venres, 31 de xullo de 2015

“A poesía na infancia axuda ao coñecemento e fai mellores persoas”

HELENA VILLAR, ESCRITORA

A escritora Helena Villar vén de presentar na Feira do Libro de Rianxo As señoras cousas (Galaxia), o seu novo libro dedicado ao público infantil. A escritora, que ten na súa traxectoria máis de vinte libros para nenos e nenas, defende con paixón a necesidade de achegar ás crianzas á poesía. 

A Helena Villar gustoulle sempre que os nenos e as nenas reflexionaran sobre “as cousas”, tanto as tanxíbeis como as intanxíbeis e, desa vontade nace o seu novo libro As señoras cousas no que a escritora achega á infancia temas como o pacifismo, a igualdade ou o medo. “Dinme conta que compría meter contidos como estes de xeito lúdico e amable”, comenta Helena Villar, pedagoga ademais de escritora.
Confesa que sinte mágoa de que a infancia que goza dun pensamento rítmico, similar aos poetas, abandonen esas potencialidades por falta de uso. Contra iso, o achegamento á poesía tende a ser cunha rima forzada, que tanto disgusta á autora. “Moitas veces pénsase que a poesía para nenos ten que ser moi rimada e así fanse cousas “ripiudas”. Os nenos teñen que darse conta de que pode haber beleza e ritmo sen rima. Agora estou a prepara un material de apoio para que se traballe no ensino e se introduza á infancia na linguaxe poética”, informa a escritora.
“Non matarás ao poeta que cada criatura ten cando nace”, di o seu decálogo para ensinantes
Decálogo para ensinantes de poesía 

Nese afán pedagóxico-poético, Villar ten escrito un decálogo dirixido a ensinantes de poesía. O primeiro dos mandamentos é claro: “Non matarás ao poeta que cada criatura ten cando nace”. O último “prohibirás por todos os medios que non saian rípios”. No medio, unha serie de consellos como evitar que as crianzas conten as sílabas dos versos cos dedos e aprendan a se adentrar na propia música dos poemas.
Que ventaxas ten achegar á cativada á linguaxe poética?, preguntámoslle a Helena e a resposta case non ten fin, tantos son os beneficios que ela atopa nese encontro a edade temperá coa poesía. “Consíguese prolongar o pensamento rítmico e devolver as aptitudes que trae con el; percibir a sonoridade e a linguaxe. O primeiro pensamento do neno é xogar poeticamente e iso logo pérdese. A poesía faino sensíbel, dálle riqueza expresiva e persoal, axuda ao coñecemento, completa unha educación máis integral e faino mellor persoa ademais de contribuír a facer lectores tamén de maiores”, di de corrido, sabedora por experiencia do acaído que é introducir á infancia no mundo da poesía. E para ela como creadora, que supón escribir para crianzas? “Unha maior liberdade de expresión, nada me permite xogar cunha fantasía tan tremenda”, responde.
“Así como se fai a hora do conto en moitas aulas pódese tamén dedicar á poesía que non pode quedar á marxe do ensino”, defende
Para a autora, trátase de introducir ás crianzas na “forma máis excelsa da linguaxe humana”. Recomenda tamén mesturar coa lectura de clásicos desde moi cedo, entrar no seu mundo creativo e contaxiarse da súa beleza. Ao seu ver, Rosalía é poeta acaída para esas primeiras idades, para deixarse engaiolar mesmo coa “Negra sombra”, poema considerado tantas veces complexo mais que, segundo di, pode ter un interesante aproveitamento na infancia. “Así como se fai a hora do conto en moitas aulas pódese tamén dedicar á poesía que non pode quedar á marxe do ensino”, defende.
Máis de vinte libros dedicou Helena Villar Janeiro ao público infantil. Comezou a escribir poesía para a infancia cando naceu a súa filla María. “Da mesma maneira que lle facía roupa, escribíalle poemas porque a nena tamén os necesitaba. Aquel primeiro foi un “Libro de María” foi para min  necesario. Que non faría para os meus nenos sendo eu poeta!” comenta Villar, daquela primeira experiencia á que seguiron moitas, provocadas maiormente por nenos e nenas próximas como lle acontece agora coa súa neta Helena para quen lle ten escrito un libro persoal, apegado á primeiro ano da súa vida. E a quen lle dedica este novo As señoras cousas.

As mellores fotos de ciencia en Galicia, en InvestigArte

O Colexio Fonseca de Santiago abre a exposición sobre as 209 imaxes do certame convocado pola Fundación Barrié.

Trinta imaxes que transmiten unha visión artística da ciencia e a tecnoloxía conforman a mostra itinerante que, desde este mércores, estará no claustro baixo do Colexio de Fonseca. As obras foron seleccionadas entre as 209 recibidas para participar no concurso InvestigArte, que por terceiro ano consecutivo organiza a Asociación Galega Xuvenil de Divulgación Científica ‘DivulgActiva’ en colaboración coa USC, a Fundación Barrié a través de educaBarrié, a Fundación Ramón Domínguez e a UDC. Colaboran ademais a revista Investigación y Ciencia, Ingenyus e Roche.
Entre as obras que se expoñen figuran as gañadoras do concurso, que nesta terceira edición se consolidou fortemente tanto en número de imaxes recibidas como de visitas á web. Na sección de educación o premio á mellor fotografía foi para ‘Azul asfalto’, de Beatriz González Ponte, do IES Monelos da Coruña, mentres que o mellor vídeo foi ‘La infección vírica’, de Claudia Antepazo Durán, do IES As Barxas de Moaña. O premio á mellor ilustración recaeu en Noelia Tinoco Lacomba, da Escola Rosalía de Castro de Vigo, por ‘Danza de neuronas’ e a obra máis votada na web foi ‘Cristalización Polar’ dos alumnos Christian Núñez Gómez e Victor Pérez Noya do IES da Pastoriza.
Vai pola terceira edición deste certame que impulsa DivulgActiva
Na sección de investigación, na categoría macrofotografía, fíxose co primeiro premio ‘COLor-eARTE’, do alumno da Facultade de Ciencias de Lugo  Wajih Al-Soufi, mentres que o segundo foi para ‘Gota bailarina’ de Mario Hoyos, do Instituto de Ciencia e Tecnoloxía de Polímeros (ICTP) do CSIC. O primeiro premio da categoría microfotografía correspondeulle a ‘Escaleras de Escher’ de Josue Friedrich Kernahany e colaboradores, da Universidade Autónoma de Madrid, e o segundo foi para ‘Canicas’, de María Carbajo Sánchez, da Universidad de Extremadura. Nesta sección a obra máis votada polo público no web é ‘¿Es la misma célula tumoral? Sí, o ¿tal vez no?’, de David Hevia Sánchez, da Universidade de Oviedo.
Finalmente, e grazas á colaboración da empresa no concurso, este ano instaurouse o Premio Roche, que gañou ‘Unha Galaxia nunha Célula’, de Ángel Fernández Trasancos, da Fundación Ramón Domínguez.
A exposición permanecerá aberta ata o 12 de setembro de luns a sábado de 9.00 a 21.00 horas.

En galego… festa rachada!

O galego é a lingua propia de Galiza . Porén, en moitos ámbitos, o galego non é visíbel. Persisten os prexuízos de que o galego non serve para as cousas importantes, para o que ten unha dimensión social, para o público. Mantense a vinculación do galego ao atraso, tamén aos ámbitos informais.
Hai quen pensa que o galego está ben para o falar na casa, cos amigos e amigas mais non ten o prestixio suficiente para o empregar na administración, nos medios de comunicación, no ensino… e tampouco na festa.
U-lo galego nas festas? A nosa lingua non está presente en moitas festas que hai no noso país ao longo de todo o ano. A presenza da música en galego é anecdótica, unha ou dúas pezas para contentar o público máis nostálxico… O emprego do galego é algo folclórico. Mesmo ante un público galegofalante non usan a nosa lingua ou esta é obxecto de burla.
No verán estamos expostos e expostas á música española de moda. Non temos cancións galegas do verán.
Isto non é normal!
A música galega está viva.
Podemos escoller entre centos de grupos que usan a nosa lingua.
Podemos escoller o estilo do que máis gustemos: pop, rock, indie, blues, electrónica, heavy, rap, jazz, clásica, punk, reggae…ahhhh!!!, e tamén, folk.
Podemos rir, chorar, pensar, relaxarnos, desconectar, correr, bailar, ligar ou ir de troula coa música galega.
A música en galego chega ao corazón, emociona; é parte da nosa historia, da nosa identidade; non nos deixa indiferentes.
É tradición, é parte de nós. Compartimos cancións varias xeracións. As nosas nais, avoas, os nosos pais, avós e demais parentes transmitíronnos este patrimonio musical que nos alegra o ouvido e a vida.
Queremos máis festas como os festivais de Pardiñas, como o Revenidas, como o Intercéltico de Moaña, como a Festa da poesía, como o Irmandiño de Moeche, como o Lugnasad, como o Castañazo Rock, como a Festa da Carballeira…
Non queremos música casposa, nin discursos homófobos e sexistas nas festas.
Gustamos da festa rachada, de ir de troula, de esmorga, de ruada e, sobre todo, de ir de festa coa música galega!

Burocracia impede que Risga chegue a potenciais pessoas beneficiárias

Esta vixilancia extrema sitúa as persoas que perciben a Risga nunha situación de risco de desafiuzamento e precarización vital. O colectivo coruñés pensa que o Goberno autonómico non busca solucións reais, só maquillar as súas estatísticas.

Dende Stop Desafiuzamentos A Coruña queren facer visible o caso dunha compañeira súa que cren que amosa unha realidade na que moitas persoas están a vivir. A súa compañeira atópase agora mesmo en situación de risco de desafiuzamento xa que, por un exceso de celo burocrático, lle foi retirada a RISGA. A Xunta de Galicia entendeu que esta persoa non respondera a unha oferta de traballo. Porén, este requerimento nunca chegou ó seu coñecemento xa que tivo que cambiar o seu domicilio debido a unha serie de problemas alleos a ela, quen mudou a súa dirección en todas as instancias agás na Oficina de Emprego, lugar ao que acode con asiduidade para buscar ofertas laborais e de cursos de formación.
Neste momento, hai un recurso plantexado que precisa dunha solución urxente xa que a súa compañeira non dispón doutros ingresos e ten un fillo menor de idade ao seu cargo. Por esta razón, queren requerir a Xunta de Galicia para que dea una resposta rápida a esta situación. De todos xeitos, din, "estamos ante un problema que afecta a moitos perceptores da RISGA aos que o Goberno Autonómico pon nunha situación de extrema fraxilidade por un exceso burocrático e aos que o mesmo ten que dar unha resposta máis rápida e mellor".
Este 'non' é o primeiro caso de complicacións relacionadas coa Risga que de Stop Desafiuzamentos Coruña presencian e que outros colectivos galegos veñen tamén denunciando. Deste modo, dende Stop Desafiuzamentos pensan que a Xunta trata de reducir de ao máximo o numero de persoas que perciben a RISGA sen nin sequera tentar dar unha solución ao problema real. Simplemente buscan dificultar ó acceso a esta axuda, que é xa de por sí, moi insuficiente para satisfacer as necesidades dunha persoa.
Estas ansias por ocultar un problema que non queren solucionar fan que o Goberno Autonómico recorra a certas "estratexias" para maquillar os resultados e as estatísticas. Por este motivo, solicitar a RISGA é unha carreira de trámites e de documentos e tamén por iso se amorean os expedientes tanto que mesmo se pode tardar un ano en cobrar desde que se solicita.
Porén aínda mesmo cando unha persoa percibe a RISGA continúa estando nunha situación fráxil porque a retirada da mesma é moi doada: basta con non ter actualizada a dirección e non ter recibido un aviso dunha oferta de emprego precaria.
Do colectivo queren tamén aproveitar a ocasión para denunciar que as ofertas de traballo que se envían as persoas que perciben a RISGA non son mais que unha solución estética xa que se trata de empregos, normalmente de 7 meses de duración e ao 75% da xornada laboral cun salario de arredor de 600 euros. Despois destes 7 meses, o único sustento sería un subsidio de algo mais de 200 euros e cando este se acabe, solicitar novamente a Risga. Este proceso serve para maquillar as cifras pero non para solucionar un problema, o da pobreza, que afecta a unha cuarta parte da poboación galega.

