería ter ningún tipo de adxudicación pública en Galiza” e indicou que vixiarán se no resto de contratos que manteñen con outras administración galegas tampouco cumpren co mínimo respecto á lingua do país sinalado na lexislación.

Finalmente, A Mesa animou a cidadanía a se dirixir ao twitter desta empresa, @FCC_Group, para lles pedir explicacións sobre o seu desprezo á lingua dos seus clientes en Galiza co hashtag  #paremososataquescontraogalego

Catro colexios de enxeñeiros, contra a homologación de títulos

• Industriais, aeronaúticos, agrónomos e navais creen que o plan de Educación non soluciona os seus problemas para contratar fóra

• Nove meses para equiparar todos os títulos universitarios

Catro colexios de enxeñeiros (Industriais, Aeronaúticos, Agrónomos e Navais) rexeitan o plan para homologar os vellos títulos universitarios anteriores ao plan Bolonia que aprobou o venres pasado o Consello de Ministros. Critican que o procedemento é "burocratizado", "innecesario" e "lento" e que non soluciona dunha forma definitiva os seus problemas para contratar obras fóra de España.
Tras meses de elaboración e negociación, o Ministerio de Educación pechou a semana pasada un real decreto universitario que permitirá que calquera que estudase unha carreira antes da implantación do Espazo Europeo de Educación Superior ou Plan Bolonia (os licenciados, diplomados e enxeñeiros do sistema anterior) poidan equiparar o seu título ao novo modelo. A secretaria de Estado de Educación, Montserrat Gomendio, recoñeceu que era "unha materia pendente" dende 2007 que dificultou as opcións laborais dos que querían traballar no estranxeiro. O prazo máximo asinado polo ministerio é de nove meses.
Esta falta de equivalencia afecta sobre todo aos enxeñeiros (ademais de sanitarios e arquitectos, segundo o ministerio) e fai que as súas carreiras de cinco anos figuren como graos en lugar de como posgrao e máster, o que lles resta puntuación nos concursos internacionais de obras públicas e privadas. En España hai 201.000 enxeñeiros colexiados -hai moitos titulados que non o están-. O Consello de Colexios Oficiais de Enxeñeiros Industriais, que encabeza a carta crítica, suma 50.000 colexiados. Outro dos colexios afectados, o de Enxeñeiros de Camiños (23.000 colexiados) aplaudiu a aprobación do decreto e considera que a norma será suficiente.

O escrito denuncia que o ministerio equiparará os vellos títulos cos novos dentro do Marco Español de Cualificaciones (MEXES). Deixa fóra a equivalencia directa co Marco Europeo (EQF), que ten unha gradación diferente. Os colexios defendían "unha solución rápida" na que tivese abondado unha declaración gobernamental que equiparase os títulos anteriores a Bolonia que supoñen cinco ou máis anos co equivalente ao máster actual (nivel 7 no EQF).
Educación fixou máximo de nove meses para que as 58 comisións constituídas para facer as equiparacións completen o catálogo dos 140 títulos universitarios do anterior espazo universitario. O ministerio prevé que os primeiros casos se solucionen antes de que remate o ano. Os colexios de enxeñeiros citados reclaman ao Ministerio de Educación que dea prioridade a aqueles estudos máis vinculados ás empresas que compiten por licitacións no estranxeiro e aos estudos de profesións reguladas, que "son as máis afectadas por esta falta de equiparación".
O ministerio non aclarou por que colectivos empezará co decreto que afecta a un centenar de titulacións previas a Bolonia (diplomaturas, licenciaturas e enxeñarías) e tamén considera a homologación de estudos estranxeiros de educación superior.
O Colexio de enxeñeiros de Caminos, con 3.000 colexiados traballando fóra de España segundo os seus propios datos, aplauda a medida e consideran que o trámite que establece é suficiente para solucionar os problemas de equivalencias á hora de presentarse a concursos estranxeiros. Un voceiro do colexio sinala que están a traballar co ministerio dende antes da aprobación e que se espera que o proceso de homologación da súa titulación estea listo antes de xaneiro. Necesitan os profesionais

O segundo 'boom' do ensino 'online'

A demanda de másteres virtuais crece case un 300% nos últimos dous anos.

A chegada dos anos 2000 trouxo consigo o primeiro boom do ensino online. Naquel momento universidades e escolas de negocio españolas comezaron a ofertar todo tipo de cursos a través das súas páxinas web e algunhas empresas lanzáronse a complementar a formación dos seus empregados a través dos seus intranets. O globo non tardou en desincharse. Os inconvenientes principais eran dous: o descoñecemento do mundo virtual e a falta de adaptación dos contidos a un formato online.
O panorama é moi distinto en novembro de 2014. O crecemento das infraestruturas tecnolóxicas e o acceso a Internet da maioría da poboación consolidou o ensino virtual. O número de estudantes universitarios que demandan másteres online creceu un 300% nos últimos dous anos, segundo datos do Ministerio de Educación, e a busca de cursos online en Internet aumentou un 200% dende 2008, segundo a plataforma especializada en cursos Emagister.
"Estamos ante o segundo boom do ensino online, un fenómeno que impulsaron as mellores universidades de Estados Unidos, que entenderon que nun futuro non moi afastado, este método vai estar en todas as partes," sinala Carles Sigalés, vicereitor de docencia e aprendizaxe da Universitat Oberta de Catalunya (UOC), a primeira universidade 100% online fundada en 1994.
Os textos interminables con letras de pequeno tamaño sobre fondo gris deron paso a formatos creados exclusivamente para a súa aprendizaxe no medio online, e a soidade de estudar fronte a unha pantalla supliuse con aplicacións e programas que permiten a interacción en tempo real con outros alumnos e profesores.
No caso da UOC, universidade pública de xestión privada que pasou de 200 alumnos a 60.000 en 20 anos, este curso 2014-2015 ponse en marcha o TV format, uns programas de televisión de 30 minutos realizados por profesionais do audiovisual e por docentes nos que se explican contidos de diferentes materias. "O noso obxectivo é transformar o material didáctico en formatos innovadores e estimulantes que motiven o alumno e, de paso, contribuír a rebaixar a taxa de abandono universitario, que en España é do 19% durante o primeiro ano", indica Lluís Pastor, profesor de Comunicación da UOC e director xeral de Oberta Publishing, editorial multimedia da UOC.

