Podería parecer ciencia ficción, pero non o é: o candidato manexa no
seu comprimido unha aplicación que lle permite saber cun geolocalizador
onde están os seus votantes fieis ou, moito mellor, onde está
domiciliado o voto disputable e indeciso, aquel ao que lle interesa
dirixirse con algunha mensaxe. Esa aplicación existe, ten por nome,
Quilt, foi desenvolvido pola empresa Mosaiq, e entrará en acción nas eleccións municipais. Moitas cousas van cambiar na campaña de maio.
Os grandes mitins, a tradicional pegada de carteis e os políticos que eluden o corpo a corpo teñen data de caducidade, segundo as empresas de consultoría política. Os escenarios deixarán de ser analóxicos para ser dixitais: cambia a mensaxe, a estratexia, o discurso do candidato e a súa posta en escena.
Consecuencia diso, os políticos han de formarse e as empresas especializadas comezan a ofertar cursos e seminarios para ensinar a militantes e futuros candidatos as novas ferramentas. "Ponse en valor unha formación que os políticos antes desprezaban porque gañaban facendo as mesmas cousas de sempre", apunta Juan Quesada, de Mosaiq, empresa dedicada á reputación tanto institucional coma empresarial e que fundou o Centro de Alto Rendemento do Éxito Político (CAREP), onde se imparten módulos de 10 horas en ata cinco disciplinas que afectan aos políticos. "Aparecen novas plataformas, o espectro é máis amplo. Hai que profesionalizarse".
Gobernatia é unha nova empresa radicada en Valencia para formar militantes e xestores públicos. Ten a súa sede no centro da cidade, con aulas amplas e moito material audiovisual. Os seus tres socios, Ofelia Santiago, Héctor González e José Luis Sahuquillo fan valer uns principios éticos. "Non aceptamos subvencións e ningún dos nosos 50 profesores é político en activo". Din que hai partidos que están a obrigar os seus candidatos locais a formarse durante seis meses. Ao mesmo tempo, "hai políticos do PP que queren ser elixidos en primarias aínda que o prohiba o partido e organizan unha especie de subterfuxios ou sondaxes".
Os tres poñen a énfase en conceptos que se van manifestar nesta campaña por primeira vez. Un, a rendición de contas: "Un líder debe ser avaliado, porque o contrato social está roto en España e algúns seguen na súa burbulla", sinalan. "Debe ter en conta a proximidade, a proximidade, debe prepararse para moverse nun ambiente hostil e saber pedir perdón. Debe render contas mesmo no seu ámbito privado e debe ser austero, mesmo na súa campaña, da que terá tamén que dar contas: poñerase de moda o microacto, o microescenario. Pasamos da política macro á micro. Debe escoitar antes de falar. Debe estudar a arquitectura emocional dos seus votantes".
A marca aparece como un lastre e as agrupacións locais foxen da propaganda do partido. Ese é outro síntoma que aprecian as empresas que tratan con futuros candidatos (entre os que hai os que queren impoñer o seu propio logo) ou con militantes con aspiracións. "O valor da marca [as siglas] é mínimo ou contraproducente", sostén Fran Carrillo, de La Fábrica de Discursos.
De políticos locais sabe moito José Ramón Lorente, director de Celeste-tel, empresa de enquisas que traballa a nivel local. Lorente prevé traballar para uns 40 candidatos para as municipais. "En 2010 sabíase que chegaría un tsunami azul en 2011, pero nas europeas veu Podemos e as previsións fóronse ao traste". Segundo Lorente, o electorado de Podemos é socialdemócrata. "É outro PSOE", afirma. "Hai un desexo de cambio moi parecido ao do 82", conclúe Juan Quesada.