Un estudo amosa o pouco proveito pedagóxico que se tira de Twitter na docencia da comunicación

Usan os profesores as redes sociais? Úsanas para o ensino o para interactuar co alumnado? Segundo un estudo feito por investigadores da Universidade Internacional da Rioxa, os profesores de comunicación non empregan Twitter, malia o seu potencial, nin para unha cousa (para o reforzar o ensino) nin para a outra (interactuar). Iso si, empregan a dita rede social para divulgar os resultados dos seus traballos e amosar os datos das investigacións alleas. Asemade, tiran partido de Twitter coa arela de facer visíbeis datos de consulta. E aí remata a cousa.
A investigación da que se se extraen estes datos, liderada polo experto en comunicación e sociedade dixital Francisco Segado, apoiouse nunha enquisa a 211 membros dos departamentos de comunicación de diferentes facultades de universidades de toda España. Entre outras cousas extraeuse dela que “existe unha correlación directa entre os labores de divulgación e a consecución de reputación”. O 56,5% dos enquisados que comparten decote os seus resultados de investigación, usan Twitter para obter visibilidade. Con todo, non adoitan pedir axuda sobre os temas que están a tratar e son “moi remisos” a citar as investigacións que atopan nesta rede (un 37,9%).
Para os autores do traballo, está claro que Twitter úsase e moito, pero sobre todo a través duns devezos de interese propio e cun cariz egoísta. “Quérese que se saiba o que facemos, obter referencias, pero somos máis remisos a axudar ou ofrecer asesoramento”, sinala Segado, que engade que a investigación reflicte que “poucos docentes de comunicación ven a rede social como unha ferramenta para compartir coñecemento, axudar ou manter o contacto cos alumnos”. Así, o 69,1% aseguran que nunca ou case nunca resolven dúbidas nesta plataforma e o 50% non comparte material pedagóxico cos membros.
O estudo, iso si, amosa varias diferenzas entre os facultativos máis novos e os máis veteranos. O 60% dos membros máis novos dos departamentos de comunicación (20-30 anos) perciben a rede como unha fonte para atopar recursos, mentres que o 42,2% de docentes veteranos (entre 41 e 50 anos) nunca usaron esta rede con este propósito. Boa parte dos primeiros confesaron ter citado artigos que viron en Twitter.

As familias móvense contra o 'recorte' de persoal nas escolas infantís da Xunta

As amortizacións e perda de profesionais nos centros da rede pública vai prexudicar o servizo e dificultar a conciliación, afirman. Anpas como a da escola de Vilagarcía impulsan unha recollidas de sinaturas.

A partir do mes de setembro na escola infantil 'A Galiña Azul' de Vilagarcía deixarán de contar con 2 prazas das que viñan dispoñendo desde a inauguración deste centro da rede pública da Xunta: unha educadora e unha PSX. A maiores, vaise suprimir unha praza de mestra que non se chegara a cubrir. ·Unha política de 'recortes' que non afecta exclusivamente ao noso centro, senón que atinxe a un total de 35 escolas da Rede xa en funcionamento e a 14 de nova apertura no curso 2015-2016”, afirman desde a ANPA 'O Año Pitaño', que impulsa unha recollida de apoios para pedir ao Consorcio Galego de Benestar que cese nesta política. Piden “a paralización das amortizacións de persoal na Rede Galega de Escolas Infantís A Galiña Azul e conservación da parella educativa como piar fundamental da Rede”.
Prexuizos
Sosteñen as familias que con estes recortes vai haber un deterioro do servizo que se lles presta ás crianzas, “xa que se van ter que limitar moitas das actividades que desenvolvían ata o momento ao non contar con persoal suficiente para levalas a cabo”. E non só iso. Tamén, afirman, “vai dificultar a conciliación das familias: ao ter só unha persoa de referencia, e se esta causa baixa por calquera motivo, as crianzas poden ter que pasar a un novo período de adaptación improvisado e sen planificación posible por parte das familias”.
Na súa petición, esta ANPA lembra que un dos eixos principais – e que aínda podemos ler na propia páxina web- do Consorcio Galego do Benestar é “a aposta pola calidade vertébrase arredor de dous elementos fundamentais: a redución da ratio de alumnos/as por educador/a e a formación continua. Para facer posible o primeiro, apóstase pola parella educativa”. Figura que desaparece despois das amortizacións plantexadas, afirman as familias.

Política Lingüística pide explicacións a Casas Novas pola humillación á nena por falar galego

O Secretario Xeral de Política Lingüística, Valentín García dixo que “de se confirmar” a humillación a unha nena por usar galego no centro hípico Casas Novas estaríamos perante un "feito inaceptábel”. A Xunta solicitou a versión da empresa mais considera que se trata de “conflitos moi puntuais”. 

A Xunta, segundo o Secretario Xeral de Política Lingüística, solicitou por correo a versión da empresa xestora do centro hípico Casas Novas sobre a denuncia da humillación a unha nena de 10 anos por usar galego no seu campamento de verán. Valentín García asegurou en declaracións a Sermos Galiza que, de se confirmar o ocorrido, é “un feito inaceptábel”. Porén, o responsábel de política lingüística asegura que “cada vez sucede menos”, sendo que se trata de “conflitos moi puntuais” o que, acrecenta, “non lle resta importancia”.
Para García este tipo de situacións, denunciada pola Mesa pola Normalización Lingüística, prodúcense en “ámbitos onde o galego estivo moi relegado” como é a hípica e que, aliás, non foron obxecto de campañas de normalización.
Agardamos a súa versión e, a partir de aí valoraremos que medidas adoptar”, apuntan. Mais para o presidente da Mesa “como mínimo” a Secretaría Xeral de Política Lingüística “debería adoptar algún tipo de sanción” contra o clube.
Así as cousas, para o responsábel de política lingüística o que evidencia o acontecido en Arteixo é “a necesidade imperiosa de actuarmos en certos ámbitos” pois “pódese facer moito mal á lingua desde un clube ou unha empresa”. Neste senso, defende o desenvolvemento de “programas de política transversal” que conleven un “traballo conxunto”.

xoves, 30 de xullo de 2015

Non verán toca piscina e tamén matemáticas e linguas

Este mes realizar ou maior número de matrículas, pero moitos alumnos abacelen a preparar os exames a última hora

A chegada do calor é sinónimo de vacacións, pero para os que descansaron durante ou curso, as vacacións veñen dá man de libros e cadernos de repaso. As academias de verán ofertan dende clases particulares ata diferentes cursos de formación, sobre todo de ámbito informático. Porén, a maioría dous matriculados abacelen a lestes centros para recuperar aquelas materias que non aprobaron na primeira convocatoria de xuño, as cales pretenden superar en setembro. Ademáis, son moitos vos que asisten para preparar as probas de certificación de idioma.
Ou número de alumnos mantívose leste verán respecto dous pasados, sendo este período de vacacións tempada baixa para as escolas, «a época forte compréndena vos meses dende xaneiro ata maio, logo dás notas de decembro», afirman na academia Máster, en Lalín.
Ou segmento de idade dous alumnos abarca dende vos 11 anos ata vos 50, sendo ou rango que prevalece de 11 a 18 anos (estudantes de ESO e Bacharelato), cálesvos abacelen para preparar recuperacións. Non caso dous maiores de 18 anos, ou que máis demandan é ou repaso de idiomas para a certificación de nivel ou para non perder a evolución do curso.
Publicidad
Vos grupos de traballo divídense por idades ou cursos, e lestes están formados por un mínimo de 5 e un máximo de 10 pupilos.Dende unha ata seis ou máis, son as materias que vos menos estudiosos carrexan de xuño a setembro. As matemáticas, inglés, castelán e galego son as que máis se lle atragantan aos alumnos de secundaria.
A duración dás clases é, de media, dunha hora, pero esta pode adecuarse ás necesidades dous alumnos. Vos prezos sitúanse nos quince euros a hora, pero nalgunhas academias lestes descenden cantas máis horas contrátense. Cos días de sol ou apetecible é pasar a tarde na piscina, pero ou deber é estudar ou que non se estudou durante curso, e «sempre hai tempo para todo», din dende Coesco.
Vos pais non só preocúpanse de matricular vos rapaces, se non que son conscientes dá evolución dúas mesmos e están pendentes tanto dás tarefas que deben realizar como dá asistencia ás clases.
Aínda que vos hai previsibles que abacelen dende ou primeiro día dás vacacións, a maioría preséntanse cando a data do exame está máis preto ca lonxe. A pesares disto, vos resultados son óptimos e as probas son superadas, quedando con algunha só aquel estudante que contaba con gran número de suspensos.

 

Prestixiosos investigadores en atención temperá e educación familiar daranse cita en setembro nun congreso internacional en Santiago

A Universidade de Santiago de Compostela acollerá os vindeiros 10, 11 e 12 de setembro a IV Edición do Congreso Internacional de Atención Temperá e Educación Familiar (Ciatef) que reunirá prestixiosos profesionais chegados de distintas partes do mundo en torno a un amplo abano temático, que abrangue dende a discapacidade e a contorna familiar ao acoso escolar ou a tecnoloxía, entre outros.
 
A conferencia inaugural de Ciatef15 correrá a cargo de Manuel Posada, director do Instituto de Investigación en Enfermidades Raras do Instituto Carlos III de Madrid. Xunto a el, o congreso contará con especialistas como o presidente da Federación Española de Enfermidades Raras (FEDER), Juan Carrión; o presidente da Federación Estatal de Profesionais de Atención Temperá (GAT), Juan Carlos Belda; o pedagogo e criminólogo Vicente Garrido; ou os catedráticos Ángel Carracedo, da USC, e Gonzalo Musitu, da Universidade de Sevilla.
 