A busca de cursos online en Internet aumentou un 200% dende 2008

Outra das novidades son as Novelettes, novelas curtas de ficción online -tamén dispoñibles en papel- que se usan a xeito de manual nos graos de psicoloxía, informática e criminoloxía. Estas novelas conteñen índices alfabéticos de conceptos clave da materia ou cadros sinópticos vinculados en forma de esquema. Dende hai tres anos, a UOC tamén ensina con revistas de raio de 45 minutos que o estudante pode escoitar mentres practica running, pasa o ferro á roupa ou coida dos seus fillos. "A metodoloxía de ensino online non consiste en copiar o modelo da presencial con videoconferencias. Un simple vídeo ou un Powerpoint xa non son de recibo", engade Pastor.
Estes modelos máis próximos ao entretemento demostraron, segundo os datos que manexa a UOC, que o rendemento dos estudantes é o mesmo que se obtén coa metodoloxía tradicional. O que cambia é o nivel de satisfacción. "Facilitamos o acceso ao coñecemento a persoas con vidas complicadas, adultos que non dispoñen de moito tempo libre porque traballan ou porque teñen familiares ao seu cargo", apunta Sigalés, vicereitor de docencia da UOC, onde o prezo medio dun máster de 60 créditos rolda os 5.100 euros.
Ana Pérez, de 41 anos, estaba cursando o máster de Xestión Cultural desta universidade online cando tivo o seu segundo fillo. "Puiden con iso, matriculeime de seis materias e saqueinas adiante", asegura. Unha das vantaxes é que os docentes contestan a calquera dúbida antes de 48 horas e que existen plataformas que permiten falar en tempo real con outros estudantes ou realizar traballos en grupo. "Ás veces pénsase que o contacto con outros alumnos ou cos profesores vai ser menor, e sucede ao contrario".
Dos 1.561.123 universitarios españois que cursan graos, antigas licenciaturas ou másteres, a oitava parte (236.691) están matriculados en centros online, segundo datos do Ministerio de Educación. A matrícula aumentou en 38.000 alumnos en apenas dous cursos e a demanda de másteres online creceu case un 300% ata os 17.178 estudantes.
A Universidade Internacional de La Rioja (UNIR), centro privado que comezou a funcionar hai 5 anos con 900 alumnos e que a día de hoxe conta con 18.890 matriculados, implementar este curso o formato A4Learning, unha ferramenta de analítica de datos que gravan todos os movementos dos estudantes no campus virtual, co seu consentimento, e realiza informes estatísticos para determinar as fortalezas e debilidades dos pupilos nas diferentes materias. Este método permite aos profesores saber se o alumno debe interactuar máis co resto de compañeiros e realizar máis traballos en equipo, se ten que propoñer máis preguntas sobre o temario ou se vai atrasado con respecto ao programa educativo, entre outras cuestións. Unha vez recoñecidos estes puntos, outra ferramenta chamada I-Line proporciona recomendacións específicas ao usuario.
"A tecnoloxía permítenos renovar constantemente a metodoloxía de ensino e desenvolver aplicacións para que o alumno sexa máis proactivo", sinala Daniel Burgos, vicereitor de Investigación da UNIR e catedrático UNESCO en eLearning. O custo medio dun máster dun ano de duración (60 créditos) nesta universidade é de entre 3.000 e 5.000 euros.
Pola súa banda a UNED conta co CanalUned, unha ferramenta online que ofrece ao estudante variedade de recursos para complementar a súa aprendizaxe como programas de televisión e raio ou teleactos, nos que os docentes explican de forma amena algúns dos puntos máis complexos do temario. Utilizámolo para gravar contidos complementarios, para explicar a forma de realizar as actividades e mesmo a forma de avaliar", sinala Ana María Martín, directora de Formación do IUED, Instituto Universitario de Educación a Distancia da UNED. "Hai alumnos moi autónomos que cunha boa estrutura de curso virtual e materiais didácticos de calidade saen airosos por si sós. Pero non todos o conseguen", engade. Esta canle tamén se usa para programar encontros virtuais entre alumnos e docentes mediante videoconferencias ou para colaborar con colegas estranxeiros en diferentes proxectos.
O maior problema do ensino online é o abandono. Segundo Eugenio Lanzadera, secretario xeral da Universidade a Distancia de Madrid (UDIMA), estes estudos requiren unha vontade e un compromiso máis forte. Nesta universidade, 100% online, a taxa de abandono rolda o 30% durante o primeiro ano. "Para evitalo existe unha planificación semanal que marca as pautas que debe seguir o alumno. A implicación dos profesores é esencial e os estudantes poden contactar con eles en calquera momento, mesmo para os proxectos finais durante o mes de agosto,".
Lonxe dos PDF ou os intercambios de información por correo electrónico, a formación online non deixa de evolucionar. "Hai unha década considerábase un método de segunda. Agora é un fenómeno imparable", conclúe Lanzadera.

A maioría dos que hoxe durmen na rúa ten estudos

Cáritas Galicia presenta datos que mostran até que punto a crise está a afectar a todos os sectores da poboación.

Galicia é a autonomía con máis persoas que durmen na rúa no Estado, só por detras de Euskadi. Así o confirmaron hoxe dirixentes de Cáritas nunha rolda de prensa en Santiago.
José Mouriño, director de Cáritas en Santiago, insistiu en desmitificar o perfil das persoas que  "non teñen un teito no que protexerse". Segundo o seu datos, non son na súa maioría cidadáns de baixa formación acostumados a vivir na rúa. "Moitas veces a xente cre que o que están na rúa son analfabetos e iso é falso, os analfabetos son moi poucos", destacou Mouriño.
Cáritas asegura que máis dun 40% son persoas que perderon o seu traballo durante a crise. Os que non teñen estudios son una minoría. Cártitas indica que entre estas persoas un 12% ten estudos superiores e un 60,3% secundarios. Até un 80% homes e a media de idade anda 42,7 años.
A organización da Igrexa católica reclama cambios normativos para garantir o direito constitucional a unha" vivenda digna". Mentres tanto, segue atendendo as persoas marxinadas pero sempre, asegura, respectando a súa liberdade.

 

O CPEIG divulgará o pensamento computacional entre a comuniade educativa

O conselleiro de Cultura, Educación e Ordenación Universitaria, Xesús Vázquez Abad, e o presidente do Colexio Profesional de Enxeñaría Informática de Galicia (CPEIG), Fernando Suárez, asinaron hoxe un convenio de colaboración para a posta en marcha da iniciativa Programación nas Escolas, iniciativa pioneira que se enmarca no proxecto Abalar. No acto de sinatura tamén estiveron presentes o director xeral de Educación, FP e Innovación, Manuel Corredoira, e o subdirector xeral de Ordenación e Innovación Educativa e Formación do Profesorado, Manuel Vila.
Esta iniciativa ten como principal obxectivo ensinar aos escolares, dunha maneira proactiva e lúdica, a programar, introducíndoos ao pensamento computacional. Trátase de ofrecerlle aos alumnos e alumnas de primaria as ferramentas necesarias para comprender que son e como funcionan os ordenadores e os programas e aplicacións informáticas que rexen o día a día. Deste xeito, poderán entender moito mellor a realidade na que se moven ao tempo que se fomentan as súas capacidades creativas na medida en que poden crear as súas propias aplicacións interactivas como animacións, videoxogos ou simulacións, entre outros.
Así mesmo, a iniciativa tamén contempla a formación de profesores e de pais e nais, para que incorporen a programación a aspectos como a creatividade e a resolución de problemas. E dicir, facelos partícipes, a través da programación, da mellora das competencias en ciencias e tecnoloxía, así como das competencias comunicativas, artísticas e dixitais do seu alumnado.
A Programación nas Escolas está dirixida ao conxunto da comunidade escolar dos centros Abalar, e ven de complementar outros proxectos postos en marcha tamén en colaboración co Colexio de Informática como o ‘Navega con rumbo’.
O CPEIG encargarase de levar a cabo unhas xornadas divulgativas que abranguen toda a comunidade educativa, é dicir, alumnos, profesores, e pais e nais. Segundo se establece no convenio, realizaranse un total de 10 xornadas entre outros tantos centros escolares seleccionados. Pola súa banda, a Consellería de Cultura e Educación, ademais de coordinar as xornadas, a través do espazoAbalar porá a disposición da comunidade educativa os contidos dixitais axeitados para reforzar dito programa.

