Ten unha dimensión lúdica evidente, pero o xadrez é moito máis que un
xogo ou un deporte. Numerosos estudos demostraron que é tamén unha
poderosa ferramenta para o desenvolvemento de procesos cognitivos
esenciais para a aprendizaxe. Non só insignia a pensar e tomar
decisións, senón que potencia a intelixencia emocional e axuda a
transmitir valores.
Esta é a razón pola que a Unesco decidiu en 1995 recomendar a todos os países membros que o xadrez fose incorporado como materia educativa no ensino primario e secundario. O mércores pasado, a Comisión de Educación do Congreso dos Deputados decidiu, por unanimidade dos oito partidos que a compoñen, propoñer que este xogo milenario pase a formar parte da vida escolar dos nenos españois, especialmente entre os seis e os nove anos.
A recomendación non pode ser máis acertada e debería rapidamente ser atendida polas autoridades educativas. Non se trata de fomentar torneos dos que xurdan campións mundiais -aínda que se os hai, mellor-, senón de potenciar en todos os nenos as habilidades cognitivas que este xogo proporciona. A lista é longa. Desenvolve os mecanismos da lóxica e o pensamento analítico; aumenta a concentración e a capacidade de abstracción necesaria para imaxinar escenarios variables; adestra a habilidade para planificar e anticiparse aos movementos, insignia a visualizar mentalmente diferentes itinerarios posibles e calcular as consecuencias de cada movemento nun escenario cambiante. Fomenta, polo tanto, a capacidade de relación e de decisión.
En resumo, adestra procesos mentais necesarios para abordar calquera aprendizaxe e, en consecuencia, para afrontar a vida. Pero hai dúas áreas educativas que se benefician moi especialmente das bondades pedagóxicas do xadrez: as matemáticas e o dominio da linguaxe. Precisamente, aquelas nas que os alumnos españois presentan maiores carencias.
Os sucesivos informes PISA mostraron que os escolares españois obteñen unha puntuación bastante inferior á media da OCDE -entre 10 e 15 puntos por debaixo- tanto en matemáticas coma en comprensión lectora. É, pois, unha moi boa idea que o xadrez saia agora ao rescate destes escolares.
Esta é a razón pola que a Unesco decidiu en 1995 recomendar a todos os países membros que o xadrez fose incorporado como materia educativa no ensino primario e secundario. O mércores pasado, a Comisión de Educación do Congreso dos Deputados decidiu, por unanimidade dos oito partidos que a compoñen, propoñer que este xogo milenario pase a formar parte da vida escolar dos nenos españois, especialmente entre os seis e os nove anos.
A recomendación non pode ser máis acertada e debería rapidamente ser atendida polas autoridades educativas. Non se trata de fomentar torneos dos que xurdan campións mundiais -aínda que se os hai, mellor-, senón de potenciar en todos os nenos as habilidades cognitivas que este xogo proporciona. A lista é longa. Desenvolve os mecanismos da lóxica e o pensamento analítico; aumenta a concentración e a capacidade de abstracción necesaria para imaxinar escenarios variables; adestra a habilidade para planificar e anticiparse aos movementos, insignia a visualizar mentalmente diferentes itinerarios posibles e calcular as consecuencias de cada movemento nun escenario cambiante. Fomenta, polo tanto, a capacidade de relación e de decisión.
En resumo, adestra procesos mentais necesarios para abordar calquera aprendizaxe e, en consecuencia, para afrontar a vida. Pero hai dúas áreas educativas que se benefician moi especialmente das bondades pedagóxicas do xadrez: as matemáticas e o dominio da linguaxe. Precisamente, aquelas nas que os alumnos españois presentan maiores carencias.
Os sucesivos informes PISA mostraron que os escolares españois obteñen unha puntuación bastante inferior á media da OCDE -entre 10 e 15 puntos por debaixo- tanto en matemáticas coma en comprensión lectora. É, pois, unha moi boa idea que o xadrez saia agora ao rescate destes escolares.
Ningún comentario:
Publicar un comentario