O pobo da conciliación imposible

As familias de tres colexios de Porto do Son sen comedor escolar batallan por cambiar o anacrónico horario de clases e ter xornada continua

Son anos de batalla reivindicando sen éxito algo absolutamente normal na práctica totalidade das escolas galegas: a xornada escolar única. Pero en tres dos cinco centros de Educación Infantil e Primaria de Porto do Son (A Coruña) o anacrónico horario das clases, repartidas en tres horas pola mañá e dous pola tarde, non só divide e discrimina os pequenos desta localidade costeira de 9.600 habitantes senón que parte as vidas de 360 familias afectadas.
E fai imposible calquera tipo de conciliación. Os colexios dos tres núcleos máis poboados do municipio -Porto do Son, Portosín e Xuño- carecen de comedor escolar, o que obriga a facer encaixe de palillos nas axendas domesticas para garantir o xantar dos 490 alumnos de entre dous e 12 anos que regresan ás súas casas a partir das 12.30 horas e deben estar de volta nas aulas ás 15 horas. E todo porque a Consellería de Educación, en prol da tan cacarexada austeridade e os recortes presupostarios, resístese a asumir o custo a maiores que supoñería ampliar o transporte escolar se se impón xornada única nesas tres escolas. As asociacións de nais e pais de alumnos non piden outra cousa que igualdade de oportunidades e condicións que nas outras dúas escolas da mesma localidade, as de Baroña e Nebra. Están unidas na súa protestas e decididas a ir mesmo ata o encerro nas aulas para lograr un horario sen particións ao mediodía.
Contan co unánime apoio de profesores e equipos directivos dos colexios. L mesmo do alcalde, Luis Oujo. É do PP, pero tamén pai de alumno e ante a recrudescencia das protestas familiares e a nula receptividade ou mesmo resposta da Xunta conseguiu esta mesma semana forzar a apertura de negociacións co xefe territorial na Coruña de la Consellería de Educación, Indalecio Cabana. Este último, aínda que molesto pola repercusión e presión das protestas, prometeu o martes dar en só tres días -mañá, venres- unha resposta, unha vez estudada e cuantificado o custo da implantación da xornada única. Permitiría a pequenos de tres anos, os que viven en Queiruga ou Nadela, a máis de media hora de traxecto dos seus colexios, non se ter que pasar a maior parte as 150 minutos que teñen para comer encerrados nun autobús.
"Sabemos que o tema é complicado porque necesita do esforzo de todos, das familias para adaptar horarios, da empresa de autobuses escolar e da Xunta", admite Sofía Sarela, voceiro da Anpa Santa Irene, o colexio do centro urbano de Porto do Son. Pero nada que non sexa imposible de implantar, " e de xustiza", subliña. Hai só dous anos, a Xunta renovou a concesión do transporte escolar en Porto do Son a Autos Comparados. Pero non variou un ápice as rutas, que datan de varias décadas cando a poboación era outra e tamén os centros escolares, con varias escolas unitarias e unha escola fogar xa desaparecidas dende hai anos. Os colexios de Nebra e Baroña, así como o único instituto de Porto do Son teñen xornada única e comparten o transporte escolar cos outros tres centros do municipio, Porto do Son, Xuño e Portosín. De implantarse a xornada única neses tres centros, os que concentran máis alumnos, faría necesario ampliar a frota de buses que garanten entre as 14 e as 15 horas a recollida dos escolares ao rematar as clases. Tampouco se está a falar dun custo inasumible, destacan as nais e pais de alumnos. Nuns 50.000 euros ao ano, segundo os cálculos da concesionaria, "que sempre é unha apreciación a tomar con cautela", precisa Sarela. En todo caso, ás familias, nas súas caceloradas de protesta, non se esqueceu recordar á Xunta que o custo a maiores do transporte escolar é unha cantidade ridicula ao lado dos 37 millóns de euros que decidiu gastar, sen que ninguén o reclame, para construír unha estrada de alta capacidade de sete quilómetros en Portosín, un núcleo saturado de vivendas tan só habitadas durante xullo e agosto. "Nós queremos corredoiras para os nosos nenos, nada de autovías que non serven para a poboación," apuntan as asociacións de nais e pais. Ofrecen multitude de propostas, rutas ou mesmo compartir o autobús entre os adolescentes do instituto cos pequenos de infantil para lograr o seu obxectivo. As protestas foron o único xeito de facerse oír. Agora esperan a que mañá, por fin, a súa demanda sexa atendida para o próximo curso.