Centros de Betanzos, Bueu, Monforte e O Rosal, premiados polo Ministerio de Educación

O Ministerio de Educación concedeu hai uns días os Premios Nacionales de Educación para o ensino non universitario, recoñecendo o traballo e os proxecto de catro centros galegos: o CEIP Francisco Vales Villamarín (Betanzos), o CEIP Plurilingüe A Pedra (Bueu) e, de forma conxunta, o IES Francisco Daviña Rey (Monforte de Lemos) e CPI Manuel Suárez Marquier (O Rosal). Cada un destes tres proxectos recibiu, ademais, dez mil euros.
O IES Francisco Daviña Rey e o CPI Manuel Suárez Marquier foron galardoados na categoría de Proxectos de colaboración no ámbito das TIC polo proxecto "Monte sen lume". Ao abeiro desta actividades o alumnado de ambos os dous centros elaborou información, enquisas e entrevistas, entre outros contidos, sobre a prevención, a extinción, as causas e as consecuencias dos lumes, os mitos existentes sobre os incendios forestais. A web do proxecto inclúe xogos para promover a concienciación sobre o impacto dos lumes e tamén unha aplicación para dispositivos móbiles.
Esta app, dispoñible para sistemas Android, permite chamar automaticamente aos servizos de urxencia avisando dun incendio forestal e enviando directamente a nosa localización por GPS, calcula a velocidade de avance dun incendio en función do vento ou da pendiente, determina o risco de incendio en función do vento, temperatura e humidade relativa. Ademais, calcula o custe económico provocado por un incendio forestal e a súa extinción e facilita o cálculo da distancia entre dous puntos ou da superficie queimada.
 
Os outros premios

O CEIP Francisco Vales Villamarín (Betanzos) levou o premio á Inclusión do Alumnado con Necesidades Educativas Especiais polo proxecto "Atención á diversidade a través da sensibilización e da formación permanente. Seguimos ou plantamos?", que se pode consultar nesta ligazón. O proxecto incluíu a organización de xornadas de formación e sensibilización e a realización de enquisas a familias e docentes.
Finalmente, o CEIP Plurilingüe A Pedra (Bueu) foi recoñecido na categoría de Desenvolvemento de Competencias de Lectoescritura e Audiovisuais polo proxecto "Expresámonos a través de diferentes linguaxes", que agrupaba distintos programa e actuacións realizadas por este centro para mellorar as capacidades do alumnado, tanto na lectura, a escrita, o cálculo, a comprensión e utilización das linguaxes audiovisuais ou a convivencia escolar.

Papirus o polbiño lector

CEIP Plurilingüe A Pedra

Ir ao permalink

CIG-Ensino denuncia o conselleiro de Educación perante a Fiscalía por “prevaricación” e “malversación de caudais públicos”

O sindicato pide que se devolvan os 12 millóns de euros entregados pola Consellaría a centros que segregan por razón de xénero.

A CIG-Ensino presentou perante a Fiscalía unha denuncia contra o conselleiro de Educación por presunta malversación de caudais públicos e prevaricaricación. Anxo Louzao, secretario nacional, denunciou que malia haber sentenza firme declarando ilegais os concertos cos centros que segregan o alumnado por razón de xénero, esta non foi aínda efectivizada. Son, afirmou, 12 millóns de euros os que teñen que ser restituídos e que iso permitiría dotar o ensino público con 220 docentes máis.
O Tribunal Superior de Xustiza de Galiza emitiu unha sentenza firme estimando o recurso presentado pola CIG-Ensino polos concertos asinados entre os anos 2009-2013, na que se afirmaba que “non se pode comprometer, por vía de concertos, diñeiro público máis alá dos supostos estabelecidos na lei” e que había que restituír ese diñeiro para ás arcas públicas. 
Unha vez coñecida a sentenza a central nacionalista remitiu un escrito á consellaría de Facenda para que eses 12 millóns de euros que levaron estes centros ligados ao Opus Dei revertera nas arcas públicas. “Van alá máis de tres meses, Educación deu a calada por resposta e por iso, agora acudimos á Fiscalía”.
Para Anxo Louzao non se pode aceptar que un conselleiro de Educación “estea ao servizo exclusivamente destes centros retrógrados, que teñen un ideario de centro que é un obstáculo contra a igualdade de xénero, para loitar contra a violencia de xénero e para o ensino coeducativo”.
A CIG-Ensino ten tamén recorridos os concertos do ano 2013 ao 2017, porque se asinan cada catro anos.

 

O ensino vota tras 4 anos de agresións

Un total de 30.336 docentes están chamados a votar o 4 de decembro no ensino público non universitario. Unhas eleccións que chegan en plena loita do profesorado para facer fronte á ofensiva neoliberal e privatizadora máis grave sofrida polo ensino público galego.  

O 4 de decembro 30.336 galeg@s están chamados a votar, das maiores citas coas urnas en Galiza fóra das que se realizan para elixir representantes políticos (Parlamento, concellos). Son as eleccións no ensino público galego non universitario. Desde os anteriores comicios, en 2010, decorreron catro anos nos que este sector tivo que afrontar unha ofensiva brutal. Por iso as eleccións do vindeiro 4 de decembro teñen unha importancia engadida, recoñecen todos os sindicatos. "Unha participación alta sería evidenciar máis unha vez o rexeitamento total á política educativa da Xunta", en palabras de Anxo Louzao, secretario nacional de CIG-Ensino, a forza maioritaria no sector.