Durante os tres días debaterase en varias mesas e simposios sobre cuestións como a importancia da familia como eixo da atención temperá, o impacto que teñen na unidade familiar os síndromes minoritarios e as enfermidades raras ou a forza da familia nunha educación para o éxito, entre outros moitos temas.
 
O prazo para a formalización da matrícula continúa aberto. Pode realizarse a través da páxina web do congreso: http://www.usc.es/congresos/ciatef15.

Crean en Lugo unha aplicación informática para medir a competitividade das granxas

A EPS desenvolve unha ferramenta informática baseada na lóxica difusa para analizar a competitividade das explotacións gandeiras.

Álvaro García sinala na súa tese, dirixida por Francisco Sineiro e Ricardo J. Bendaña, que o 25% das granxas galegas de vacún de carne non son rendibles sen apoio público.

A cuarta parte das explotacións gandeiras galegas de vacún de carne adheridas ao Contrato de Explotación Sostible presentan un grao de profesionalización moi baixo e ausencia de rendibilidade se non perciben apoio público, segundo se desprende da investigación desenvolvida polo enxeñeiro agrónomo lugués Álvaro García Corral na tese de doutoramento ‘Análise e tipificación de explotacións de bovino de carne en Galicia mediante un método baseado na lóxica difusa’, que vén de presentarse no edificio Cactus do campus de Lugo.
 
Alén dos resultados, o carácter innovador desta investigación aplicada e de perfil tecnolóxico dirixida conxuntamente por Francisco Sineiro, profesor do Departamento de Economía Aplicada da USC na Escola Politécnica Superior, e Ricardo J. Bendaña, do Departamento de Enxeñaría dos Materiais, Mecánica Aplicada e Construción da Universida de Vigo, reside no desenvolvemento dunha nova ferramenta informática que posibilita aplicar unha metodoloxía de análise e tipificación das explotacións gandeiras baseada na lóxica difusa.
 
A aplicación desenvolvida por García Corral é de libre acceso e procesa 250 reglas diferentes, co que simula o razoamento dun experto mediante unha secuencia de algoritmos. Outra das vantaxes desta ferramenta é que pode ser empregada por persoas sen coñecementos previos de informática, xa que a acción do usuario limítase a introducir os valores correspondentes a unha determinada explotación, tralo que recibe de xeito automático unha valoración da súa competitividade e das variables asociadas a ela.
 
Unha vez completado o deseño desta ferramenta informática, o investigador empregouna para analizar e tipificar a actividade económica das explotacións de vacas de carne adheridas en Galicia ao Contrato de Explotación Sostible, un estudo no que, en función dos datos obtidos, clasificación as ganderías en tres grupos. O primeiro, que abrangue un 25% das 128 explotacións analizadas, caracterízase pola baixa profesionalización, nula rendibilidade e dependencia de subvencións públicas.
 
As características que definen o segundo grupo, que inclúe o 32% das explotacións estudadas, son que se trata de granxas viables desde o punto de vista económico, aínda que cun grao de rendibilidade moi baixo, polo que tal actividade pode considerarse secundaria na renda familiar. As granxas incluídas no terceiro grupo, que agroma o 43% das explotacións estudadas, teñen capacidade para competir por consumos intermedios, soportan o custe laboral dun traballador a tempo completo e poden ser actividade principal na renda familiar, conclúe García Corral.
 
Este investigador sinala asemade que as subvencións correntes da Política Agraria Común (PAC) non distorsionan a competitividade das explotacións, ao tempo que indica que as axudas ligadas ao densenvolvemento rural teñen un efecto redistributivo. Este enxeñeiro agrónomo entende ademais que aínda que os datos analizados corresponden a 2010, a situación actual non depara grandes cambios respecto aos resultados obtidos no seu estudo.
 
Tribunal e cualificación
O catedrático da área de Tecnoloxía de Alimentos da Universidade de Vigo Francisco Javier Carballo García presidiu o tribunal encargado de cualificar a tese presentada por Álvaro García Corral e que mereceu a máxima cualificación de sobresaínte cum laude.
 
O tamén catedrático da Universidade de Vigo Juan Carlos Mejuto Fernández, a profesora da Politécnica de Valencia Olga María Moreno Pérez, e os profesores da USC María Luz Loureiro García e Melchor Fernández Fernández, que actuou como secretario, completaron o tribunal.

 

Concentración diante do Centro Hípico Casas novas en desagravio e solidariedade coa rapariga de 10 anos humillada por falar galego

Convocadas pola Mesa pola Normalización Lingüística, un cento de persoas concentráronse hoxe en resposta e desagravio á humillación que por falar galego que sufríu unha rapariga de 10 anos no Centro Hípico Casas Novas de Arteixo cando acudía a un campamento.
Da Mesa pola Normalización Lingüísitica queremos agradecer e destacar a valentía da rapariga e da súa familia por teren dado o paso de denunciar un feito que lamentábelmente non é puntual nin isolado no noso país nin nos campamentos de verán, aínda que si o sexan as denuncias públicas.
A resposta social, especialmente a través das redes sociais, foi ampla e de total solidariedade e identificación coa nena e a súa familia.
Exiximos que, agora, a administración actúe para que, por fin, este sexa o último caso de desprezo e humillación por falar galego en Galiza. Non queremos ser estranxeiras na nosa patria. Falamos galego e temos dereitos. Queremos vivir en galego con toda normalidade.

Reforma educativa por acordo

Nunca se insistirá demasiado na importancia da educación para o futuro dun país: porque non se coñece un instrumento máis eficaz para asegurar a mobilidade social e diminuír as desigualdades, e polo seu impacto na competitividade da economía. O programa presentado por Ciudadanos leva por título Un pacto nacional pola educación, o que é de agradecer, xa que dende o seu mesmo encabezamento se propón a reforma da educación como resultado do acordo entre distintas forzas políticas.
Se algo foi daniño no noso país é o trazado partidista das distintas reformas educativas, máis orientadas a impoñer o propio modelo que a orientar a actividade educacional durante longos períodos de tempo, moito máis dilatados que os ciclos electorais. Unha reforma non debe estar suxeita a cambios drásticos, aínda que si á evolución social e tecnolóxica.
O contido das ideas que se propoñen é suxestivo, e as súas grandes liñas acertadas, aínda que a prosecución do pacto debería requirir un espírito aberto. No ámbito do ensino infantil, primario e secundario, é de destacar a énfase na formación dos profesores, que xunto cos medios materiais asignados e a autonomía dos centros son os verdadeiros artífices da educación. Debemos facer o imposible por devolver o ánimo aos docentes, cada vez con máis responsabilidades e menos apoio das familias, ao tempo que se aumentan os esforzos en dotalos de formación, experiencia e unha metodoloxía axeitada. A avaliación e a rendición de contas de docentes e centros son, por outra parte, o correlato obrigado dunha maior atención ás súas necesidades.
No caso do ensino universitario, a insistencia en sistemas de avaliación que se correlacionar coa distribución de recursos, a internacionalización, a flexibilidade para combater trabas burocráticas excesivas ou a énfase na investigación vai tamén no sentido de facer máis eficaces as nosas institucións docentes e aumentar a súa calidade.
En todo caso, o que importa é fixar eixes de posibles acordos que se concreten en reformas consensuadas, durables e con capacidade de evolución.

Colau destina 2,8 millóns máis para ampliar as bolsas comedor completas

O Concello xa pon máis diñeiro que o Consorcio de Educación para estas axudas.

Un total de 19.751 nenos barceloneses recibiron unha axuda do Concello para pagar o comedor no pasado curso escolar 2014-2015. Dous de cada dez destas bolsas eran polo total do importe, 6 euros. O Goberno que preside Ada Colau decidiu aumentar en 2,8 millóns a partida que se dedica a este complemento alimentario para subir a cobertura das familias que reciben a axuda ata cubrir o 100% do custo.
O tenente de alcalde de Dereitos Sociais, Laia Ortiz, explicou que os baremos para outorgar as axudas (renda e unha valoración de acordo a situacións específicas como familias monoparentais) se manteñen estables pero coa nova partida é posible que moitas famílias que antes tiñan só dereito ao ordinario (3 euros) poidan recibir agora o importe da bolsa completa.
 
Ortiz non se aventurou a facer un cálculo de cantas persoas máis se podería incluír dentro do programa, pero baseándose nos resultados da convocatoria do curso escolar pasado, pódese deducir que unhas 6.000 persoas terían a posibilidade de recibir agora o 100% da axuda. Hai moitas familias que non se achegaban a solicitar a bolsa porque a que cobre o 50% non lles era suficiente e non podían poñer o resto do diñeiro. É posible que agora si decidan pedila e aflore unha nova demanda", explicou o tenente de alcalde.
Publicidad
Con esta partida adicional, as achegas para bolsas comedor previstas para o curso 2015/16 será de 14,3 millóns de euros, un 24% máis que o curso anterior. Esta axuda a paga o Consorcio de Barcelona, cuxa administración se divide entre a Generalitat (60%) e Concello (40%). Non obstante, a casa do concello xa pon máis diñeiro extraordinario que todo o diñeiro que sae do Consorcio.
Ano tras ano as achegas adicionais de Barcelona subiron. O pasado curso foron de 5,5 millóns de euros. O entón alcalde Xavier Trias, dende que comezou o seu mandato, había comprometeu a deixar a partida aberta para poder cumprir toda a demanda daqueles que cumpren os requisitos.
Dende o curso 2010-2011, a Generalitat non fai unha achega adicional, máis alá do que entrega ao Consorcio para sufragar o seu funcionamento e, especialmente, pagar os mestres. Ortiz pediu "corresponsabilidade" ao Goberno catalán para poder aumentar o alcance das bolsas. O pasado curso houbo un total de 24.342 solicitudes, das cales 4.591 non se concederon por non cumprir cos requisitos.

Cara á recuperación do consenso lingüístico?

A Mesa pula pola concreción do acordo en defensa da lingua e agarda que a rúbrica do PP supoña un “cambio” na actitude do goberno galego.

O acordo impulsado desde A Mesa pola Normalización Lingüística, que congregou o conxunto das forzas políticas galegas, incluído o Partido Popular, arredor dun novo consenso para a lingua galega supuxo un punto de inflexión. Por vez primeira após a campaña electoral de 2009 e da aprobación un ano despois do Decreto de Plurilingüismo (79/2010), o grupo que apoia o goberno decidía dar un golpe de leme á súa política  achegándose a un dos colectivos sociais máis belixerantes co executivo galego.
Da man do secretario xeral de Política Lingüística, Valentín García, e do presidente da Mesa pola Normalización Lingüística avaliamos o alcance do acordo asinado e cal será o camiño a seguir para o materializar. Neste senso, analizamos os puntos de encontro e de disensión entre ambas as dúas partes.
Aliás, afondamos na opinión da Secretaría Xeral a respeito do caso de discriminación lingüística denunciado pola nai dunha crianza matriculada no campamento de verán do Clube Hípico Casas Novas (Arteixo).

