CEAPA celebra que un organismo internacional como a OMS denuncie a
presión á que ven sometidos os nosos fillos e fillas debido á sobrecarga
de traballo que se lles encomenda fóra do horario lectivo e fóra do
centro, por medo ás consecuencias ás que se enfrontan en caso de non
realizalo.
CEAPA leva anos cuestionando esta práctica que leva a cabo con
demasiada frecuencia por parte dos docentes, tanto en Educación Primaria
como Secundaria, baseada nun costume propio de tempos pasados, que
evidencian a necesidade de evolucionar e progresar en canto á
metodoloxía que se aplica nas aulas, que non é propia do século no que
nos atopamos, da sociedade na que vivimos, nin vai dirixido ao alumnado
que actualmente poboa os nosos centros educativos.
A presión institucional que se traslada a través da obrigatoriedade
dos deberes e as consecuencias negativas en caso de non realizarse, fai
que as familias que non teñen dispoñibilidade horaria, non teñen
coñecementos, ou non teñen formación para asumilos de forma adecuada,
paguen clases particulares ou academias para evitar que os seus fillos e
fillas sufran sancións por esa causa como, por exemplo: anotacións na
axenda, baixada de notas, castigos sen recreo, ou comentarios en
público; sufrindo os seus fillos e fillas un factor de desigualdade, xa
que ás familias que non dispoñen de capacidade económica para acometer
estes gastos fáiselles responsables das baixas cualificacións dos seus
fillos e fillas, os cales pasan a engrosar unhas estatísticas de fracaso
que “casualmente” está repleto en gran medida de alumnado pertencente a
un baixo nivel socio-económico e cultural.
CEAPA entende que o concepto “fracaso escolar” está deliberadamente
mal definido, xa que non é o alumnado quen fracasa, senón o sistema
educativo, que non é capaz de abordar as necesidades do alumnado
trasladando a responsabilidade ao propio alumno e á súa familia.
Existe unha presión social tanto cara ao alumnado como cara ás
familias que comunican ao profesorado a súa posición contraria á
realización de deberes obrigatorios, e que optan por dedicar o seu tempo
libre noutro tipo de actividades exentas de contidos curriculares, ao
que teñen dereito, xa que desde os centros educativos e o profesorado
trasládase unha mensaxe á sociedade e ás familias no que se fala da
necesidade da implicación familiar no proceso educativo dos seus fillos e
fillas, entendendo por implicación o control e obrigación da
realización de deberes e estudo en casa, xa que en caso de non
realizarse pode levar incluso a repetición de curso, polo que moitas
familias asumen a responsabilidade do progreso académico dos seus fillos
e fillas condicionando tanto o lecer como a relación familiar que vira
ao redor da realización dos deberes obrigatorios.
Son moitos os comunicados que chegan a CEAPA de familias que piden
axuda, cuestionando esta práctica e reclamando unha actuación que leve a
terminar coa dinámica que se implantou nos seus fogares e que con todo
non se atreven a trasladar ao profesorado, esixindo máxima discreción
nas súas consultas, e expoñendo o seu temor para expoñer publicamente o
seu malestar, que na maioría dos casos só están dispostos a realizar se
se lles garante o anonimato, xa que manifestan temor a represalias ou a
xerar unha situación que poida incitar ao acoso escolar, porque esta
presión cos deberes, que é unha forma de realizar un acoso institucional
ao alumnado, ademais, serve en ocasións de argumento para que este
sufra acoso escolar polos seus iguais.
As situacións anteriormente expostas fan que CEAPA situouse
publicamente contraria aos deberes obrigatorios, realizando charlas
dirixidas a Asociacións de Nais e Pais e familias ás que asistiron os
máximos responsables educativos dalgunhas das Comunidades Autónomas onde
se impartiron, xerando un debate que evidencia a necesidade da
supresión desta práctica.
CEAPA pediu na pasada lexislatura comparecer na Comisión de Educación
do Congreso e do Senado, con resposta negativa por parte de ambas as
cámaras, petición que volveu a enviar nada máis configurarse as mesmas, e
á súa vez espera o nomeamento da persoa que vaia a estar á fronte do
Ministerio de Educación Cultura e Deporte, xa que se van a remitir
documentos nos que se lle van a trasladar argumentos baseados na
Convención dos Dereitos do Neno, ademais de preguntas sobre a normativa
na que se sustenta esta práctica, xa que dita normativa é a que en
teoría aplícase cando se sanciona ao alumnado que non realizou os
deberes e, que nós saibamos, ningunha normativa vixente valida esta
actuación.
Ningún comentario:
Publicar un comentario