Na mesma liña maniféstase Luz López, secretaria xeral de CCOO, segunda forza no ensino non universitario en Galiza: "A Consellaría de Educación vai mirar con lupa os resultados, principalmente a participación. Non votar nestas eleccións sería un erro", manifesta a Sermos Galiza.
Advertencia da que non se tomou nota
A CIG foi a gran vencedora das eleccións sindicais de 2010, obtendo o 43,5% dos votos e o 42,5% d@s delegad@s . Atinxiron 62 representantes d@s 146 en disputa. O segundo posto foi, a distancia, para Comisións Obreiras, con 26. UXT obtivo 22, ANPE, 18; STEG, 14; e CSIF conseguiu 4. Coñecidos os resultados, o secretario nacional da CIG emprazaba a Consellaría de Educación a "tomar nota da gran reprobación que as urnas fixeron do seu modelo educativo". Preguntámoslle a Louzao se, efectivamente, Xesús Vázquez tomara nota: "Estes catro anos amosan claramente que non, que é un conselleiro totalmente sumiso a Madrid e ao modelo reaccionario, autoritario e españolizador que queren impoñer".

Cando morre unha lingua, morre un mundo

Veño de ler o conto da inmersión de nenos na língua de Shakerpeare. Non teño nada na contra de aprender idiomas, ao contrario. A vida ensinoume que coñecer idiomas sempre é bo e ás veces, necesario. Pero o empeño da Administración galega en somerxer a uns centos de nenos no inglés e a insistente publicidade que o Goberno e os medios “de orde” outorgan á iniciativa abunda na mensaxe de sempre. Non fai falla repetila. Entrementres e non por causalidade, o idioma galego está a piques de deslizarse por unha pendente rodeada de muros da que dificilmente poderá saír.

Os que desprezan a lingua e máis os que na súa ignorancia o consideran inservible xa están a celebrar o trunfo da tese dos “bilingües”: o galego sobra porque non serve como vehículo de comunicación na economía globalizada, nin tampouco para a aprendizaxe e a aplicación de coñecementos técnicos e científicos que “nós non temos”, din… A cachola non lles da para máis.

 

Máis alá da comunicación

 

Os que defendemos a necesidade de manter vivo o galego estamos a un paso da derrota e chegados a este punto é absurdo negar que todos, sen excepcións, temos unha cota de responsabilidade na perda dun ben que vai máis alá de cubrir as necesidades de comunicación.

 

Non só estase a perder a lingua, tamén se están a esvaer unha forma de entender a vida e de comprender a fauna e a flora, os alimentos e as ferramentas, todo aquilo que forma parte da cotianidade. Pensar e expresarse nun idioma xera unha forma de relacionarse co mundo e un xeito de sociabilidade.

 

Ao integrarnos en Galicia, os que nos criamos e formamos noutras sociedades percibimos esas diferenzas con maior claridade que os propios galegos. Outro tanto aconteceulles aos nacidos galegos que emigraron, eles tamén comprobaron as diferenzas e son máis conscientes de que Galicia é un mundo e unha forma de ser.

 

Nin mellor, nin peor. Distinto

 

Non é un fracaso político, é moito máis grave.

 

Todo iso e máis estase a perder ao mesmo ritmo que se perde a lingua.

 

Non é un fracaso político, é un fracaso cultural, antropolóxico e polo tanto, máis grave porque afecta ao “instinto” das persoas e aos comportamentos colectivos.

 

É falso que o autodesprezo do que tantas veces se fala e escribe precedese ao declive do galego. Ao contrario, ese depurado autoabandono é vello, chegou de alén de Pedrafita e foi aproveitado por xente de casa cunha finalidade moi concreta.

 

Houbo un tempo en que se conseguiu frear esa deterioración. Pero chegaron tempos negros para a culturae para o país. Esa liña quebrada prolongouse varios séculos e a partir de 1976 abriuse outro período de recuperación, ou debería terse aberto.

 

Os feitos indican que temos fracasado, todos; tanto as entidades, partidos e persoas que se declaran nacionalistas coma os que non somos ideolóxicamente nacionalistas pero amamos as culturas. Non soubemos poñer en valor a complexa rede de bens intanxibles, mesmo de actitudes e sentimentos que se sosteñen en boa medida grazas ao idioma.

 

O esquecido valor da dúbida

 

Nunca me fixo sorrir o retrouso nin os chistes do galego que non sobe nin baixa. O famoso "depende". Os que desexamos manter viva a cultura galega nin sequera soubemos dar a volta a esa burda imaxe e impoñer o outro significado que subxace nesa actitude: a dúbida, a natural e ancestral propensión galega a non dar nada por certo, a cuestionar os dogmas, repensar as cousas, cuestionar ao outro e só cando está xustificado, corrixir.

 

Non ser de formación galega e ter vivido noutras sociedades permitiume comprobar que despois do "depende", despois de pensar e repensar, o galego común é máis constante nas súas convicións e actitudes que outras xentes.

 

Non é mellor, nin peor. É diferente

 

Na miña opinión, aí radica o esencial do noso fracaso. Non soubemos remarcar coa intensidade e habilidade abondo os significados esenciais e máis positivos da cultura, da forma de ser, da forma de entender e de expresarse dos galegos. Esas cousas están moi por enriba da política porque tocan terra, carne e sangue, formas de producir e economía, querencias e renuencias, sentimentos e razoamentos.

 

Só queda unha saída

 

Están a punto de gañar a partida os que derrotaron aos irmadiños e os que en Galicia só vían bos alimentos, madeira, minerais, poderío hidrográfico, etcétera e man de obra barata!

O traballo de alienación foi longo, tivo altibaixos, pero a Galicia sen Galicia está a piques de dar o paso máis importante: empurrar o galego pola pendente.

 

Coido que só queda unha opción, que será difícil de tramitar porque o sentido de colectividade está practicamente esnquizado: toca saír das capelas, sexan políticas, estéticas, de clase ou lingüísticas. Urxe crear unha fronte, unha só!; un xeito de ProLingua que abrace a todos, algo que leve polo camiño da eficacia que tivo o Puntogal.

 

Ou somos un, ou o galego caerá pola pendente. E non só a lingua. 

 

Apresentar como un éxito que un ou dous milleiros de xóvenes con títulos profesionais o universitarios falen inglés e que o 95 % deles marchen traballar lonxe de Galicia —como xa está ocurrir— é un exercizo de hipocresía política.

 

A quen queren enganar?

Juventude e 25N: Contra a sua violência, auto-organizaçom e resistência!