A Mesa esíxelle á Xunta que actúe contra Casas Novas pola discriminación da nena galegofalante de dez anos

CONCENTRACIÓN PERANTE O CENTRO HÍPICO

Un cento de persoas concentráronse esta mañá diante das instalacións de Casas Novas (Arteixo), propiedade da familia de Amancio Ortega, para denunciar o caso da nena de 10 anos humillada no centro hípico por falar galego e para reivindicar o respecto pola lingua propia do país.

Á vez que operarios retiraban o mobiliario da 30ª edición do Concurso Internacional de Saltos de Casas Novas (situado en Arteixo), un cento de persoas clamaban polo dereito a vivir en galego baixo a mirada de tres membros da garda civil. Con esta mobilización, A Mesa pola Normalización Lingüística quixo denunciar de maneira simbólica o “maltrato” e o “racismo” sufrido pola nena de 10 anos polo simple feito de falar a lingua do país neste centro hípico propiedade da familia do fundador de Inditex, Amancio Ortega (xestiónao unha empresa presidida pola súa esposa, Flora Pérez).
O presidente da Mesa, Marcos Maceiras, interveu ante as persoas que acudiron á chamada da asociación para cualificar de “desprezábel” o trato aturado pola nena por parte dunha das monitoras –que chegou a dicirlle que “a ti no te entiendo como hablas” ouaquí todos hablamos castellano y tú tienes que hablar castellano- e para exixir a intervención da Xunta de Galiza e mais o amparo do Valedor do Pobo. “Dirixímonos tanto á Secretaría Xeral de Política Lingüística como ao Valedor para que adopten medidas contra o centro hípico pola vulneración dos dereitos lingüísticos da rapaza”, expuxo, “as Administracións competentes teñen que sancionar este tipo de discriminacións inconcibíbeis”.
O presidente da Mesa anima a denunciar as agresións psicolóxicas por usar a lingua na Liña do Galego
Marcos Maceiras reclamoulle á Xunta de Galiza que cumpra coa “súa obriga de garantir os nosos dereitos lingüísticos os 365 días do ano” e lembrou que todos os veráns A Mesa ten coñecemento de discriminación por razóns de lingua en campamentos de verán. “O caso de Casas Novas non é un caso illado, por iso animamos as persoas que sofran agresión psicolóxica por empregar a lingua a denunciar a través da Liña do Galego da Mesa todas”, sinalou.
O presidente da Mesa aproveitou a súa intervención para lamentar a actitude da empresa, que no canto de adoptar medidas internas se limitou a devolverlle os cartos á familia da crianza humillada. “Atopámonos ante unha situación gravísima da que é responsábel a empresa”, insistiu Marcos Maceiras.
Na concentración, na que participaron representantes do BNG de Arteixo encabezados pola súa portavoz, Silvia Seixas, tamén tomou a palabra unha portavoz da familia da rapaza discriminada para agradecer, emocionada, o apoio recibido ao longo destes días.

O conflito lingüístico que non cesa

O caso dunha nena de 10 anos discriminada por ser galegofalante no centro hípico Casas Novas volta a pór sobre a mesa, coa crueza e a potencia que teñen as historias persoais que poden atinxir a categoría de símbolos, que o conflito lingüístico na Galiza está moi lonxe de ser superado.
Levamos tres décadas de institucións "autonómicas" e a realidade do galego, caracterizada pola continua perda de falantes e pola xeneralizada quebra da transmisión xeracional, é moi preocupante. Non avanzamos, ao contrario, retrocedemos.
Durante todos estes anos, e co escaso e tímido interregno do bipartito, a doutrina das institucións públicas na Galiza ten sido a de negar a realidade. Isto é, aquí non hai conflito e todo o mundo pode utilizar libremente a lingua da súa preferencia, sen se ver penalizado por iso. Pouco importa que unha ollada obxectiva á nosa contorna permitise doadamente refutar esa tese (traballadoras e traballadores que se ven obrigadas a usar o español na súa vida laboral, a marxinación da lingua galega nas salas de cinema, nos quiosques, nos tribunais de xustiza...). Simplemente aquí había concordia e non había ningún conflito que superar.
O caso dunha nena de 10 anos discriminada por ser galegofalante no centro hípico Casas Novas volta a pór sobre a mesa que o conflito lingüístico na Galiza está moi lonxe de ser superado
Nese sentido, si constituíu un avanzo -do que xa nos fixemos eco editorialmente desde estas páxinas- o recente acordo das forzas políticas impulsado pola Mesa pola Normalización Lingüística. Nese acordo constatábase a evidencia do retroceso do galego, un recúo que non é produto máis que da desigual relación de forzas que mantén a día de hoxe co castelán na Galiza.
O caso da nena de 10 anos maltratada por falar a súa lingua na súa propia terra, entre outros moitos que obviamente non trascenderon tanto, obriga a un cambio de estratexia das políticas públicas, obriga nomeadamente o partido que ocupa o Goberno galego a recoñecer que no país continúa a haber unha lingua A e unha lingua B e a estabelecer disposicións lexislativas que garantan que ningunha institución, privada ou pública, ou ningún particular poda violar impunemente os dereitos lingüísticos -dereitos humanos fundamentais- das persoas galego-falantes.

mércores, 29 de xullo de 2015

O curso sobre narrativas dixitais da USC achegará recursos sobre como dominar a nova comunicación

O proxecto campUSCulturae da Universidade de Santiago organiza do 1 ao 5 de setembro o curso Xornalismo de datos e narrativas dixitais, unha actividade destinada a afondar “nun eido profesional que fornece novas maneiras de narrar e informar”, en palabras dos organizadores. Ao seu abeiro xuntaranse algúns dos principais expertos na materia a nivel estatal e internacional, amosando e debullando novas estratexias e novas ferramentas para comunicar nunha contorna en liña. Entre as/os relatoras/es atópanse Mar Cabra, Karma Peiró, Xaquín González Vieira, Rafa Hör, Delia Rodríguez e Ana Ormaechea. Ademais, haberá obradoiros e un hackaton. Unha instalación de Domestika Streamers pechará o curso.
Segundo engaden os impulsores de camUSCulturae, cumpría máis que nunca, na nosa terra, un curso que fornecese recursos prácticos e actuais sobre como dominar os novos códigos da comunicación dixital. E máis, din, “tendo en conta a velocidade á que circula hoxe en día a información, cun acceso masivo a datos antes non dispoñíbeis e coa posibilidade de ler todo tipo de textos en plataformas interactivas”. Isto, unido ao fenómeno da recepción dos datos en contextos de dispersión, “fan que as normas clásicas do xornalismo en Internet simplemente xa non funcionen”, explican os impulsores do curso. Polo tanto, ter coñecemento de todo isto e saber como superar os atrancos é o gran obxectivo de Narrativas dixitais.
O curso, engaden, traerá ao paraninfo da Universidade aos principais expertos a nivel internacional en xornalismo dixital, como Mar Cabra, xornalista de investigación e especialista en análise de datos en International Herald Tribune, The Huffington Post, Le Monde e El País e vicepresidenta da sección española de Open Knowledge Foundation. Cabra defende que “o xornalismo de filtración deixa de selo cando o xornalista traballa para buscar máis fontes e contrastar”. Tralo seu relatorio na xornada inaugural, a responsábel de participación no portal de noticias 3cat24.cat, Karma Peiró, explicará a Lei de Transparencia e como traballar cos datos; unha corrente do xornalismo que, para ela, “pode contribuír a recuperar a profesión”.
Á pregunta de como visualizar os datos de maneira atractiva dará resposta Xaquín González Vieira, membro do equipo de gráficos informativos de La Voz de Galicia, ex director de gráficos en The New York Times e actualmente editor de gráficos en The Guardian. Pola súa banda, o ex editor de gráficos de El País e The Sunday Times, Rafa Hör, explicará as claves do éxito internacional dos infografistas españois.
No curso, ademais, afondarase no xornalismo colaborativo da man de Antonio Delgado, impulsor da #redada, e de como viralizar a información con Delia Rodríguez, ex redactora xefe de Huffington Post e actualmente directora de Verne en El País. Tamén dos docuwebs e as series transmedia, así como os especiais interactivos coa co-fundadora de Acuerdo.us, Idoia Sota. Sobre o traballo cos desenvolvedores falará Ana Ormaechea, co-fundadora da empresa Tablet Army, quen lembra que grazas á rápida adaptación ao entorno dixital, “os medios pequenos e os tecnolóxicos están adiantando ás grandes corporacións”.
Outras actividades
Nas dos últimas xornadas desenvolverase o Hackaton CampUSCulturae no que se buscará a creación colectiva de software libre e contidos sobre diversidade cultural, inclusión e minorías. O curso concluirá cunha instalación a cargo de Domestika Streamers, un colectivo de desenvolvedores que explora a interactividade como elemento artístico e cuxas obras expuxéranse no CCCB de Barcelona, na Academia das Ciencias de California ou na Fundación Qatar, por citar algúns.
Outros dos profesionais que presentarán relatorios son o desenvolvedor e membro da Fundación Civio, Hugo Garrido; o xornalista de El confidencial, Jesús Escudero; o experto en deseño de xeoinformación e visualización xeoespacial, que traballou para Google e a NASA e co fundador de Vizzuality, Serio Álvarez Leiva; o creador transmedia e deseñador de series vídeoxogo, Éric Viennot e representantes dos medios El Español, El Confidencial Lab e El Extrarradio nunha mesa redonda moderada por Borja Echevarría, ex subdirector dixital de El País e actual vicepresidente dixital de Noticias Univisión.

Apego, que o seu nome sexa propio

Reparei onte por un chío da Coordinadora de ENDL no magnífico texto das recomendacións do programa Apego para axudar en tan importante decisión como é a de escoller nome dun fillo ou filla. 

Co agarimo e rigor co que está concibido todo este programa socioeducativo, dirixido ás familias que deciden que o galego teña un lugar nas súas vidas, o texto propón que cada familia valore a posibilidade de poñerlle un nome en galego pola orixinalidade, atractivo e o seu carácter propio, o que contribuiría a súa diferencia dentro da sociedade global. Como nomes en galego hai moitos, «e bonitos e orixinais», o programa fai unha ampla proposta deles, dando conta da súa orixe e significado.
 
Recomendo compartir no eido educativo os excelentes contidos de Apego, «un programa colectivo creado para fomentar e mellorar a transmisión do galego como lingua inicial», que nestes momentos desenvolven os servizos de normalización lingüística de trece concellos (Ames, A Baña, Carballo, Carnota, Ferrol, Narón, Negreira, Ourense, Pontevedra, Redondela, Rois, Santiago de Compostela e Vigo) e a Coordinadora de Traballadores/as de Normalización da Lingua. Ben sería que tras a constitución de novas corporacións en concellos e deputacións, se incorporasen novas entidades a este programa de esperanza para a lingua galega.

O III Congreso Internacional de Lingüística Histórica reúne na USC máis de 400 investigadores de Galicia, Portugal e Brasil

O reitor Juan Viaño abre o luns 27 na Facultade de Filoloxía o foro, que homenaxea aos fundadores do ILGA e catedráticos da USC Ramón Lorenzo e Antón Santamarina.