"As europeas foron unha bomba dende o punto de vista sociolóxico", opina Daniel Ureña, director de MAIS Consultoría, unha das grandes consultoras, que ofertará en febreiro un posgrao sobre Dirección de Campañas Electorais e un seminario o 12 de decembro: Comunicación Política: Obxectivo 2015. "A incerteza é alta", advirte. "Hai unha esixencia de transparencia e, como consecuencia, a linguaxe técnica ou abstracta non vale. O bo político ten que ser bo comunicador. Hai un cambio de ciclo coa entrada de mozos políticos e os valores dixitais. Vai ser máis importante que nunca facer unha boa campaña".
Imos dunha política de partidos a unha política de candidatos, e xa vimos un exemplo diso coa de ZP no seu tempo", sostén Ismael Crespo, director de Comunicación Política e Institucional do Instituto Ortega e Gasset, onde se imparte un máster dun ano que está entre os máis reputados do sector. "Pero tamén cambiou a mensaxe: a linguaxe argumentativa está moribunda e cambiou polo sentimental. Os partidos teñen que afrontar novos tipos de electores. É un eixe moi emocional e partidos como o PP adáptanse mal a ese medio. Digamos que estamos nun momento de formatos posmodernos con discursos antigos. Cambiou o formato televisivo. Imponse o espectáculo; o político que dá a cara, a batalla en curto, sen argumentos. Alguén se imaxina a Rajoy na Sexta? É o formato programa do corazón".
Imponse o candidato fronte ao partido. "A xente quere novos mecanismos e caras", sinala Carrillo. Non quere políticos do século XX, quere caras do XXI. Novas caras, novas mensaxes, novas vías. Rosa Díaz é do XX, Albert Rivera é do XXI. Quere políticos sen hipotecas, sen hemeroteca. Quere volver confiar".
E a mensaxe? O novo politólogo Miguel Cárdenas utiliza un proverbio mesopotámico: "Quen pon nome ás cousas apodérase delas". "É o que pasou con Podemos, que se apoderou da linguaxe,". Azouridas colaborou uns meses con Podemos e hai unhas semanas presentou un libro suxestivo: Como berrar Viva España dende a esquerda. Durante a presentación, un asistente duns 70 anos increpou á socialista Beatriz Talegón e esta preguntoulle: " É vostede de dereitas ou de esquerdas? ". O home respondeu: "Son do partido dos honrados e os xustos. Iso de dereita e esquerda é moi antigo". "Pois ben", recorda Crespo, "gañou o aplauso dos asistentes. Os clixés romperon".
Os grandes mitins, a tradicional pegada de carteis e os políticos que eluden o corpo a corpo teñen data de caducidade, segundo as empresas de consultoría política. Os escenarios deixarán de ser analóxicos para ser dixitais: cambia a mensaxe, a estratexia, o discurso do candidato e a súa posta en escena.
Consecuencia diso, os políticos han de formarse e as empresas especializadas comezan a ofertar cursos e seminarios para ensinar a militantes e futuros candidatos as novas ferramentas. "Ponse en valor unha formación que os políticos antes desprezaban porque gañaban facendo as mesmas cousas de sempre", apunta Juan Quesada, de Mosaiq, empresa dedicada á reputación tanto institucional coma empresarial e que fundou o Centro de Alto Rendemento do Éxito Político (CAREP), onde se imparten módulos de 10 horas en ata cinco disciplinas que afectan aos políticos. "Aparecen novas plataformas, o espectro é máis amplo. Hai que profesionalizarse".
Gobernatia é unha nova empresa radicada en Valencia para formar militantes e xestores públicos. Ten a súa sede no centro da cidade, con aulas amplas e moito material audiovisual. Os seus tres socios, Ofelia Santiago, Héctor González e José Luis Sahuquillo fan valer uns principios éticos. "Non aceptamos subvencións e ningún dos nosos 50 profesores é político en activo". Din que hai partidos que están a obrigar os seus candidatos locais a formarse durante seis meses. Ao mesmo tempo, "hai políticos do PP que queren ser elixidos en primarias aínda que o prohiba o partido e organizan unha especie de subterfuxios ou sondaxes".