O sistema patriarco-burguês tem múltiplas ferramentas ao seu dispor para isolar-nos e criar individualismos que só nos condenam à passividade e ao conformismo. Dai que a nossa melhor aliada seja umha resistência feminista conduzida pola luita organizada.
Sermos mulheres dumha classe dominada numha naçom oprimida provoca que as agressons patriarcais que sofremos devam ser sempre analisadas desde esta tripla vertente. Só assim podemos identificá-las como o que som: parte dum mecanismo de controlo estratégico cuja finalidade é que desempenhemos a funçom que o sistema nos reserva no processo de acumulaçom do capital. Na atualidade, a crise sistémica fai que a necessidade de que as mulheres executemos eficazmente este papel seja mais importante do que nunca; polo que a violência exercida sobre nós adquire umha maior dimensom.
Sabemos que o sistema capitalista está disposto a utilizar qualquer meio que for necessário para garantir a sua supervivência, e os seus polivalentes ataques adquirem múltiplas formas. Alguns destes ataques mais evidentes, como as agressons físicas e verbais no seio das relaçons afetivo-sexuais, assim como o assédio e agressons sexuais, som claras mostras de como se geram as condiçons objectivas e subjectivas para que as mulheres sejamos controladas e coacionadas polo medo a violência: evitar ir sós de noite a determinados lugares, nom levar certas roupas, nom realizar atividades que poidam desatar os ciúmes do companheiro, etc. A este tipo de ataques devemos acrescentar aquelas de carácter mais subtil: violência estética, violência simbólica... que à sua vez minam as nossas consciências e condicionam enormemente a nossa capacidade de defesa: somos vítimas dum elaborado programa formativo cuja objetivo é que sejamos submissas, passivas e subordinadas.
Porém, a auto-organizaçom feminista nom só nos ajuda a detetar todas estas agressons senom que é a nossa melhor ferramenta para fazer-lhes frente: permite criar umha resposta coletiva que, de maneira organizada, atinja o alvo com maior contudência. A auto-organizaçom é a que nos outorga as armas com as que poder luitar a dura batalha que temos por diante pola libertaçom nacional e social de género.
Nom precisamos de ninguém que nos proteja. Somos fortes, rebeldes e estamos organizadas. Agindo juntas somos capazes de luitar contra quem legisla sobre os nossos corpos e contra quem pretende controlar a nossa sexualidade. Rebeldes e raivosas luitaremos contra o sistema patriarco-burguês que nos explora como mulheres da classe trabalhadora galega. Só auto-organizadas somos quem de fazer umha vitoriosa resistência contra quem nos agrade.

NIN MORTAS, NIN CALADAS

Todos os días do ano a Confederación Intersindical no seu conxunto e a Asemblea de Mulleres do STEG (Sindicato de Traballadoras e Traballadores do Ensino de Galiza) en particular maniféstanse radicalmente en contra de calquera forma de violencia contra as mulleres. Hoxe queremos ser a voz de todas aquelas a quen os verdugos machistas asasinaron e silenciaron.

En todo o mundo a violencia contra as mulleres continúa a manifestarse de moi diversas formas e alcanza cifras insoportábeis. Como eses 603 millóns de mulleres que viven en países onde non se considera delito a violencia de xénero, os 2 millóns de nenas cuxa vida corre risco pola ablación ou os máis de 60 millóns de esposas-nenas. E nun ano en que quixeron arrebatarnos o noso dereito a decidir se queremos ou non ser nais, non podemos esquecer esas 47.000 mulleres que morren cada ano no mundo por mor de abortos inseguros. Tampouco esquecemos o 70% de mulleres que sofren ou sufrirán violencia sexual na súa vida, tendo que aturar ser cuestionadas, ridiculizadas, revitimizadas.

No Estado español máis de 600.000 mulleres sofren maltrato acotío. En dezanove anos, máis de 1.311 mulleres foron asasinadas por homes que dicían amalas, sen contarmos todas aquelas que quedan fóra das estatísticas oficiais. Un número de asasinatos que tería que converter de seu o da violencia machista, o terrorismo machista, nunha verdadeira “cuestión de Estado”.

Mais fronte ao repunte da violencia machista que padecemos, o Goberno responde coa inactividade, con recortes orzamentarios, coa eliminación de contidos coeducativos ou coa supresión dos servizos de axuda de proximidade. O recorte do 28% en programas de prevención e axuda de violencia de xénero é clara evidencia da escasa importancia que esta lacra ten para este Goberno, sen esquecer a significativa repercusión que conlevan as recomendaciones publicadas dende o Ministerio de Interior para evitar as violacións, onde unha vez máis se corresponsabiliza, sutil pero implicitamente, ás mulleres violadas, sen aludir expresa e directamente aos delincuentes reais e únicos responsábeis do delito.

Logo dun verán sanguiñento, onde se pediu insistentemente a súa comparecencia e a adopción urxente de medidas para paliar esta sangría de feminicidios, anúncianos agora a ministra de Sanidade unha reforma da Lei Integral, cando - logo de dez anos implantada - nin sequera se desenvolveron os seus contidos, nin se dotou orzamentariamente. Anúncianos medidas que, en realidade, xa contén a propia lei e que non se puxeron en práctica. Cortinas de fume para distraer a atención do realmente importante. Porque o importante é que cada vez son máis as mulleres que sofren malos tratos, e malia iso non denuncian esta situación. Tras cada feminicidio quérese centrar a atención en se había ou non denuncia. A realidade é que as vítimas non teñen confianza nun sistema que as deixa abandonadas á súa sorte. A realidade é esa porcentaxe do 27% de mulleres asasinadas que interpuxeran denuncia e o desconcertante é que só no 9,8% dos casos de denuncias por maltrato se produza a condena ao agresor. Aumentan os asasinatos de mulleres, diminúen as denuncias e deixan de ditarse ordes de protección para as mulleres en risco. Aínda que semella obvio que un maltratador non pode ser nunca un bo pai, a custodia das menores e dos menores das mulleres vítimas de maltrato séguese dando case sempre aos pais, mesmo que haxa condena previa por violencia de xénero. Só nun 6,7% dos casos se suspende a garda e custodia e só nun 0,3% o rexime de visitas.

A cruzada do actual Goberno contra a igualdade reforza a ideoloxía máis misóxina e mantén nas súas poltronas a quen fan apoloxía da violencia contra as mulleres; elimina calquera contido educativo en materia de igualdade e prevención de violencia; desvirtúa o propio termo “violencia de xénero” e rebaixa a súa gravidade, reducindo ao pagamento de multas ou a simples sancións agresións que deberían ter unha resposta máis contundente. Ademais, coa reforma da Administración local acábase cos servizos de axuda máis próximos, agravando a situación das mulleres en contornas rurais. Acábase tamén co Instituto da Muller, desvirtuando totalmente as súas competencias.

Todas esas instancias son puntais básicos na prevención e loita contra a violencia machista. Como o son a formación do persoal que intervén en todo o proceso, como o son os protocolos de actuación entre diferentes administracións, como o é a educación como método de prevención. Unha sociedade que permanece impasíbel diante da execución dunha media de 70 mulleres ao ano é unha sociedade que necesita un profundo cambio.

Por todo isto, esiximos:

• A consideración do terrorismo machista como cuestión de Estado e a adopción inmediata das medidas para erradicalo.
• A reposición e reintegro de todas as partidas orzamentarias, programas e fondos en materia de prevención e de asistencia ás vítimas da violencia de xénero.
• O investimento en programas de igualdade, educación e formación, así como en campañas de prevención, alicerces básicos da loita contra a violencia machista, incluíndo a educación afectivo-sexual como instrumento para reforzar a autoestima persoal e para contribuír a detectar e prever calquera indicio de violencia de xénero desde as idades máis temperás.
• A garantía do dereito ao traballo para as mulleres en igualdade de condicións cos homes, con protocolos de actuación fronte á violencia machista.