O III Congreso Internacional de Lingüística Histórica citará do 27 ao 30 de xullo, na Universidade de Santiago de Compostela, a máis de 400 investigadores nos distintos ámbitos da lingüística portuguesa e galega pertencentes ás tres universidades galegas, así como a outras institucións académicas de Portugal e Brasil. A terceira edición deste foro, organizado conxuntamente polo Instituto da Lingua Galega (Ilga) da USC en colaboración co Instituto das Letras da Universidade Federal de Bahía e a Cátedra de Estudos Galegos da Universidade de Sâo Paulo, renderá homenaxe aos fundadores do Ilga e catedráticos da USC Ramón Lorenzo e Antón Santamarina.
A profesora da USC, Rosario Álvarez Blanco é a presidenta do Comité Organizador deste congreso, do que tamén forma parte, como secretario, o director do Instituto da Lingua Galega e catedrático de Filoloxía, Ernesto González Seoane.
O reitor da USC, Juan Viaño, presidirá o luns, ás 12.30 horas, no salón de actos da Facultade de Filoloxía de Santiago, a inauguración oficial deste congreso internacional,  que chega á USC logo das dúas primeiras edicións celebradas en Salvador de Bahía (2009) e Sâo Paulo (2012). De seguido, o profesor do Departamento de Filoloxía Galega da USC Henrique Monteagudo ofrecerá a conferencia inaugural do congreso, que se desenvolverá baixo o título ‘A lingua no tempo, os tempos da lingua. Gramática diacrónica e historia social’.
Estruturado en catro conferencias plenarias e distintos cursos monográficos e simposios específicos, durante os que as persoas convidadas presentarán as súas respectivas comunicacións e achegas científicas, o III Congreso Internacional de Lingüística Histórica continuará en quenda de tarde coa celebración das distintas mesas de traballo programadas. Un concerto do Grupo de Música Antiga Martín Códax, a partir das 21.00 horas, na igrexa de San Domingos de Bonaval, servirá de colofón desta primeira xornada.
 
O acto académico de homenaxe aos fundadores do Instituto de Lingua Galega (Ilga) e catedráticos da USC, Ramón Lorenzo e Antón Santamarina, que se desenvolverá o martes 28, a partir das 20.00 horas no Paraninfo da Universidade, capitalizará a segunda xornada deste congreso, durante a que o profesor da Universidade Federal de Sâo Paulo Ataliba Teixeira de Castilho ofrecerá unha conferencia plenaria baixo o título ‘Sistemas complexos e mudança lingüística’.
 
O programa do III Congreso Internacional de Lingüística Histórica continuará o mércores e o xoves na Facultade de Filoloxía, onde seguirán a desenvolverse cursos, presentacións de comunicacións e outras sesións previstas. O catedrático de Lingüística Románica na Cátedra de Linguas Románicas da Universidade de Zúrich e membro correspondente da Real Academia Galega, Johannes Kabatek ofrecerá o mércores, ás 13.00 horas, o relatorio plenario ‘Novas visualizacións dos datos linguísticos’. O responsable do equipo Pessoa na Facultade de Letras de Lisboa, Ivo Castro, pechará o xoves este congreso internacional cunha intervención baixo o título ‘Os de Vasconcellos’.

Nove de cada dez mozos galegos en paro non percibe prestación ningunha

Desde que o PP chegou ao Goberno de España en 2011, o paro medrou en máis de 33.000 persoas en Galicia. Non obstante, o número de persoas sen protección absorbeu todo o crecemento. E non só o absorbeu todo, senón que hai 7.075 persoas máis que estaban protexidas hai catro anos e que agora non o están. Así se tira dun novo estudo da Fundación 1º de Maio, elaborado por Enrique Negueruela, membro do Consello de Emprego, Economía Social e Relacións Laborais deste organismo. Nel, debulla as cifras para determinar a protección real da cidadanía sen traballo contrapoñéndoa á denominada taxa de cobertura -que basea a súa porcentaxe só nos parados rexistrados nas oficinas de emprego pero non na EPA nin en todas as persoas sen emprego- e que se situaría nuns vinte puntos máis.
O número de parados desprotexidos aumentou en Galicia case un 30% desde a chegada do PP á Moncloa
O número de persoas paradas desprotexidas aumentou en Galicia desde que Rajoy chegou ao poder en case un 30%, nove puntos máis que o incremento no conxunto do Estado, de ter en conta as últimas cifras da EPA do segundo trimestre do ano. Xa que logo, o número de perceptores de prestacións sitúase nas 33.475 persoas, máis de 7.000 menos dos que había cando o PP accedeu á Moncloa, pero con 33.000 desempregados máis. Así, a taxa de protección no país sitúase no 29,8%%, case tres puntos menos que no trimestre anterior, case oito menos que no mesmo trimestre de 2011 e tan só dous puntos superior á media estatal, un diferencial positivo que continúa a reducirse a cada estatística.
A taxa de protección en Galicia é menor ao 30%, case tres puntos menos que no trimestre anterior e oito menos que hai catro anos
En Galicia, menos de un de cada tres parados percibe prestacións. A taxa de protección do 29,8% é de 7,8 puntos menos que no mesmo trimestre de 2011, polo que de terse matido a mesma taxa, agora habería case 20.000 persoas protexidas máis. Hai, en definitiva, case 180.000 parados que non percibe prestación ningunha (177.071), unha situación que é moito peor para as mulleres, que teñen unha taxa de protección 10,5 puntos menor cós homes.
Pero peor caso é o dos mozos galegos menores de 30 anos: tan só un de cada dez percibe prestación, menos do 10% (9,8%). O que é o mesmo: nove de cada dez mozos e mozas desempregados non reciben achega ningunha. Hai, xa que logo, case 55.000 novos sen prestacións e menos de 6.000 con elas. As mulleres novas teñen unha taxa de protección 5 puntos superior aos homes.
Nove de cada dez mozos galegos parados non percibe prestación ningunha
Por outra banda, as persoas entre 30 e 44 anos teñen unha taxa de protección do 27,6%, polo que unha de cada cartro percibe unha prestación, mentres que case 80.000 persoas desta franxa de idade non percibe axuda ningunha. A taxa feminina, neste caso, é inferior á dos homes en seis puntos e, desde 2011, a taxa de protección caeu en 11 puntos.
É entre os maiores de 45 anos onde a taxa de protección é maior en Galicia. Algo menos de un de cada dous está protexido, aínda que a porcentaxe de mulleres con prestación é 27 puntos inferior á dos homes.
Taxa de protección de parados en Galicia
  2º trimestre 2014 2º trimestre 2015
Homes 38,9% 35%
Mulleres 27,1% 24,5%
Total 33,2% 29,8%
Ante estes datos, Enrique Negueruela considera no seu informe que son "claramente reveladores da situación do emprego" no Estado. "O grao de precariedade no que está o mercado de traballo é tal que nin tan sequera se xeran prestacións", aclara o economista, que lembra que o feito de ter "parcializado" os subsidios leva a que estes "adoiten non solicitarse despois dun contrato a tempo parcial, permaneendo á espera doutro tempo completo que moitas veces tarda en chegar".
"O grao de precariedade no que está o mercado de traballo é tal que nin tan sequera se xeran prestacións", advirte Negueruela
Negueruela advirte que en 2016, "de non modificarse a normativa elaborada por este Goberno en relación cos maiores de 55 anos, asistiremos a un forte aumento da desprotección dos parados de moi longa duración, os que levan máis de dous anos". O economista urxe por unha "modificación legal das prestacións no sentido contrario ao realizado polo PP". "É preciso facer valer o artigo 41 da Constitución e que as persoas paradas estean protexidas", remata.

 

Condenados 3 moz@s a 'localización permanente' por un mural a prol do ensino público

Marcos, Miguel e Ainhoa, militantes de Galiza Nova, cumpren os 4 días de 'arresto domiciliario' na sede do BNG de Ponteareas. O 'delito' foi pintar nun muro abandonado de Mondariz un mural en defensa do ensino.

Tres mozos de Mondariz e Ponteareas cumpren esta semana a sentenza que lles condena a 4 días de 'localización permanente' a cada un deles. Unha pena que lles obriga a notificar en que lugar pasarán esas 96 horas para que, en calquera momento, un axente policial poda presentarse e comprobar que, efectivamente, están aí. O que implica, entre outras cuestións, a suspensión para os acusados de dereitos como a liberdade de movemento. Estes tres mozos (Ainhoa, Marcos e Miguel) escolleron a sede do BNG de Ponteares para cumprir o que vén sendo un 'arresto domiciliario'. Desde esta segunda feira están no local comarcal dos nacionalistas, onde permanecerán esta terza feira, a quinta e a sexta. Para recibir a visita e apoio de amizades, familiares e compañeir@s. E tamén a visita da Policía.
O motivo para esta condena xudicial foi a elaboración a finais de 2013 nun muro abandonado en Mondariz dun mural a prol do ensino público galego. Segundo relata Alberte Mera, secretario xeral de Galiza Nova, o propio alcalde daquela, Julio Alén (PP) avisou a Garda Civil para “que fosen alí e identificasen os autores do mural”, cousa que a Benemérita se apresurou a cumprir.
A finais de maio de 2014 decorreu o xuízo no que se acusou a 5 militantes de Galiza Nova por unha falta de “deslucimento”. Durante o xuízo @s 5 moz@s só responderon ás preguntas formuladas pola avogada da defensa a quen salientaron o estado de deterioro no que se atopaba o muro antes de pintaren o mural co lema "Ensino público galego".
“A mocidade nacionalista élles incómoda”
Mera, en conversa con Sermos Galiza, enmarca esta condena na lista de sancións, multas... que sofren militantes da organización nacionalista. “Xa son uns anos pasando por xulgados e comisarías”, manifesta, lembrando que non é a primeira vez que a elaboración dun mural acaba nunha condena: “O de Pedro Galán Calvate acabou nunha multa, o de defensa do dereito ao aborto, con penas de arresto domiciliario...”
Para o secretario xeral de GN, este tipo de situacións evidencian “que a mocidade nacionalista é incómoda para o rexime español”. Nesta liña, sostén, a Lei Mordaza vai supoñer un salto importante en canto a punir e reprimir calquera disidencia no Estado e cun enfoque especial nas mobilizacións que se dan en Galiza, Euskal Herria e Catalunya.
"Recoñecemento, apoio e solidariedade"
Bieito Lobeira, secretario de organización do BNG, trasladou esta terza feira “o recoñecemento, o apoio e a solidariedade do Bloque Nacionalista Galego coa mocidade do Condado condenada por manteren unha actuación tan coherente. Lobeira indicou que “non é de recibo que no 2015 haxa mozos e mozas nacionalistas que por pintar un mural en defensa do ensino público se vexan privados de liberdade, mentres os responsábeis da explotación da mocidade gozan de total impunidade”


“O que pide a miña nena é que non se humille a ninguén máis en Casas Novas por falar galego”

NAI DUNHA CRIANZA GALEGO-FALANTE DISCRIMINADA
 
Os ataques por falar galego foron tan fortes que a nena abandonou o campamento de verán en Casas Novas, malia o moito que lle gustan os cabalos. A empresa, da familia de Amancio Ortega, devolveulle os cartos. A nai da nena, que prefire reservar a súa identidade, cóntanos como viviron a represión polo uso do galego no centro hípico. 