Os tres poñen a énfase en conceptos que se van manifestar nesta campaña por primeira vez. Un, a rendición de contas: "Un líder debe ser avaliado, porque o contrato social está roto en España e algúns seguen na súa burbulla", sinalan. "Debe ter en conta a proximidade, a proximidade, debe prepararse para moverse nun ambiente hostil e saber pedir perdón. Debe render contas mesmo no seu ámbito privado e debe ser austero, mesmo na súa campaña, da que terá tamén que dar contas: poñerase de moda o microacto, o microescenario. Pasamos da política macro á micro. Debe escoitar antes de falar. Debe estudar a arquitectura emocional dos seus votantes".
A marca aparece como un lastre e as agrupacións locais foxen da propaganda do partido. Ese é outro síntoma que aprecian as empresas que tratan con futuros candidatos (entre os que hai os que queren impoñer o seu propio logo) ou con militantes con aspiracións. "O valor da marca [as siglas] é mínimo ou contraproducente", sostén Fran Carrillo, de La Fábrica de Discursos.
De políticos locais sabe moito José Ramón Lorente, director de Celeste-tel, empresa de enquisas que traballa a nivel local. Lorente prevé traballar para uns 40 candidatos para as municipais. "En 2010 sabíase que chegaría un tsunami azul en 2011, pero nas europeas veu Podemos e as previsións fóronse ao traste". Segundo Lorente, o electorado de Podemos é socialdemócrata. "É outro PSOE", afirma. "Hai un desexo de cambio moi parecido ao do 82", conclúe Juan Quesada.
"As europeas foron unha bomba dende o punto de vista sociolóxico", opina Daniel Ureña, director de MAIS Consultoría, unha das grandes consultoras, que ofertará en febreiro un posgrao sobre Dirección de Campañas Electorais e un seminario o 12 de decembro: Comunicación Política: Obxectivo 2015. "A incerteza é alta", advirte. "Hai unha esixencia de transparencia e, como consecuencia, a linguaxe técnica ou abstracta non vale. O bo político ten que ser bo comunicador. Hai un cambio de ciclo coa entrada de mozos políticos e os valores dixitais. Vai ser máis importante que nunca facer unha boa campaña".
Imos dunha política de partidos a unha política de candidatos, e xa vimos un exemplo diso coa de ZP no seu tempo", sostén Ismael Crespo, director de Comunicación Política e Institucional do Instituto Ortega e Gasset, onde se imparte un máster dun ano que está entre os máis reputados do sector. "Pero tamén cambiou a mensaxe: a linguaxe argumentativa está moribunda e cambiou polo sentimental. Os partidos teñen que afrontar novos tipos de electores. É un eixe moi emocional e partidos como o PP adáptanse mal a ese medio. Digamos que estamos nun momento de formatos posmodernos con discursos antigos. Cambiou o formato televisivo. Imponse o espectáculo; o político que dá a cara, a batalla en curto, sen argumentos. Alguén se imaxina a Rajoy na Sexta? É o formato programa do corazón".
Imponse o candidato fronte ao partido. "A xente quere novos mecanismos e caras", sinala Carrillo. Non quere políticos do século XX, quere caras do XXI. Novas caras, novas mensaxes, novas vías. Rosa Díaz é do XX, Albert Rivera é do XXI. Quere políticos sen hipotecas, sen hemeroteca. Quere volver confiar".
E a mensaxe? O novo politólogo Miguel Cárdenas utiliza un proverbio mesopotámico: "Quen pon nome ás cousas apodérase delas". "É o que pasou con Podemos, que se apoderou da linguaxe,". Azouridas colaborou uns meses con Podemos e hai unhas semanas presentou un libro suxestivo: Como berrar Viva España dende a esquerda. Durante a presentación, un asistente duns 70 anos increpou á socialista Beatriz Talegón e esta preguntoulle: " É vostede de dereitas ou de esquerdas? ". O home respondeu: "Son do partido dos honrados e os xustos. Iso de dereita e esquerda é moi antigo". "Pois ben", recorda Crespo, "gañou o aplauso dos asistentes. Os clixés romperon".
Ningún comentario:
Publicar un comentario