É moi posible que xa coñezades a campaña que desde CEAPA puxemos en marcha, centrada nos denominados deberes escolares e baixo a mensaxe que podedes ver no cartel que dá imaxe á mesma: “Na Escola falta unha materia: O meu tempo libre”. Con esta carta empezamos a fase de información e sensibilización que anunciamos.
A nosa organización, do mesmo xeito que as 12.000 asociacións e as case 50 federacións e confederacións que integramos, levamos moitos anos tentando concienciar sobre o inxusto, ineficaz e contraproducente que é a existencia dos deberes escolares. Pedimos ata o cansazo sentarnos a debater sobre os tempos escolares e os métodos de ensino que necesitan e merecen os nosos fillos e fillas. Tempos e métodos que en países que conseguen mellores resultados educativos (Finlandia ou Alemaña, por exemplo) hai tempo que xa teñen adoptados e que lles permiten educar mellor, ensinar mellor e respectar á vez os dereitos dos menores. Nos seus países puxeron no centro da educación ao alumnado e iso nótase.

Hoxe en día, xa é frecuente atoparnos mesmo con nenos e nenas de Educación Infantil, que teñen entre 3 e 5 anos normalmente, levando deberes para casa. Poucos, seguro que si, pero lévanos. Desde ese momento, o tempo dedicado a estes vaise incrementando e os nenos de Educación Primaria, ás súas cinco horas diarias de clase, engaden varias máis para acumular unha xornada de traballo que algúns adultos non aceptarían. Cando chegan á Educación Secundaria, se non antes, o seu tempo libre hase esfumado. Os datos dinnos que chegan a ter ata 60 horas á semana dedicadas a satisfacer as imposicións do sistema educativo. Traballan moito máis tempo que un adulto. E son menores de idade. As familias sabémolo moi ben, vemos a realidade diariamente nas nosas casas. Deberes toda a tarde e fins de semana sen saír.
Resulta demoledor comprobar como moitas persoas pensan, e afirman publicamente, que os nenos e nenas téñense que afacer sufrir desde moi pequenos para unha vida que será moi dura. En lugar de buscar a forma de preparalos para a vida respectando os seus dereitos, asumen que serán vulnerados e afanlles a que iso suceda.
Estas persoas forman parte de todos os sectores, tamén as atopamos entre as familias con certa facilidade. Pero é imprescindible facerlles ver que a sociedade non pode aceptar por máis tempo que sigan actuando coma se os menores tivesen varias vidas á súa disposición e coma se non pasase nada por malgastar a primeira. Non, a infancia e a adolescencia que non se gozan non van volver. Só teñen unha oportunidade e os adultos decidimos, de momento, quitarlla.
Pero non nos enganemos, se os deberes escolares existen é porque entre todos e todas deixamos que sigan existindo. Así que, en maior ou menor medida, ninguén está exento de responsabilidade niso. CEAPA revélase fronte a isto e animámosvos a que o cambiemos xuntos.
O pasado xoves, 22 de setembro, demos a coñecer a campaña aos medios de comunicación. A acollida mediática foi, como esperabamos e desexabamos, moi positiva e o impacto mediático foi de gran relevancia. Explicamos alí en que consiste a campaña e, mediante esta carta, pretendemos facervos chegar de forma directa en que consiste e como podedes participar nela de forma activa. É moi sinxela e foi froito de varios meses de debate no seo de CEAPA.
A campaña está vinculada a unha Web (www.educacionsindeberes.org), propiedade de CEAPA. Na mesma podedes atopar a información básica que a xustifica e apoiar, introducindo os vosos datos, expresamente a mesma. O seu desenvolvemento ten dúas etapas claramente diferenciadas.
A primeira desenvólvese desde o día do lanzamento e durante todo o mes de outubro. Nesta fase, os nosos esforzos van centrar en dar a coñecer a campaña, sensibilizar e concienciar máis a toda a sociedade e en dar ferramentas aos pais e nais para que poidan falar cos docentes dos seus fillos e fillas para implicarlles no que expomos para a segunda fase. Desde CEAPA, así como desde as federacións e confederacións que se integran na mesma, imos realizar todo tipo de iniciativas para dialogar cos representantes do profesorado, de forma que entendan perfectamente o obxectivo da campaña e asúmana tamén como propia. Desde as asociacións falarase cos centros educativos coa mesma intención. Os pais e nais poden, por suposto, falar cos docentes cos que se relacionan. Son os nosos aliados, así que debemos tentar que comprendan e apoien a nosa actuación.