A discriminación por razón de lingua sofrida por unha nena de 10 anos galego-falante produciuse nun campamento de verán no Centro Hípico Casas Novas, de Arteixo. Este centro xestiónao unha empresa que preside Flora Pérez, a muller de Amancio Ortega, o máximo accionista de Inditex.
-Vostede denunciou a humillación á que foi sometida a súa filla por falar galego por parte das monitoras de Casas Novas, foi un ataque xeralizado de todo o persoal?
En especial foi de dúas monitoras. Había un monitor que se dirixía a ela en galego mais non era o que se trataba máis con ela.  Eu vin como, pouco a pouco, a monitora foi meténdose con ela preguntándolle por que falaba galego e indo logo a máis. A nena íame contando até o pasado venres que foi cando lle dixeron que tiña que falar castelán.
-Como reaccionou vostede?
Chamei e dinlle un toque á organización xa no primeiro momento. A nena dicíame que a monitora do obradoiro lle comentaba que non entendía o que dicía, cando aínda non se decatara da razón. Eu, desde o primeiro momento intuín que era por falar galego pero chamei e díxenlles: “Quero pensar que isto non é pola lingua!”. A nena exprésase ben e, por iso, xa me decatei de que era unha discriminación por falar galego.
"Onde máis sufría era no obradoiro porque era cando máis se falaba e, mesmo así, dicía que ía intentar seguir porque logo cos cabalos xa non era tanta a presión".
-Tardou a nena en darse conta de que o trato era por falar galego?
A pequena é unha namorada da hípica, encántanlle os cabalos e, polo tanto, eu quería tirarlle importancia porque é o sitio que nos queda máis a man para a súa afección. Onde máis sufría era no obradoiro porque era cando máis se falaba e, mesmo así, dicía que ía intentar seguir porque logo cos cabalos xa non era tanta a presión. É unha nena que razoa moito e, ao comezo, non entendía que fora pola lingua mais a partir do terceiro día xa se decatou. A miña non é unha nena que cambie de lingua así como así e vai a un colexio na que é a única que fala só galego. É moi peleona, ten carácter.
-Se é como vostede a describe, o ataque tivo que ser moi forte para ela mesma, co que lle gustan os cabalos, decidira non volver ir...
Foi quen decidiu abandonar o campamento e entón Xabier P. DoCampo dixo que había que chamar e, cando menos, que lle pediran desculpas á nena. Alá fomos e as escusas que nos deron foron de obriga. A persoa que máis a humillara nin falou. Fixeron un paripé na mesma porta do centro en corenta segundos, nin nos pasaron para dentro. O xerente, o encargado do campamento, foi o que nos dixo que foramos por alí mais non valeu para nada. A mesma nena saíu dicindo que, para iso, mellor era que non nos fixeran ir.
-A actitude foi tan dura como as frases que denuncia a Mesa?
Foi. Nós estamos contando a realidade, nada que non pasara.  As frases foron duras, foron. Unha das que nos contou era que “si todos aquí hablamos castellano tienes que hablar castellano”. Aí foi cando nos plantamos.
-Que explicación deron por parte da empresa? 
Que foi un malentendido.
"As frases foron duras, foron. Unha das que nos contou era que “si todos aquí hablamos castellano tienes que hablar castellano”. Aí foi cando nos plantamos".
-Como levou a nena todo este proceso?
Mal. Non quere falar do tema. O primeiro día viña encantada polo moito que lle gustaba o tema dos cabalos. É moi extrovertida mais o segundo día xa viña de capa caída. Tiña pagado dúas semanas e decidiu non continuar.
-Devolvéronlle os cartos cando dixo que non volvería pola represión da lingua?
Devolveron.
-A noticia provocou unha grande conmoción e a Mesa convocou unha concentración diante de Casas Novas, como ve esa mobilización?
A nós estanos sorprendendo moito todo. Preferimos non dar os nosos nomes nin datos que poidan identificar á nena mais xa recibimos moitas chamadas de apoio. O da mobilización parécenos ben, o tema é que non lle pase a ninguén máis. A nena é tamén o que pide.


Instrucións no curso académico 2015/2016 para a implantación do currículo da ESO e do bacharelato nos centros docentes da Comunidade Autónoma de Galicia

Xúntase a Resolución do 27 de xullo de 2015, da Dirección Xeral de Educación, Formación Profesional e Innovación Educativa, pola que se ditan instrucións no curso académico 2015/16 para a implantación do currículo da educación secundaria obrigatoria e do bacharelato nos centros docentes da Comunidade Autónoma de Galicia.

martes, 28 de xullo de 2015

Benestar recorta tres prazas docentes das garderías de Lalín a pesar de crecer a demanda

Educación infantil en Lalín
 
A escola do polígono queda con catro profesores, un por aula, e dúas máis de apoio - Na do Pontiñas amortízase un posto de educador - O Concello esixe que se manteñan e quéixase de non ser informado.

As escolas infantís públicas de Lalín terán tres profesores menos o próximo curso. A Consellería de Traballo e Benestar decidiu "amortizar" unha praza de mestra e outra de educadora na gardería do polígono Lalín 2000 e unha máis de educadora no outro centro, situado no inicio do Paseo do Pontiñas, entre o lago e o Auditorio Municipal. Nicolás González Casares, edil de Servizos Sociais, deu a coñecer onte a supresión destas prazas, da que el mesmo se decatou a través dos sindicatos. "A día de hoxe, desde a Xunta de Galicia aínda non nos comunicaron nada", lamenta o concelleiro.
"Din que a crise terminou, pero os recortes continúan e afectan a cuestións esenciais para a cidadanía", declara o edil. "Quitar servizos ás familias é unha vergoña. É un recorte puro e duro de servizos esenciais", apostila o tenente de alcalde. Admite que houbo un descenso da matrícula nos últimos anos; con todo, a día de hoxe existe máis demanda da que había o ano pasado, pois a lista de espera da escola situada no parque Lalín 2000 xa pasa en catro persoas os 44 nenos matriculados durante o curso que conclúe esta mesma semana. Así que o goberno lalinense reclamará á consellería "que non se mova nin unha soa praza en Lalín" e pedirá explicacións sobre a falta de información oficial e directa da Xunta, "por que non se nos deu conta".
Na gardería do polígono empresarial, os recortes afectan a dúas aulas, que se van a quedar sen "parella educativa", é dicir cunha soa profesional docente por clase. Deste xeito, o centro terá unha mestra ou educadora por cada unha do seu catro aulas e outras dúas de apoio, incluída a directora, que necesita tempo para desenvolver as súas funcións administrativas. Na escola do Pontiñas, cuxas cinco aulas tiñan parella educativa, tamén unha verase privada dela. Neste centro, ademais de amortizar unha praza de educadora, Benestar tamén suprime outra de Persoal de Servizos Xerais (PSX), que quedara vacante ao non cubrirse a xubilación dunha traballadora.
Casares considera un "agravante" o feito de que o Concello de Lalín non fose informado, a pesar de ser o propietario dos terreos e pagar servizos como a luz ou a auga. "É unha desconsideración absoluta por parte da Xunta, é unha vergoña, foi totalmente desleal co Concello", denuncia o concelleiro socialista. "Aínda por encima pídennos que recollamos as matrículas en agosto, porque as escolas están pechadas", engade. Con independencia da demanda final, a día de hoxe ambos os centros da rede A Galiña Azul -xestionada polo Consorcio Galego do Benestar- contan con lista de espera, o que arroxa un crecemento da demanda, de modo que desde o Concello de Lalín esixirán que se manteñan os postos docentes.
 

O Instituto Cervantes mostra o seu compromiso coa promoción do galego na súa reunión anual

O Cervantes debe mirar a Iberoamérica, pero tamén as outras linguas de España. Así o sinalou Víctor García de la Concha, quen fixo fincapé en que a súa institución fixo seu o marco de referencia para as linguas da UE, que supera o concepto de multilingüismo e se propón como obxectivo "a competencia plurilingüe e pluricultural". "Non se trata de acumular en compartimentos estancos a aprendizaxe dunha lingua, senón de lograr que os coñecementos dunha lingua se integren cos da respectiva cultura e dialoguen cos que doutras linguas e culturas se posúen", alegou, para avanzar que "sobre esa base" quere "desenvolver o Instituto a promoción da lingua galega en estreita colaboración coa Xunta".

Máis información en La Opinión de A Coruña.

Como acertar na elección do grao universitario

  • O 7,1% dos alumnos cambian de carreira tras o primeiro ano. Varios expertos dan consellos para tratar de non se equivocar