Somos moitas as que estamos aquí. Pero non estamos todas. Fáltannos as mulleres asasinadas pola violencia machista.

Por elas, polas nenas e nenos que tamén foron asasinados.

Nós non estamos mortas, nin caladas.

¡NON Á VIOLENCIA CONTRA AS MULLERES!

Galiza, 25 de Novembro de 2014
Asemblea de Mulleres do STEG

Turismo e Forestais son as carreiras con peores saídas

A diplomatura en Turismo e a Enxeñaría Técnica Forestal son as dúas carreiras universitarias con menos opcións no mercado de traballo español. Tanto nunha coma noutra, un de cada dous titulados remataron empregados en algo para o que non necesitaban ningún tipo de cualificación: nin a universitaria nin ningún estudo previo máis alá do graduado escolar. O listado coas titulacións con menos saídas laborais é parte do primeiro mapa de empleabilidad que está a elaborar o Ministerio de Educación, a cuxos datos tivo acceso este xornal.
O 45% de titulados españois traballan por debaixo da súa cualificación, segundo as primeiras grandes cifras deste informe, cuxo contido se publicitó parcialmente hai un mes. Esta porcentaxe, que dobra a media europea, denota un desfase entre a oferta e a demanda e reflicte tamén unha realidade moi específica do mercado español, coas taxas máis altas de paro do continente, un 50% de desemprego xuvenil, e a resaca dunha burbulla inmobiliaria que estalou polos aires. Algo menos da metade desa porcentaxe (o 20%) dos titulados encontraron un emprego que require unha formación media e o 24,4% dedícanse a algo que non requiría ningún tipo de estudo previo.

O sociólogo que rematou de pastor

O sociólogo Luis Ángel Alfonso pasou os últimos tres anos cun rabaño de 300 cabras nos montes do cantón suízo de Graübunden. Rematou a carreira na Universidade de Salamanca e abandonou o seu Cáceres natal para buscarse a vida. Tiña un contacto familiar que lle dixo que ser pastor en Suíza era unha opción ben pagada e non llo pensou moito porque non vía saídas. Dáme para vivir moi ben, gaño máis que calquera persoa que traballe en España acorde coa súa cualificación", explica o teléfono. Intercala tempadas de cinco meses ao ano na montaña co rabaño, cun horario diario de 05.00 a 22.00 e sen descanso semanal, con períodos de inactividade en España. Cobraba un soldo mensual bruto de 4.200 franco suizo (case 3.500 euros). Tras estudar un curso intensivo dun mes, ascendeu queixeiro, un posto polo que cobra 5.000 francos (4.158 euros) e que lle permite traballar 10 meses seguidos ao ano. Alfonso non se ve facendo este traballo toda a vida, pero non se puxo prazo de volta. Asegura que se desvinculou "totalmente" da carreira e que pode considerarse ata o máis afortunado da súa promoción: "Os compañeiros cos que teño contacto... ou seguen aínda estudando ou nin traballan nin estudan".

Os datos máis pormenorizados do informe, analizados polo PAÍS, ofrecen unha fotografía fixa das carreiras con máis sobrecualificación, recollidas no gráfico adxunto. Encabezan a lista distintas diplomaturas (Turismo, Xestión e Administración Pública ou Relacións Laborais), enxeñarías (Técnico Forestal, Técnico de Minas) e licenciaturas como Historia da Arte ou Xeografía.
Para elaborar este primeiro mapa de titulacións e saídas profesionais, o ministerio rastrexou os últimos catro anos de vida laboral de máis de 190.000 universitarios de centros públicos e privados de 146 titulacións. Son alumnos que remataron as súas carreiras no curso 2009-2010. Entre eles, os médicos son os mellor situados para encontrar traballo, xunto con outras carreiras científicas (ópticos, farmacéuticos, enxeñeiros electrónicos...). É a primeira gran fotografía fixa do emprego e as universidades, realizado con datos de Educación, a Seguridade Social, o Instituto Nacional de Estatística e a Conferencia dos Consellos Sociais das Universidades Españolas.
Os datos relacionados coa sobrecualificación deste informe non collen por sorpresa os decanos e responsables universitarios consultados. "Nós mesmos decatámonos de que había que elevar o nivel", explica Concepción García, decana da Facultade Comercio e Turismo da Universidade Complutense de Madrid (UCM). O groso dos traballadores analizados no estudo matriculáronse no plan antigo previo ao Espazo Europeo de Educación Superior (licenciaturas, diplomaturas e enxeñarías). A Complutense asumiu o grao de Turismo -que se impartía como diplomatura nun centro adscrito- unha vez implantada a transformación europea, o Plan Bolonia.
"Cando pasamos da diplomatura ao grao formulámonos que era moi pouco ambiciosa porque os titulados remataban de recepcionistas ou guías turísticos", engade a decana, que explica que o novo título inclúe máis ensinanzas relacionadas con dereito ou administración para intentar formar directivos do sector, non empregados. Coas dúas primeiras promocións xa fose da Universidade, esperan os resultados dunha primeira enquisa de inserción laboral para ver se avanzaron no seu obxectivo.
"Non, non me estrañan eses resultados", afirma Germán Glaría, director da Escola Universitaria de Enxeñaría Técnica Forestal da Universidade Politécnica de Madrid. Dúas das especialidades desta titulación -Industrias Forestais e Explotacións Forestais- están á cabeza do listado. Glaría esgrime dous argumentos de peso. Por un lado, a crise inmobiliaria e de obra pública rebaixou "considerablemente" a necesidade dos estudos de impacto ambiental que requirían algunhas construcións. Polo outro, afirma que a demanda real deste tipo de perfís se ve "superada" pola cantidade de universidades que ofertan estes títulos. Empezou a UPM hai 30 anos e xa son 13.
O decano da escola técnica considera responsables deste desfase entre oferta e demanda as comunidades autónomas -que son as que outorgan os permisos para novas universidades- por "abrir un exceso de escolas en lugares sen demanda ao respecto". E aos propios campus: "As universidades deberían ter en conta as demandas e saídas dun título antes de poñelas en marcha".
"O ministerio debería divulgar moito máis as informacións relacionadas co mercado de traballo e as oportunidades laborais, promover e facilitar que a xente coñeza os datos que se teñen pero que se divulgan pouco", engade ao debate José María Peiró, fundador do Observatorio de Inserción e Asesoramento Laboral da Universitat de Valencia. Este experto en saídas laborais reclama que o primeiro mapa estatal se repita en anos posteriores e que se siga a evolución dos primeiros 190.000 titulados analizados para este traballo. A tendencia, engade, é que a traxectoria profesional mellore e se axuste máis ao perfil adecuado "no medio e longo prazo".