A segunda fase realizarase durante o mes de novembro e é moi sinxela. Os pais e nais debemos recuperar tempo familiar. Queremos pasar máis tempo cos nosos fillos e fillas. A sociedade afirma necesitar que iso suceda e é certo, debe suceder. A educación é moito máis que o currículo escolar. Non é suficiente con ensinarlles coñecementos e axudarlles a superar exames, debemos educarlles, transmitirlles valores e todo iso non é posible se non podemos pasar tempo con eles. Para educar ben aos nosos fillos e fillas necesitamos que nos deixen facelo, necesitamos que a escola non invada o noso espazo como o fai neste momento e que nos devolva o espazo familiar que nos arrebatou. Por iso, imos reclamar os fins de semana de novembro para poder empezar a cambiar as dinámicas. Os nosos fillos e fillas afirman que queren estar máis tempo cos seus pais e nais, pero non poden. Os deberes escolares, e outras cousas máis que tamén teremos que tentar cambiar socialmente, impídenllo. No fondo esta campaña é unha actuación máis para cambiar o modelo actual, arcaico e desacertado.
Pidamos aos docentes dos nosos fillos e fillas que durante eses fins de semana non lles manden deberes, podemos e debemos prescindir destes. Para iso, debería ser suficiente con falar con devanditos docentes e exporlles que non deben facelo porque a nosa decisión familiar é que eses fins de semana realícense actividades familiares que son incompatibles coa esixencia de realización dos deberes. Con seguridade, a inmensa maioría entenderán a nosa petición e mostraranse favorables a iso, entre outras cousas porque é o noso tempo e somos nós os que, en todo caso, deberiamos aceptar previamente que se invada. Se dicimos que non o aceptamos, ninguén ten dereito a impoñernos a súa posición porque o ámbito familiar é un ámbito privado.
Aos docentes, desde CEAPA pedímosvos que aceptedes con normalidade a petición das familias, é o seu dereito. Na maioría das ocasións nas que vos atopades ante esta situación, sen que coincida coa nosa campaña, así o facedes. Non hai motivo para negarse nunca, polo que tampouco debería existir nesta ocasión unha negativa. Agradecémosvos de antemán a vosa colaboración que, sen dúbida, producirase.
Só nalgúns casos atoparemos docentes que cuestionen a nosa autoridade como pais e nais e néguense a atender a nosa petición de que respecten o noso tempo familiar. Nesas ocasións, o que ocorrerá é que os nosos dereitos cuéstionanse e, obviamente, debemos facelos valer. En calquera caso, podemos e debemos exercer os mesmos sen necesidade de entrar en conflitos innecesarios. Pedímosvos que vos limitedes a realizar as actividades familiares, explicarlles aos vosos fillos e fillas que os deberes que lles mandaron entran en conflito coas necesidades da familia e que a vosa decisión, ante un escenario no que non é posible atendelo todo, é priorizar as actividades familiares porque son máis importantes que os deberes dese fin de semana. Será importante explicarlles que, ao ser unha decisión da súa familia e non unha negativa deles e elas á realización das tarefas, entregarase un documento explicando dita situación no seu centro e que non terá consecuencia negativa algunha. Nin pode nin debe tela. Desde CEAPA difundiremos antes de chegar ao mes de novembro un documento, a modo de persoal, para facilitarvos a comunicación aos centros educativos.
Igual de importante que defender os nosos dereitos é non facer comentario negativo algún cara aos docentes, mesmo aínda que nos puideramos atopar ante comportamentos difíciles de entender. Os luns seguintes os vosos fillos e fillas volverán aos seus centros educativos e para eles e elas estes fins de semana deberán ser experiencias gratificantes, o que non poderá producirse se os nosos comentarios danan o máis mínimo a relación que teñen cos seus docentes. Non podemos permitir que estes cuestionen a nosa autoridade como pais e nais, pero tampouco podemos contribuír nós a que eles e elas vexan minguada a que deben ter nos centros desde un punto de vista estritamente pedagóxico.
Finalizado o mes de novembro, entre todos e todas faremos unha análise do sucedido e extraeremos conclusións que nos permitan tomar decisións sobre futuras actuacións. Do que estamos seguros é de que a vida escolar non se verá prexudicada por recuperar estes fins de semana para deixalos libres de deberes escolares. Ao contrario, o clima mellorará nos centros educativos porque os nosos fillos e fillas volverán realmente descansados e máis motivados para volver á actividade lectiva.
Por último, ademais de agradecervos que lésedes esta carta, algo extensa pero necesaria para poder explicar ben a campaña, os motivos para facela e o que queremos conseguir, só nos queda animarvos a levala a cabo e pedirvos que nos trasladedes as vosas impresións, vivencias e, se existen, desgustos. Necesitamos recoller a máxima cantidade de información sobre o sucedido para poder calibralo ben e así poder acertar nos próximos pasos. Desde CEAPA seguirémosvos informando do desenvolvemento da campaña e das actuacións que imos ir realizando.
E se vostede, lector ou lectora desta carta, non está de acordo coa nosa campaña, non se intranquilice o máis mínimo, para os seus fillos e fillas todo seguirá como sempre. O máximo que lles pode ocorrer é que, cando saian do centro educativo eses venres díganlle: “mamá, papá, este fin de semana non teño deberes, que ben”.
Grazas de novo e recibide un afectuoso saúdo.
Fdo. : Xunta Directiva de CEAPA
Ningún comentario:
Publicar un comentario