O salto de Secundaria á Universidade. Un paso importante que moitos mozos dan perdidos e pouco informados, segundo constatan os expertos. O 7,1% dos universitarios descobren que se equivocaron e cambian de carreira no primeiro ano; un 19% abandonan os estudos, segundo datos do Ministerio de Educación. Aquí van algúns consellos para tratar de non se equivocar ao elixir o grao.
Coñécete a ti mesmo. Soa a manual de autoaxuda pero non queda outra cando do que se trata é de encontrar e encaixar as pezas dun puzle chamado futuro, segundo o símil que utiliza Beatriz González, directora de carreiras profesionais de IE University. "Non é doado", advirte. "Hei de coñecer as miñas fortalezas e as miñas debilidades, saber que me gusta e que se me dá ben, para que teño potencial, canto esforzo me vai supoñer facelo, canto de min mesmo vou poñer no empeño... Estou disposto, e preparado para iso? ", formula.
Este exercicio de introspección resulta especialmente recomendable para os indecisos, para os cales non teñen unha idea clara de que estudar, segundo achega Guillermo Ballenato, orientador psicopedagóxico da Universidade Carlos III de Madrid e profesor de Publicidade e Relacións Públicas da Universidade de Valladolid. "A auto observación e o auto análise permítennos coñecer que tipo de contidos e actividades fannos sentir mellor; con que nos identificamos máis, que nos atrae e a que nos dedicamos voluntariamente e con paixón cando temos tempo libre: Actividades máis ou menos sociais? Tecnolóxicas ou humanísticas? Prácticas ou teóricas? ", enumera.
Investiga e toma as túas propias decisións. Para empezar, convén revisar os temarios, non sexa que a carreira dos teus sonos, vista materia por materia, xa non che interese tanto (e esixa unha boa base en materias que non se te deron ben durante o Bacharelato). Comprobáchelo? É o grao que queres facer? Pois ben, toca saír a ver que "que ofrece o mercado", en palabras de González: como se imparten estes estudos en distintos campus, con que profesorado, que tipo de experiencia, etcétera. En resumo, "onde vou adquirir coñecementos e onde desenvolverei habilidades". Neste punto, a voceira de IE University suxire ir máis alá das webs ou a información oficial das universidades, consultar rankings, falar con estudantes que estean a cursar o grao que te interesa, e con profesionais que xa se graduasen e estean no mercado laboral. "Canta máis información, e máis variada, mellor," conclúe.
Ferramentas que axudan no trámite. Cada vez abundan máis en Internet os test de orientación profesional e os cuestionarios de autoavaliación. A Xunta de Andalucía, o Principado de Asturias ou a Universitat Abat Oliba CEU teñen os seus; e hai test de intereses universitarios tamén online. González saúdaos como ferramentas útiles para tomar unha decisión. "Cantos máis elementos teñas, mellor, pero sempre como complemento; que ese test non che condicione a carreira que has" de "estudar", exhorta os futuros universitarios.
Vocación, pero sabendo onde te metes. Ignacio García de Leániz, profesor de Recursos Humanos na Universidade de Alcalá, considera fundamental que o aspirante a universitario coñeza a súa vocación, sexa fiel a ela, e elixa en consecuencia. Paréceme que gran parte do malestar do profesional consigo mesmo provén precisamente de non estar a realizar a súa verdadeira vocación, o que produce esta quebra íntima entre o que debía ter sido e o que realmente se é. Un encóntrase así con que non está a facer o que debería facer: é dicir, desaxustado. E cando hai malestar cun mesmo, entón hai malestar, e malas maneiras, co noso grupo de traballo e cliente interno e externo. E creo que as novas xeracións han de evitar este erro que tantas cousas explica", reflexiona.
Rexeita que vocación ou sentido práctico se formule así, como unha disxuntiva. "A vocación tamén é práctica e en certo xeito é algo real que non podemos ignorar". Cita a Gregorio Marañón para subliñar que "todos os homes servimos para case todo, en canto o queremos con irrefreable vontade. A vocación é unha cuestión de fe e non de técnica". E iso é, precisamente, o que aconsella aos seus alumnos. Por esta liña, Ballenato cre posible combinar sentido práctico e vocación: "Se determinada actividade conecta coa esencia do suxeito, cos seus valores, principios, anhelos, o desempeño e o éxito futuros son case unha consecuencia natural. A ilusión e a motivación son forzas moi poderosas".
Enriquece o camiño. Unha dobre titulación? Ben, se che dá a nota e está ao teu alcance. En inglés? Mellor. Estudos no estranxeiro? Perfecto. "O mercado permítenos elixir unha cousa e ir enriquecéndoa con engadidos", opina Beatriz González, que o compara cunha maleta que o estudante enche coas experiencias que vai vivindo. "O camiño é moi ancho e ofrece moitas posibilidades", apostila.
A profesión, parte do proxecto vital. Pasamos moitas horas do noso tempo traballando, " e vivirémolas ben se damos coa tecla axeitada", recorda Ana Cobos, presidenta da Confederación de Organizacións de Psicopedagoxía e Orientación de España (COPOE). "O teu proxecto vital non pode quedar á marxe do teu proxecto profesional", resalta. Nin á inversa. Por iso, Cobos non aconsella xogar exclusivamente a baza das saídas profesionais. "É algo conxuntural; ademais, dentro de 10 anos haberá profesións que agora mesmo nin nos imaxinamos", sentenza. "O diñeiro tampouco é bo conselleiro; crea moita frustración", alerta. A experta insiste: "Busca o que che vai producir maior satisfacción persoal".
Para iso, Ana Cobos recomenda facerse algunhas preguntas: Gústame máis a xente ou as máquinas? Gústame viaxar ou ir a comer para a casa e durmir na miña propia cama? Impórtame traballar pola noite? Gústame moito estudar e son constante? Todo para alcanzar esta máxima de Confucio: "Se consegues traballar no que che gusta, non traballarás nin un só día".
O papel dos pais: apoio e respecto. "Os pais poden apoiar como facilitadores, axudando na recollida de información que permita optimizar a decisión,". Dito isto, o orientador da Carlos III Guillermo Ballenato sentenza: "Nin as súas respectivas carreiras, vocacións, expectativas ou anhelos frustrados deberían influír nin ser determinantes ata o punto de marcar a elección final". Os amigos, profesores e orientadores tamén inflúen de xeito relevante, segundo o experto.
A presidenta de COPOE fala de acompañar no proceso, apoiar as decisións, aconsellar e orientar. "Pero a decisión ha de tomala o mozo; tomar decisións implica asumir responsabilidades, se acertas vaste sentir ben e se te equivocas, toca aprender a lección", di Ana Cobos. Non se trata nin de torcer vontades nin de que os pais quiten a espiña do que non puideron facer a través dos seus fillos, explica, entre outras cousas porque sería "como loitar contra a marea". Segundo prosegue, a persoa incómoda nun proxecto de vida imposto, nalgún momento terá a valentía de perseguir os seus sonos, ou, se non, será moi desgraciada.
Se non o tes claro, estudos xeralistas. García de Leániz cre que para os indecisos, o mellor é unha carreira xeralista, orientada cun propósito firme: "Descubrir, no meu tempo de Universidad, cal é a miña verdadeira vocación". O último informe de Adecco sobre carreiras con máis saídas profesionais demostra que graos, digamos, tradicionais como Administración e Dirección de Empresas (ADÍA) e algunhas enxeñarías seguen sendo as máis demandadas polas empresas. A primeira concentra "o 4,5% das ofertas de emprego do noso país, porcentaxe que ascende ao 10,7% se nos centramos nas ofertas que especifican unha titulación universitaria," reza o estudo. En realidade, ADÍA "é tradicional só de nome, porque non ten que ver co que coñeciamos de empresariais", matiza Cobos. "Son estudos xeralistas, que permiten abrir máis o abano que os máis específicos," reitera.
Relax: a carreira xa non é tan determinante. Sen quitarlle nin un ápice de importancia a este momento, os especialistas consultados coinciden en que convén desdramatizar: os estudos superiores xa non son tan determinantes, non marcan tanto como hai 20 anos. "Antes titulábaste en empresariais e tiñas catro saídas, que ademais eran para toda a vida; a oferta é moito maior agora, e, con ela, as posibilidades de equivocarnos, de dar un xiro, de reconducir a nosa carreira; existe moita máis flexibilidade", achega González.
Un grao xeralista para ir tenteando e collendo as optativas que máis se adapten ao camiño que queres construírte. E, a continuación, un postgrao para especializarte. García de Leániz é partidario de ver os estudos de grao como "espazo vocacional" e, chegado o caso, o máster como un "axuste profesional". En sintonía con estes argumentos, Ballenato aduce que moitas materias comúns dos primeiros cursos permiten realizar cambios a posteriori sen que resulte traumático. "Os contidos e ámbitos de especialización vanse decantando nos últimos anos. O posgrao permite reaxustes importantes nun momento no que a persoa dispón de máis información e criterio", conclúe.
Empeza antes a pensar nestas cousas. Que grao quero facer. Esa é a pregunta que os estudantes se fan en 1º ou mesmo 2º de Bacharelato, cando teñen a Universidade xa en portas. É tarde para empezar a formularlla, segundo coinciden os expertos entrevistados, porque, entre outras cousas, a estas alturas xa elixiron que modalidade de Bacharelato cursar (ciencias e tecnoloxía, humanidades e ciencias sociais, arte), e iso é algo determinante para acceder a unha ou outra carreira. Non se trata, como apunta Beatriz González, de ter tomada unha decisión xa na ESO, pero si de ir reflexionando e solicitando información para que, chegado o momento, ese puzle ao que se facía referencia antes sexa o máis completo posible. "A orientación nos centros educativos, e no ámbito próximo, é fundamental", defende.

Outro intento educativo; agora Cidadáns

A educación en España vive atrapada nunha especie de debate circular, con ideas que se repiten unha e outra vez.

A educación en España vive atrapada nunha especie de debate circular, con ideas que se repiten unha e outra vez sen que ninguén encontre o xeito de poñelas en marcha. A proposta educativa de Ciudadanos, que onte presentou en Madrid o líder do partido, Albert Rivera, considera multitude delas. A primeira é a do grande acordo que dea estabilidade a un sistema con graves carencias que asoman polo abandono educativo temperán ou a cantidade de titulados superiores que traballan en postos por debaixo da súa cualificación. "Un Pacto Nacional pola Educación que mire a unha xeración -non a unha lexislatura ou a un Goberno-, e que garanta un sistema educativo de calidade para todos", sostén Ciudadanos.
Un enunciado moi parecido ao doutros intentos que fracasaron. O máis recente, o impulsado polo último ministro socialista do ramo, Angel Gabilondo, frustrouse no último momento, a pesar de que era un acordo de mínimos e que o PSOE fixera concesións moi criticadas pola esquerda. Así que a cuestión é: moi bonito, pero como?, con que diñeiro?, como se pon de acordo a Igrexa católica cos defensores dunha escola laica?, a autonomías con todas as competencias educativas e Gobernos contrarios?
A pregunta pódese trasladar á maior parte do programa educativo de Ciudadanos. Por exemplo: que os fillos de familias desfavorecidas poidan acceder á educación antes dos tres anos (numerosos estudos internacionais dixeron que esta é unha das mellores maneiras de asegurar a igualdade de oportunidades); libros de texto accesibles e nada de cotas nos colexios concertados que, acazapadas e consentidas baixo o epígrafe de "voluntarias", deixan moitos fóra destes centros; educación plurilingüe (que os alumnos aprendan en varios idiomas, patrios e estranxeiros); redución ao mínimo a repetición de curso (un recurso caro e ineficaz, segundo a OCDE); fomento dunha FP moito máis práctica e ligada á empresa... Para a Universidade, fala de medidas contra a burocracia e a endogamia que afogan o sistema financiamento por resultados, e taxas que, se se soben, deben ir acompañadas de máis bolsas... tamén intentouse multitude de veces, e con escaso éxito, cambiar a selección de profesorado, tanto nas escolas e os institutos como a Universidade, para que entren os mellores e logo premialos (ou castigalos) durante a súa carreira para que non chegue o apoltrone xunto á praza de funcionario.
Dende Gobernos do PSOE, do PP ou dende ambos os dous intentáronse (ou polo menos enunciado) boa parte das propostas de Ciudadanos. Moitas delas estarán, tamén sen dúbida, nos programas doutros partidos. Haberá que ver se o de Rivera -que dixo que condicionará o seu apoio a calquera Goberno a que acepte o seu programa educativo- ten máis sorte.

O prémio da cruz

Quando Obama, presidente dos EUA, recebeu em 2009 o prémio nobel da Paz, nem imaginávamos que em 2015 o ainda presidente autonómico Núñez Feijóo receberia um prémio pela defesa da língua portuguesa.