FOGA presenta no Ponte dos Brozos de Arteixo as vantaxes e posibilidades da Escola Samsung

FOGA, empresa galega da que temos falado en diversas ocasións (por exemplo para dar conta da súa tenda en liña de produtos informáticos) vai organizar este 25 de novembro, en Arteixo, a presentación do programa Escola Samsung, unha actividade que se insire na liña da celebrada recentemente en Santiago, tamén da man de FOGA. Lembrar que o programa Escola Samsung é unha proposta para a incorporación definitiva e eficiente das tecnoloxías móbiles no sistema educativo. A idea, segundo a multinacional, é favorecer que a evolución tecnolóxica no ensino (máis devagar) se sitúe á par da evolución tecnolóxica social (máis rápida). A cita de FOGA en Arteixo será no Colexio Ponte dos Brozos, un centro referente no ámbito da innovación. Como tamén é o CEIP Vilar de Barrio, que tamén tira partido do programa de Samsung.
FOGA, socio oficial galego da iniciativa docente-tecnolóxica da multinacional, quere contribuír con este programa de seminarios (o de Santiago, o de Arteixo e os que presumibelmente virán a curto e medio prazo) ao éxito académico dos nosos nenos e adolescentes coa incorporación das novas tecnoloxías ás aulas. Como dixemos, Samsung School é unha achega para a incorporación definitiva e eficiente das tecnoloxías móbiles no eido do ensino. A solución integra encerados dixitais con tabletas de última xeración a través dun software co que o profesor estimula e controla o traballo dos seus alumnos. “Distribuír información, realizar un seguimento do progreso dos estudantes e a avaliación dos seus resultados será en virtude desta iniciativa máis simple que nunca”, sinala FOGA. E engade: “A solución permite que estudantes e mestres accedan, desde dentro e desde fóra da aula e cos seus dispositivos conectados a Internet, a un enorme volume de información en constante evolución e de alto valor educativo”.
Afondando nas metodoloxías empregadas en Samsung School, sinalar que o eixe é un sistema de comunicación entre dispositivos que permite aos profesores saber o que cada alumno fai en cada intre e incentivar os traballos colaborativos. Segundo engade FOGA, “este tipo de plataforma permite que os docentes adapten contidos e estratexias formativas ás necesidades particulares de cada alumno”.
No evento, que será conducido por profesores con experiencia na docencia con dispositivos de mobilidade, participarán tanto persoal de FOGA como especialistas de Samsung España desprazados especificamente para esta xornada.

Os obradoiros

De natureza práctica, os Obradoiros Samsung School de FOGA teñen unha finalidade informativa e formativa e requiren convite previo. Entre os asistentes desta edición atópanse diferentes centros de ensino públicos e privados da zona e institucións como a Fundación Santiago Rey Fernández-Latorre, a Fundación Montecelo, ASPRONAGA, a Universidade da Coruña ou o Concello de Arteixo.

"A ciencia, se está ben contada, interesa"

Hai un ano nacía GCiencia, o primeiro xornal dixital galego especializado en información científica, unha aposta de nicho para tempos difíciles, tanto para o xornalismo coma para a ciencia e a investigación. Despois de doce meses de andaina, a aposta semella consolidada, e Gciencia é xa unha das webs de referencia da ciencia en Galicia, tanto para a comunidade investigadora coma para o público xeral. Máis de 60 mil usuarios únicos mensuais, case mil pezas publicadas, unha interesante rede de colaboradores e o recente aval da Fundación Española para a Ciencia e a Tecnoloxía (FECYT) para formar parte do seu programa de cultura científica, tecnolóxica e da innovación.

Nun editorial destácase que "tan interesante foi constatar a sede de noticias sobre ciencia como o grao de desenvolvemento da investigación galega"

En novembro do ano pasado, días antes do lanzamento do medio, falamos cun dos seus impulsores, Eduardo Rolland, que nos comentaba que se decidiran a poñer en marcha o medio porque detectaran que había "un oco, un baleiro", que facía falla en Gaicia un medio que se dedicase "exclusivamente á información e á divulgación científica". Pablo López, outro dos responsables de GCiencia xunto con Rolland e Alberto Quián, destaca que un ano despois as expectativas foron "superadas amplamente", cunha notable masa de lectores habituais, sendo conscientes de que "isto non é unha carreira a curto prazo". "Nunca pensamos que no noso primeiro ano puidésemos vivir disto. Pero esperamos que no 2015 poidamos facer de Gciencia un proxecto consolidado a medio e longo prazo, incorporando novas seccións, máis xornalistas, colaboradores... e profesionalizar o medio por completo, converténdoo na nosa ocupación principal", destaca. "A tarefa agora é seguir crecendo pouco a pouco, sen dar pasos en falso", engade.
No editorial que encabeza esta edición de aniversario, A causa da ciencia, destácase que "tan interesante foi constatar a sede de noticias sobre ciencia como o grao de desenvolvemento da investigación galega". Ángel Carracedo, pola súa banda, sinala a importancia da divulgación para o desenvolvemento da ciencia, destacando que cómpre mudar a actual situación de estancamento da investigación, pois "a investigación é o motor do desenvolvemento e da riqueza dos pobos, e temos que procurar reter o noso talento e mesmo captar novo talento do exterior". Carracedo engade que neste proceso "tamén debemos os propios científicos "integrarnos máis na sociedade, na nosa cultura, no noso sistema produtivo, e sobre todo contar o que estamos facendo".

"É necesario tratar os temas on rigor. Non podemos xogar coa pseudociencia. Hai moitas cousas que poden dar moitas visitas, pero non podemos caer niso"

Algunhas das reportaxes publicadas por GCiencia acadaron unha importante notoriedade, por exemplo a do estudo que atopou hórreos galegos en Australia e Nova Zelandia, ou a que analizou a importancia do caruncho, un alucinóxeno, na creación da primeira industria farmacéutica galega. Tamén algunha información sobre os transxénicos ou a cobertura dunha acción contra a homeopatía en Compostela. Pablo López destaca a vontade permanente de GCiencia de satisfacer e interesar dous tipos de público. Por unha banda, a comunidade científica: "queremos que se sinta identificada e para iso é necesario tratar os temas on rigor. Non podemos xogar coa pseudociencia. Hai moitas cousas que poden dar moitas visitas, pero non podemos caer niso", di. E pola outra banda o público xeral, para o que "temos que conseguir contar cousas moi complicadas dunha forma en que o entenda todo o público", explica. "A ciencia, se está ben contada, interesa", conclúe.

