A infancia galega en fogares nos que ninguén traballa duplicouse dende o inicio da crise

Son números e, como tales, traen un chisco de frialdade de serie. Non transmiten drama nin euforia e son menos avultados que noutras comunidades autónomas e, obviamente, infinitamente máis reducidos que noutros países do mundo. Ademais, como é obvio, cada un deles esconde por tras de si situacións vitais ben diferentes. Aínda con todas estas cautelas, o certo é que o panorama que debuxan os trazos máis pequenos das grandes cifras do desemprego pode servir para obter unha radiografía das consecuencias máis cotiás de querer traballar e non poder facelo. Unha delas é que, dende o inicio da crise económica, a infancia galega que reside en fogares nos que ningún dos seus membros traballa se multiplicou por dous.
Segundo as análises do Instituto Galego de Estatística baseadas na Enquisa de Poboación Activa (EPA) no 2007, derradeiro ano do período considerado como de bonanza económica, un pouco máis do 5% da poboación galega de entre 0 e 17 anos residía en fogares nos que ningún dos seus membros estaba ocupado, isto é, ou ben estaban en situación de desemprego malia procurar un traballo ou ben estaban en situación de inactividade, caso por exemplo das persoas xubiladas. Cinco anos despois, en 2012, esta porcentaxe subira ata o 12,2% e no remate de 2014 aínda era o duplo que en 2007, o 10,8%.

Máis de 40.000 nenas e nenos viven en fogares sen ningunha persoa ocupada

Este incremento dos nenos e nenas residentes en fogares nos que ninguén traballa produciuse nuns anos nos que a oscilación da poboación infantil no país foi escasa, toda vez que as 388.826 persoas menores de idade contabilizadas polos padróns municipais en 2014 eran só 743 máis que en 2007. Este incremento de apenas o 0,2% no número total de nenas e nenos contrasta co aumento do 100% experimentado pola infancia que medra en familias nas que ninguén traballa, a cal pasou de algo menos de 21.000 persoas en 2007 a algo máis de 41.000 sete anos máis tarde.

Estas cifras son o reflexo na poboación infantil dunha conxuntura na que, en apenas media década, o número de fogares sen persoas ocupadas aumentou en Galicia case un 30% mentres que os fogares sen ingreso ningún pasaron duns 19.700 en 2009, xa en plena crise, a case 31.000 no remate de 2014. Asemade, as vivendas familiares sen ningunha persoa activa entre os seus membros superaron no cuarto trimestres de 2014 os 330.000, a segunda maior cifra dende o inicio da crise.

Infancia en fogares sen persoas ocupadas

CC BY-SA Praza Pública

Ir ao permalink