O mérito outorgado pelo seu amigo, o ainda presidente de Portugal Aníbal Cavaco Silva, não seria possível sem a intervenção da sociedade civil galega que aprendeu a exigir às autoridades o reconhecimento internacional da sua língua e cultura. É graças aos atores dessa demanda social que os governantes saintes aproveitam agora seus últimos meses de gestão do público para subir alguns pontos o seu escasso haver popular.
Os conservadores peninsulares sempre souberam apoiar-se nos maus momentos. Salazar deixou tranquilo Franco e, em troca, Franco deixou tranquilo Salazar. O pacto de colaboração entre as elites portuguesas e espanholas para estabelecer melhor seus interesses não é cousa nova. Nesse sentido, Núñez e Cavaco tão só seguem a tradição histórica, deixam ao lado quaisquer diferenças afastadoras e enfatiçam as semelhanças aproximadoras, neste caso, a língua portuguesa.
É que, como já foi dito, não estão os tempos para conservadorismos nem imobilismos. A direita peninsular, sempre extrema, apoia-se mutuamente para as vacas fracas que se aproximam. Porque sabe que não vai poder esconder-se do olhar inteligente da cidadania quando ela tomar por assalto as instituições e as pôr ao serviço das pessoas. Quando soubermos a quantidade de dinheiro gastado inutilmente numa normalização linguística que não avança, mas sim retrocede. Quando comprovarmos as nuvens de fumo vendidas, como a da promoção da língua portuguesa, que nunca começou. Quando abolirmos a mentira da língua estrangeira, última pedra no caminho da reintegração. Então é que veremos os senhores Núñez e Cavaco, de cruz e coroa, desfarrapados e pitorescos, como soldados romanos após a emboscada gaulesa.
Se Obama, embarcado em várias guerras, olhou o horizonte com o seu prémio da paz, por que o nosso Feijóo não haveria de cravar também sua pupila no crepúsculo da cruz, feito mártir da língua portuguesa, homem esforçado que morre por deixar na nossa terra a ponderação dos grandes, a sensatez dos bem pensantes, a entrega dos bons e generosos, o canto do cisne num bocado de língua comum!
Opinião publicada originalmente no n.º 149 do Novas da Galiza, na seção Língua Nacional.

Pontevedra seguirá financiando as Anpas e garantirá a continuidade do servizo de comedor

O Concello de Pontevedra manterá o próximo curso escolar os dous convenios que subscribía anualmente coa Fanpa (Federación de Anpas) e a liña de axudas ás Anpa dos centros educativos que mantiña dende hai anos. Farao a pesar de que a Lei de racionalización e reforma da Administración local reduciu as competencias dos concellos en materia educativa e imposibilita que asuman calquera actuación a maiores das obras de conservación e mantemento de colexios.
O presidente da Fanpa, Rogelio Carballo, aplaudiu a medida e agradeceu o xesto do Concello no medio dun contexto de "desmadre lexislativo que non sabemos a onde conduce". Estes convenios coa Federación garanten a continuidade de servizos como os comedores escolares, aos que acoden entre 1.000 e 1.300 alumnos, e as ludotecas de Nadal e verán, das que se benefician uns 1.500 escolares.
A concelleira de Educación, Carmen Fouces, anunciou esta decisión este luns tras reunirse con directivos da Fanpa. Está apoiada nunha comunicación recibida nos últimos días da Xunta de Galicia. O Concello decidira pedir autorización á Administración autonómica para seguir prestando estes servizos que asumían antes da reforma legal e agora ten unha resposta que, malia ser "un pouco ambigua", lle permite seguir adiante coas súas intencións.
"Non é un si rotundo, pero se non nos di que non, entendemos que si. Imos obviar a ambigüidade", indicou Fouces, que agradece a rapidez da Xunta na súa resposta. "Foron dilixentes" e responderon o 14 de xullo a unha carta remitida polo Concello tan só seis días antes, o 8 de xullo.
Fouces engade que dende o Concello necesitan quela Xunta sexa máis clara na súa resposta, de aí que xa anuncie que o próximo ano volverán poñerse en contacto coa Administración autonómica. De momento, están xa a preparar os convenios e liñas de subvencións.
As axudas que se conceden ás Anpa atrasaranse en relación cos prazos que se manexaban en anos anteriores. Segundo explicou, é necesario revisar as bases e "ata xaneiro probablemente non será efectiva a nova convocatoria de subvencións". Iso si, están dispostos a estudar casos concretos de asociacións que teñan dificultades económicas para facer fronte aos seus gastos para poder botarlles unha man.
O Concello asina coa Fanpa un convenio de 206.000 euros que permite a posta en marcha dos comedores escolares e o Plan Madruga, unha colaboración coa asociación de TDH, actividades coas familias e o propio funcionamento da Federación. A maiores, subscribe un segundo acordo de 50.000 euros que se destina ás ludotecas de verán e Nadal e ás bolsas de comedor.

Unha vintena de concellos galegos xa non posúe escola por falla de crianzas

EFECTOS DA CRISE DEMOGRÁFICA
 
Nunha década botou o fecho unha de cada tres escolas unitarias que había no noso país, proceso que evidencia o despoboamento de amplas zonas do rural. A ausencia de crianzas, unha das realidades máis dramáticas.

A Xunta vén de recoñecer que de non se correxir a tendencia actual e de se cumprir os peores prognósticos para o ano 2050 Galiza podería ter un millón de habitantes menos, un 36% menos que os que posúe na actualidade. O goberno galego vén de lle solicitar a 60 expertos ideas e propostos para incorporar a un plan estratéxico que serva para reverter esa proxección.
Mais os dados actuais amosan como unha parte significativa de Galiza vai ficando deserta,sen apenas poboación e moito menos poboación moza. Algo que ten a súa imaxe máis nidia na ausencia de alumn@s. A Consellaría de Educación anunciou a pasada semana que vai pechar 15 escolas unitarias, decisión que deriva da falla de alumn@s, explica. Non é unha novidade. Na última década suprimíronse no noso país unha de cada tres unitarias, foron máis de 250 escolas as que xa non existen por botar o fecho nestes anos, segundo dados de 'Os colexios rurais agrupados, outro modelo de educación rural en Galicia', do mestre Ángel Segovia.
Preocupante
Hai unha vintena de concellos galegos, sobre todo na provincia de Ourense, onde non hai ningunha escola. O por que? Porque non hai nen@s. E en 70 concellos hai menos de 15 nen@s que teñan entre 3 e 5 anos. De non se reverter a situación, estes municipios irán aos poucos caendo no foxo daqueles que non posúen colexio. E sen colexio, os concellos decaen. A emigración, a queda da natalidade, o envellecemento, a falla de oportunidades laborais e de servizos básicos... importantes zonas do rural están a sofrer un despoboamento máis que alarmante.
Hai que lembrar que no inicio do curso 2014/15 matriculáronse en educación infantil 2.500 alumnos menos que no curso anterior.

 

“Yo si te hablo castellano tu obligación es hablarme en castellano”

A Mesa denuncia o "maltrato" lingüístico dunha crianza no Centro Hípico Casas Novas (Arteixo) e exixe a intervención da Secretaría Xeral de Política Lingüística. 

A Mesa pola Normalización Lingüística denunciou através dun comunicado de imprensa esta segunda feira os comentarios discriminatorios padecidos por unha usuaria do campamento de verán organizado polo Centro Hípico Casa Novas de Arteixo.
Axiña o acontecido fixo ferver as redes sociais. Desde A Mesa exixen a intervención da Secretaría de Política Lingüística e apelan á "obriga legal" desta institución na defensa dos dereitos lingüísticos.
E é que unha das monitoras do centro dirixiuse a unha das crianzas do campamento, de dez anos, que lle falou en galego dicíndolle que se explicaba "mal" por empregar a lingua propia de Galiza. “Es que a ti no te entiendo como hablas. Te explicas tan mal así”, chegou a dicir a traballadora responsábel dun dos obradoiros.
“Aquí todos hablamos castellano y tu tienes que hablar el castellano”, afirmou unha das monitoras
Segundo relatou a nai da crianza á Mesa pola Normalización Lingüística através da súa liña de denuncia na rede "a nena queixouse desde o primeiro día de que a facían sentir mal por falar galego, preguntándolle constantemente de onde era e por que falaba galego… mais esta presión inicial foi a máis por parte das propias monitoras".
As cousas non melloraron senón que foron a peor con outras monitoras que chegaron a lle dicir á nena, “yo si te hablo castellano tu obligación es hablarme en castellano”. “Aquí todos hablamos castellano y tu tienes que hablar el castellano”, insistiu.
Despois dunha semana na que a nena se sentía continuamente desprezada e humillada pediulle á súa nai non continuar asistindo ao campamento. A nai da rapaza trasladoulle esta situación a varios encargados do Centro de Hípica Casas Novas e a única resposta que lle deron foi “no le des importancia”, “tienes que entender que aquí no todos hablan gallego” ou “será porque no la entienden”, explican desde A Mesa.
A Mesa instou a familia a denunciar perante o Instituto Galego de Consumo e exixiu a intervención da SXPL
Para o presidente da asociación en defensa da lingua, Marcos Maceira, “é completamente intolerábel que en 2015 os nenos e nenas galegos teñan que aturar este tipo de actitudes racistas, e máis por parte de presuntas “educadoras”, pero o máis incríbel é que os responsábeis do centro asuman como normal este tipo de maltrato aos nenos que acoden aos seus campamentos”.
Neste senso, após faceren público o caso, exixen a intervención da Secretaría Xeral de Política Lingüística como garante dos dereitos lingüísticos. Aliás, animaron a familia a interpor unha denuncia contra o Centro Hípico perante o Instituto Galego de Consumo pola humillación sofrida.

luns, 27 de xullo de 2015

A Mesa impulsará medidas para concretar o asinado na Declaración de unidade a prol da normalización da lingua galega

Maceira, o presidente da Mesa, lembrou que no 15 X se situou o acordo nos termos mínimos establecidos polo Plan xeral de normalización da lingua galega (PXNLG), que os asinantes asumiron como punto de partida. Así, as principais liñas da declaración son o recoñecemento da lingua galega como grande obra colectiva do pobo galego e garantía de futuro e de existencia digna e próspera. Recoñécese o preocupante retroceso social da lingua nos últimos anos e a necesidade de abrir unha nova etapa de normalidade, coa implicación de todos os sectores, e que é necesaria unha nova política lingüística que garanta o dereito a vivir en galego, e conseguir verdadeira igualdade e oficialidade real. Para iso os asinantes asumiron o compromiso de retomar e iniciar todas as medidas sinaladas no PXNLG para a reposición, rehabilitación e plena normalidade, así como a reactivación e promoción en todas as áreas e institucións.
O presidente da Mesa anunciou que de cara ao próximo trimestre a Mesa impulsará as seguintes iniciativas:
• Solicitar a todos os concellos e deputacións de Galicia que asuman nos plenos de setembro a Declaración de unidade, corresponsabilizándose e comprometéndose co que sinala.
• Implicar a todas as institucións de Galicia e a todos os grupos políticos contando coas achegas das entidades sociais de todo tipo.
• Establecer un calendario de común acordo cos partidos asinantes para adoptar as medidas concretas ás que fai mención a Declaración, comezando polas contempladas no PXNLG.
Neste sentido, Marcos Maceira sinalou que a Declaración foi un primeiro paso para sentar as bases da nova política lingüística a partir do establecido na Lei de normalización lingüística, no PXNLG e na lexislación internacional. E manifestou que A Mesa como promotora deste acordo asumirá a súa responsabilidade de contribuír a que a declaración cristalice nunha nova política lingüística estable e duradeira, mais tamén exixirá ao resto de asinantes que cumpran coa súa responsabilidade.

Pode ampliar esta información en A Mesa.