Pablo López destaca a vontade permanente de GCiencia de satisfacer e interesar dous tipos de público: A comunidade científica e o público xeral

Foi ese esforzo por chegar a públicos que non están nos círculos científicos un dos aspectos máis valorados pola Fundación Española para a Ciencia e a Tecnoloxía (FECYT) para formar parte xunto con El País, EFE e a TVG do seu programa de cultura científica, tecnolóxica e da innovación, o máis importante que se desenvolve en España. Pablo López destaca este recoñecemento como un dos piares da consolidación do medio, ao igual que Contar a Ciencia, o certame de comunicación científica que GCiencia organizou hai meses en colaboración con La Caixa e as tres universidades galegas.
López subliña igualmente a colaboración que se estableceu con USC, UDC e Uvigo noutros ámbitos, do que é uha mostra o conxunto de artigos de opinión que acompañan a edición de aniversario do xornal. Este martes podemos ler en Gciencia textos dos tres reitores das tres universidades galegas, Juan Viaño, Salustiano Mato e Xosé Luís Armesto, así coma do conselleiro de Educación, Jesús Vázquez, ou de importantes investigadores, como Antonio Figueras, Ángel Carracedo, David Posada ou Alicia Estévez Toranzo.

Juan Viaño (USC) destaca que "os que nos dedicamos ao mundo da ciencia e da docencia debemos asumir a importancia da democratización do coñecemento, xa que resulta imprescindible que a sociedade entenda os avances científicos"

Xosé Luís Armesto (UDC) recoñece que "ata non hai moitos anos, universitarios e científicos consideraban a divulgación como un tema menor. Mesmo con certa displicencia. En boa medida ese distanciamento procedía do medo á espectacularización das informacións, ás imprecisións e ás simplificacións". Neste senso, Juan Viaño (USC) destaca que "os que nos dedicamos ao mundo da ciencia e da docencia debemos asumir a importancia da democratización do coñecemento, xa que resulta imprescindible que a sociedade entenda os avances científicos. Este é o principal xeito de crear a complicidade necesaria entre todos os estamentos da sociedade para lograr avanzar día a día e mellorar a calidade de vida de todos nós". Pola súa banda, Salustiano Mato (Uvigo) salienta que "contamos con aliados especializados en trasladar á opinión pública o noso traballo e as nosas reivindicacións: os medios de comunicación".

Lectores e lectoras en todo o mundo

Ao redor do 16% das visitas que recibe GCiencia proceden do estranxeiro

Na conversa que tiveramos o pasado ano Rolland salientaba que un dos obxectivos do medio era "estar en permanente contacto coa comunidade investigadora galega", tanto a que traballaba en Galicia, no resto do Estado ou en calquera lugar do mundo, un número cada vez máis grande de investigadores e investigadoras galegas que traballaba fóra. "Os científicos son a Galicia espallada do século XXI", sinalaba. Outro dos grandes obxectivos, como destaca Pablo López, é que a investigación que se fai en Galicia se coñeza no resto do Estado e en todo o planeta. Semella que tamén aquí GCiencia avanzou no camiño: ao redor do 16% das visitas que recibe GCiencia proceden do estranxeiro, unha audiencia encabezada polos Estados Unidos, Reino Unido e Alemaña.

GCiencia cumpre un ano como medio dixital de referencia en Galicia

A web da ciencia galega celebra o seu primeiro aniversario consolidada entre os oito primeiros diarios de Galicia en Internet e primeiro nativo dixital.

Cumprimos un ano e chegamos ao máis alto. GCiencia está de aniversario o 25 de novembro e celébrao convertido no primeiro medio dixital nativo de Galicia (ránking Alexa outubro 2014) e o oitavo galego en Internet, por riba das versións dixitais de xornais de gran tradición como Atlántico Diario, Diario de Arousa ou El Ideal Gallego. Somos o medio de referencia para a investigación, a innovación e a ciencia na Comunidade.
Ao longo destes 12 meses, publicamos 982 artigos, reportaxes, entrevistas, blogs, fotografías e contidos audiovisuais. Contamos coa colaboración de científicos de recoñecido prestixio, a través de tribunas de opinión. E demos conta, día a día, das novidades da ciencia en Galicia, tamén a través das redes sociais, chegando a amplos públicos a través de Youtube, Facebook, Menéame, Twitter, LinkedIn ou Google Plus.
GCiencia é unha publicación de Ciencia Galega Industrias Creativas S.L. creada e codirixida por Pablo López e Eduardo Rolland, dous xornalistas de contrastada traxectoria profesional. O seu coordinador dixital é Alberto Quian. Neste primeiro ano, os contidos ofrecidos pola plataforma dixital suman máis dun millón de visitas que chegaron dende a práctica totalidade de países do mundo, con noticias que alcanzaron picos de decenas de miles de clics.
Tamén ofrecemos en directo algúns fitos científicos, como o lanzamento do satélite Humsat-D, da Universidade de Vigo, en vídeo por streamming dende Rusia. Ou a cometizaxe da nave Philae dende a sonda Rosetta, con imaxes cedidas pola Axencia Espacial Europea.

Tráfico de GCiencia diario.

GCiencia, tras un período de creación e consolidación, encara o seu segundo ano co reto de avanzar. Para iso, agradecemos o apoio de anunciantes, partners e colaboradores, que nos permitiron asumir os custos de lanzamento e de consolidación do proxecto. Agora, ademais, contamos cun novo aliado. Porque GCiencia logrou o aval da Fundación Española para a Ciencia e a Tecnoloxía (FECYT) para formar parte do seu programa de cultura científica, tecnolóxica e da innovación, o máis importante que se desenvolve en España. O organismo do Ministerio de Economía e Competitividade seleccionou o proxecto da web da ciencia galega para o financiamento de distintas liñas de actuación, que GCiencia levará a cabo entre 2014 e 215.
GCiencia é, con El País, Efe e TVG, un dos catro únicos medios de comunicación que aparecen no listado da Fecyt. En Galicia, só outras sete institucións superaron o proceso de selección: os concellos de Pontevedra e A Coruña, a Xunta, a Universidade de Santiago de Compostela, TVG e as entidades Ceo Aberto e SGAPEIO.
As tres liñas de actuación que GCiencia desenvolverá en colaboración coa FECYT son as denominadas BioGalicia e Innovar para Emprender (I+E) e un plan de contidos audiovisuais.
GCiencia celebra o seu primeiro aniversario cunha programación especial dende o pasado venres, 21 de novembro, día en que se publicou un editorial sobre o tema. Ademais, publicamos tribunas de opinión, escritas para GCiencia con motivo do aniversario, dos reitores das tres universidades de Galicia, do conselleiro de Educación e de científicos de recoñecido prestixio na comunidade. Así mesmo, publicamos un regalo que nos fixo o músico vigués Nicolás Pastoriza: a súa canción ‘Antimateria’, que aparecerá no seu próximo disco, estréase nun vídeo editado polo realizador Luis Montenegro que rende tamén homenaxe á misión Apolo 12, que cumpre agora 45 anos.
Lea o artigo en castelán.

Gciencia tivo nun ano visitas de 140 países do mundo.