CEAPA celebra o informe da OMS sobre as consecuencias negativas dos “deberes escolares” no alumnado español e volve esixir a súa desaparición

CEAPA celebra que un organismo internacional como a OMS denuncie a presión á que ven sometidos os nosos fillos e fillas debido á sobrecarga de traballo que se lles encomenda fóra do horario lectivo e fóra do centro, por medo ás consecuencias ás que se enfrontan en caso de non realizalo.
CEAPA leva anos cuestionando esta práctica que leva a cabo con demasiada frecuencia por parte dos docentes, tanto en Educación Primaria como Secundaria, baseada nun costume propio de tempos pasados, que evidencian a necesidade de evolucionar e progresar en canto á metodoloxía que se aplica nas aulas, que non é propia do século no que nos atopamos, da sociedade na que vivimos, nin vai dirixido ao alumnado que actualmente poboa os nosos centros educativos.
A presión institucional que se traslada a través da obrigatoriedade dos deberes e as consecuencias negativas en caso de non realizarse, fai que as familias que non teñen dispoñibilidade horaria, non teñen coñecementos, ou non teñen formación para asumilos de forma adecuada, paguen clases particulares ou academias para evitar que os seus fillos e fillas sufran sancións por esa causa como, por exemplo: anotacións na axenda, baixada de notas, castigos sen recreo, ou comentarios en público; sufrindo os seus fillos e fillas un factor de desigualdade, xa que ás familias que non dispoñen de capacidade económica para  acometer estes gastos fáiselles responsables das baixas cualificacións dos seus fillos e fillas, os cales pasan a engrosar unhas estatísticas de fracaso que “casualmente” está repleto en gran medida de alumnado pertencente a un baixo nivel socio-económico e cultural.
CEAPA entende que o concepto “fracaso escolar” está deliberadamente mal definido, xa que non é o alumnado quen fracasa, senón o sistema educativo, que non é capaz de abordar as necesidades do alumnado trasladando a responsabilidade ao propio alumno e á súa familia.
Existe unha presión social tanto cara ao alumnado como cara ás familias que comunican ao profesorado a súa posición contraria á realización de deberes obrigatorios, e que optan por dedicar o seu tempo libre noutro tipo de actividades exentas de contidos curriculares, ao que teñen dereito, xa que desde os centros educativos e o profesorado trasládase unha mensaxe á sociedade e ás familias no que se fala da necesidade da implicación familiar no proceso educativo dos seus fillos e fillas, entendendo por implicación o control e obrigación da realización de deberes e estudo en casa, xa que en caso de non realizarse pode levar incluso a repetición de curso, polo que moitas familias asumen a responsabilidade do progreso académico dos seus fillos e fillas condicionando tanto o lecer como a relación familiar que vira ao redor da realización dos deberes obrigatorios.
Son moitos os comunicados que chegan a CEAPA de familias que piden axuda, cuestionando esta práctica e reclamando unha actuación que leve a terminar coa dinámica que se implantou nos seus fogares e que con todo non se atreven a trasladar ao profesorado, esixindo máxima discreción nas súas consultas, e expoñendo o seu temor para expoñer publicamente o seu malestar, que na maioría dos casos só están dispostos a realizar se se lles garante o anonimato, xa que manifestan temor a represalias ou a xerar unha situación que poida incitar ao acoso escolar, porque esta presión cos deberes, que é unha forma de realizar un acoso institucional ao alumnado, ademais, serve en ocasións de argumento para que este sufra acoso escolar polos seus iguais.
As situacións anteriormente expostas fan que CEAPA situouse publicamente contraria aos deberes obrigatorios, realizando charlas dirixidas a Asociacións de Nais e Pais e familias ás que asistiron os máximos responsables educativos dalgunhas das Comunidades Autónomas onde se impartiron, xerando un debate que evidencia a necesidade da supresión desta práctica.
CEAPA pediu na pasada lexislatura comparecer na Comisión de Educación do Congreso e do Senado, con resposta negativa por parte de ambas as cámaras, petición que volveu a enviar nada máis configurarse as mesmas, e á súa vez espera o nomeamento da persoa que vaia a estar á fronte do Ministerio de Educación Cultura e Deporte, xa que se van a remitir  documentos nos que se lle van a trasladar argumentos baseados na Convención dos Dereitos do Neno, ademais de preguntas sobre a normativa na que se sustenta esta práctica, xa que dita normativa é a que en teoría aplícase cando se sanciona ao alumnado que non realizou os deberes e, que nós saibamos, ningunha normativa vixente valida esta actuación.